Garipler iftar sofrasında

Şehrin "özel" insanlarına özel ilgi gösteren esnaf, davetlileri araçlarla evlerinden alıp iftar sofralarına getiriyor. İftar sonrası "diş kirası" adı altında davetlilere hediyeler vererek, gönüllerini almayı ihmal etmeyen esnaf, asırlardır devam eden bir Osmanlı geleneğini sürdürmenin mutluluğunu yaşıyor. "Gül iftarları" adı da verilen bu davetler için Konya çarşısının tarihi sokaklarında kurulan büyük sofralarda, ramazan ayının ruhuna uygun şekilde zengin ile fakirin besmele ile aynı kaptan kaşıkladığı bamya çorbası, etli pilav ve zerde tatlısı gibi geleneksel yemekler ikram ediliyor. Sofranın "yemek duası"nı da yine meczuplar yapıyor. Davetlere katkı sunan esnaftan Muhammet Şeveşeli, amaçlarının Allah'ın rızasını kazanmak ve atalarından yadigar gelenekleri yaşatmak olduğunu söyledi. Bu geleneğin Konya'da uzun süredir devam ettiğini belirten Şeveşeli, "Biz onlara meczup değil, 'sevgili' demeyi tercih ediyoruz. Çünkü onlar birer sevgili. Öyle sevgililer ki içlerinden birisi 'Allah razı olsun' dese bize yeter. Biz zaten onun için yapıyoruz. Allah rızası için. Onlar bizi seviyor biz de onları seviyoruz"  dedi.

Şeveşeli, "gül iftarları" ve "diş kirası"nın Osmanlı'dan beri süren bir gelenek olduğuna işaret ederek, "Onların dualarını almak, mutluluklarını paylaşmak çok güzel. Sevgilileri toplamak, yedirmek, garibanları sevindirmek atalarımızdan gelen bir gelenek. Çocuklarımız da inşallah devam ettirecekler. Bu açıdan Konya'nın diğer illere örnek olmasını istiyoruz." ifadelerini kullandı.

 İFTAR VE DİŞ KİRASI GELENEĞİ

Osmanlı döneminde, ramazan ayında varlıklı insanlar ihtiyaç sahiplerine yardım eder, garibanlara iftar sofraları kurar, onlarla aynı ekmeği paylaşırdı. Zengin fakir herkesin aynı sofrayı paylaştığı iftar davetlerinde, misafirler uğurlanırken davete katıldıkları için onlara keseler içerisinde hediye, altın ya da gümüş akçe paralar verilirdi. Diş kirası adıyla bilinen unutulmaya yüz tutmuş bu gelenekle yardımlar, iftar sofrasına katılan kişilerin, ev sahiplerinin sevap kazanmasına vesile oldukları için yapılırdı.