Ersen ve DadaÅŸlar

Ersen Dinleten, Moğollar ile çalmakta olan Kardaşlar isimli müzik grubu ile çalışmaya başladı. Kardaşlar'la 2 single çıkarttıktan sonra, grubun isminin değişmesini kararlaştırdılar ve Ersen, "Ersen ve Kardaşlar" olarak anılan isimlerini "Ersen ve Dadaşlar" olarak değiştirdi. Uzun süre, listelerde hep zirvede kalan grup, 1993'te müziğe ara verdi. Bu sürede dinî formatta 2 albüm yapan Ersen Dinleten, bu sene Mehmet Mısır, Cevdet Canel, Zafer Şanlı ve Volkan Şanda'dan oluşan yeni Dadaşlar kadrosuyla, eski hitlerinin yeniden düzenlemelerinden oluşacak bir albümle kaldığı yerden devam edecektir. Geçmişte grupta yer alan elemanlar arasında Mithat Danışan, Taner Öngür, Cudi Koyuncu, Özkan Uğur, Fehiman Uğurdemir, Kılıç Danışman, Mehmet Gözüpek sayılabilir.

……………

45'likler

Gafil Gezme Şaşkın/Güzele Bak Güzele

Bir Ayrılık Bir Yoksulluk Bir Ölüm/Yedin Beni

Dostlar Beni Hatırlasın/Üç Kız Bir Ana

Ekmek Parası/Zalım

………………

Ersen ve Dadaşlar’ın Anadolu Pop’u, 34 yıl sonra yeniden piyasada

1980’li yıllarda o dönemin sevilen birçok çalışmasına imza atan müzik şirketi Oskar Plak, 1980-1983 yılları arasında çalıştığı Ersen ve Dadaşlar’ın 1983 yılında çıkardığı ‘Anadolu Pop’ isimli albümlerini yıllar sonra dijital müzik mağazalarında müzikseverlere sundu.

Müziğin arabesk ve alaturkaya döndüğü bir dönemde piyasaya çıkan kendine özgü başarılı çalışmalardan biri olan bu albümdeki Dadaşlar kadrosunda, Elektro gitar ve düzenlemelerde Mehmet Mısır, Bas gitarda ve müzik direktörlüğünde Kadir Saydam, Bateride Cengiz Özdoğan, klavyelerde Erkan Mutlu ve bu albümden bir süre sonra kendi solo kariyerine başlayacak olan, 2008 yılında kaybettiğimiz sanatçı Atilla Kaya yer almış.

9 şarkının yer aldığı albümdeki tüm besteler Ersen Dinleten‘e ait.

Albümde yer alan şarkılar ve sözleri ;

Kader Talih Çile (Aşık Veysel), Gamlanma Gönül (Karacaoğlan), Sırat Köprüsü (Karacaoğlan), Biz Dünyadan Gider Olduk (Yunus Emre), Can Dünya Anadolu (Tayfun Rüzgarlı), Kurban Olam (Mustafa Ercüment), Sal Allahım Sal Sılama Varayım (Pir Sultan Abdal), Vatan Borcu (Hayri Erbay), Dosta Selam Olsun (Tayfun Rüzgarlı)

…………………

Taner Öngür röportajı:

Moğollar ve Anadolu Rock müziğinin doğuşu

Yazar: Koray Erdivanlı

Taner Öngür, Türk Rock Müziği’nin efsanevi gitaristi… Anadolu Rock ile özdeşleşmiş, yapıtlarıyla fark yaratan büyük müzisyen…

Taner Öngür röportajı: Moğollar ve Anadolu Rock müziğinin doğuşu

Taner Öngür, geçen yılın Ekim ayında 43,75 ile çıkardığı ‘Water Cycle’ albümünden sonra, bu yıl Mart ayında Serap Yağız ile ortak çalışarak ‘3 Derdim Var’ albümünü yayınladı. İndigo Dergisi olarak ünlü sanatçıyla müzik dünyasına ilk girdiği yıllardan bugüne kadar geçen süre içerisinde ürettiği yapıtlar, müzik endüstrisinin sorunları, koleksiyon merakı, Anadolu Pop yılları ve son iki albümüyle ilgili olarak sizler için online röportaj yaptık.

Ekim ayında 43,75 ile Water Cycle albümünü çıkardınız. Bu ay içerisinde de Serap Yağız ile 3 Derdim Var albümünü yayınladınız. Pandemi döneminde bu kadar üretken olmayı nasıl başardınız?

Taner Öngür: ‘Moğollar’ olarak Hollanda’da ‘Anatolian Sun’ albümünün kaydını yaptık ve 29 Şubat’ta Türkiye’ye döndük. Hemen arkasından karantinalar başladı. O zamandan beri genellikle evdeyim. 2012 yılından beri Burgazada’da etkinlikler yaptığım ‘Cennet Bahçesi’ adlı bir yer var. Daha çok saykodelik ve progresif türde müzik yapan, başka bir yerde sahne bulamayan gruplar ile etkinlikler yapıyoruz. ‘Water Cycle’ ve ‘3 Derdim Var’ albümlerine aldığımız parçaları o etkinliklerde çalıyorduk. Aslında geçen yazın çalışmalarıydı. Albümlerin piyasaya çıkmaları ise bu döneme denk geldi.

Albümün hazırlık çalışmalarıyla ilgili bilgi alabilir miyiz?

Taner Öngür: Serap ile daha önce üç konsept albüm çalışmamız olmuştu. 2007’de ‘Suların Uğultusu’, 2009’da ‘Güneş Şarkıları’, 2014’te ‘Tiyatro Şarkıları’. Hem duruşu hem çalışmalarıyla idolüm olan Tülay German’ın ‘Yunus’tan Nazıma’ adlı bir albümü vardır. O albümde fransız kontrbas sanatçısı François Rabbath, kontrbas ve bağlama çalarak Tülay’a eşlik ediyor. Rabbath’ın çaldığı riff’leri sert rock riff’leri olarak duydum kulağımda. O albümden üç şarkı aldık. Can Yücel’in, hiçbir kitabında yayınlanmamış, nükleer karşıtı harekete hediye ettiği ‘Sonsöz’ adlı bir şiir vardı. Ben etkinliklere katıldığım için biliyordum, o şiiri bestelemiştim.

Serap, sahne için hazırladığımız bu parçaların olgunlaştığını düşündü ve bir albüm çıkarmayı önerdi. Sonra Cem Karaca ve Dervişhan’ın ‘İşçi Marşı’ vardır, bestesi bana aittir, onu da ekledik. ‘Bir Ayrılık, Bir Yoksulluk, Bir Ölüm’ Karacaoğlan’ın şiiridir. Ersen Dadaşlar’ın ilk döneminde bas gitar çalıyordum. Bestesi Feyman Uğurdemir’e aitti. Oradaki bas riff’leri çok hoşuma gider. Pandemi nedeniyle Eylül’e doğru etkinlikler yasaklandı. Heybeliada’daki evim ufak, etraf sakin. Davul, bas gitar, elektro gitar kayıtlarını tamamladık. 43,75’ten Haluk Önol da Heybeliadalı, onunla beraber epey çalıştık. Sonra Serap geldi. Onun şarkılarını da kaydettik, mix’leri bitirdik. Daha önce yaptığım albümlerden daha sert rock formatında oldu.

‘3 Derdim Var’ albümünde dinleyiciye sunmak istediğiniz mesaj nedir?

Taner Öngür: Üç derdim var birbirinden ayrılmaz. Bir ayrılık, bir yoksulluk, bir ölüm… Bugün, Covid-19 nedeniyle ölen milyondan fazla insan var bu gezegende. Ne yazık ki yalnızca sayı olarak anılıyorlar. Halbuki onlar da yaşadılar, geçmişleri ve hayatları vardı. Bana çok dokunan bir konu bu. Onu düşündüm. Yoksulluk derken ekonomik sorunlar nedeniyle hepimiz yoksullaştık bir yerde. Şarkılar eski olsa da hepsi bu döneme seslenebiliyor. Bugün de işçi hareketleri neredeyse o günler katar canlı görünüyor. Albüm dinleyicilerden çok ilgi gördü. Demek ki doğru düşünmüşüz, şarkılar eski olmasına rağmen bugünkü hayata bir gönderme yapıyor.

Özellikle son 15 yılda özgün beste sayısının azaldığına, sözlerin yüzeyselleştiği, şarkıların melodik olmadığı gibi eleştiriler var. Acaba notalar tükenmek üzere mi? Yeni şarkılar üretmek mümkün değil mi?

Taner Öngür: Ben buna katılamıyorum. Covid-19 öncesinde katıldığım festivallerde çok sayıda genç gruplar dinledim. Aslında çok iyi şarkılar var ama eskisi kadar yaygınlaşmıyor. Festivallere ilgi çok fazla. Seyircilerin yaşları çoğunlukla 15 ile 20 yaş arasında ve şarkıları birlikte söylüyorlar. Yapıtlar kitleleriyle buluşuyor aslında. Yalnızca Rock için söylemiyorum, caz dünyasında da ilginç çalışmalar var. Genç müzisyenler harika şeyler yapıyorlar. Ama ana akım medya çok dağınık durumda. Bugün medya çok çeşitlendi ve herkes yalnızca kendi kitlesiyle buluşuyor. Geri kalanların onlardan haberi yok. Bir sürü kültür grupları var ama birbirleriyle iletişim içerisinde değiller. Her grup ayrı bir dünyada yaşıyor. 70’li yıllarda medya çok azdı ama toplumun büyük bir kesimi sanatçıların yaptıklarını duyuyordu. Şimdi medya çok fazla sayıda ama toplumun büyük kısmıyla değil yalnızca kendi kitlesiyle buluşuyor.

Peki Rock müziğin geleceğini nasıl buluyorsunuz? Anadolu Pop, 70’lerde hızla ilerlerken arabesk önce arka sokakları almış, sonra da kitleselleşip Anadolu Pop’un yerini almıştı. Şimdi, arka sokaklarda hip hop var. Rock hala var ama ileride yaşamını sürdürebilir mi?

Taner Öngür: 70’lerde Anadolu Rock’un güçlü olmasının ardından arabeskin gelmesinin nedeni 12 Eylül darbesidir. 12 Eylül, herşeyin üzerinden silindir ile geçti. Anadolu Pop yapanlar politik olarak o darbeye karşı olan insanlardı. Bu müziği yapanların çoğu yurtdışına gitti, o piyasa bir anda ezildi, unutturuldu. Yalnızca müzikte değil, edebiyat, tiyatro gibi diğer sanat dalları da aynı durumu yaşadı. Arkasından arabesk çıktı ki toplum rahatlıkla uyutulabilsin diye. Bunların arkasında ekonomik ve siyasal nedenler vardır. Müzik türleri toplumun yaşadıklarına göre yerlerini alırlar. Tüm müzik türleri yaşamayı sürdürecektir.

Anadolu Pop türünde müzik yapma kararına nasıl ulaştınız?

Taner Öngür: Anadolu Pop doğru bir teşhisti. 69 yılıydı, bütün dünyada Jethro Tull eski ingiliz geleneklerinden yola çıkarak yeni bir rock türü geliştirdi. Yine, ABD ve Kanada’dan The Band ve Levon Helm de, Kuzey Amerika’dan Güney Amerika’ya kadar tüm kıtadaki halk müziklerini temel alıp yeni bir rock türü geliştirdi. Bon Dylan da farklı çalışmalarıyla ortaya çıktı, Beatles eski Liverpool şarkılarından yola çıkarak yeni bir şey yapmaya başlamıştı. Bunları görünce, biz de zaten o yıllarda 1960 İhtilali’nden sonra gelen Türkiye’nin görüp görebileceği en demokratik anayasa ortamındaydık. Gençlerin hayatı da çok canlanmıştı. Çok okuyup kendimizi geliştiriyorduk.

Moğollar ile Anadolu’ya gittiğimiz yıllarda yerel halk sanatçılarında notalar, belediye başkanlarından kitaplar filan alıyorduk. Evrensele ulaşmak istiyorsan kendi yerel özelliklerinin olmasında yarar vardır. Bu doğru teşhis, 12 Eylül darbesiyle ezilip geçildi ama seneler sonra internetin ortaya çıkışıyla yurtdışındaki müzik meraklıları tarafından yeniden keşfedildi. 60’lar ve 70’lerde dünyanın başka yerlerinde neler yapıldığını merak edenler zaman içinde Anadolu Pop’u keşfettiler.

Şöyle bir örnek vereyim, bir psychodelicrockmusic.com diye bir web sayfasında birçok cd’ler çıkarıldığını görmüştüm. Asya Saykodelik Müziği CD’sinde Moğollar, Erkin Koray, Üç Hürel ve Barış Manço var. Bunların yanına Singapur, Japonya ile Hindistan’dan sanatçıların parçalarını ekleyip karışık bir albüm hazırlamış. Demek ki doğru ve güçlü bir şey yapmışız o yıllar için. Selda gibi yurtdışında yeni keşfedilen başka sanatçılarımız da var. Yurtdışındaki müzikseverlerin bizlere ilgisini görünce Türkiye’de de bir daha gündeme geldik. Serap ile yaptığımız albümde bu çerçeveyi değerlendirmeye de çalıştık.