Kıbrıs gazisinin 'şehit' hikayesi

Malatya'da 1967'de göreve baÅŸlayan, 1974 yılında düzenlenen Barış Harekatı'nda çıkarmada yer alan Kıbrıs gazisi emekli piyade astsubay Erol Saygı’nın silah arkadaşı AsteÄŸmen Mehmet Özel, havan topu saldırısında ÅŸehit oldu. AsteÄŸmen Özel ile birlikte ÅŸehit düştüğü sanılan Erol Saygı'nın acı haberi, Sivas'taki ailesiyle Ankara'da oturan eÅŸi Emine Saygı'ya iletildi. Olay tarihinde hamile olan eÅŸi Emine Saygı, eÅŸinin ÅŸehit olduÄŸuna inanmadı. Kıbrıs'tan gelen yaralı askerlere eÅŸini sormak için Ankara GATA'ya gitmeye baÅŸladı. Åžehit haberi verilmesinden 6 ay sonra yaralı askerlerden eÅŸinin ÅŸehit olmadığını öğrenen Saygı, ondan gelen mektupla da emin oldu. Erol Saygı’nın yaÅŸadığının anlaşılmasından yaklaşık 1 hafta sonra Emine Saygı doÄŸum yaptı. Çift, oÄŸullarına Kıbrıs'a atfen 'Zafer' adını verdi.

'BENÄ° DE ÅžEHÄ°T SANMIÅžLAR'

Kıbrıs çıkarmasında yaÅŸadıklarını anlatan Erol Saygı, "1967 yılında hava astsubayı olarak Malatya’ya tayin oldum. Daha sonra bir aksilik nedeniyle kara kuvvetlerine geçerek 1970 yılında Ankara’nın Çubuk kazasına tayin oldum. 1974 yılının 15 Temmuz’unda 'Kıbrıs’a çıkarma yapacaksınız, hazırlıklarınızı yapın, evlerinizle helalleÅŸin ve birliÄŸe gelin' dediler. Hazırlıklarımızı tamamlayıp ailelerimizle vedalaÅŸarak birliklerimize teslim olduk. Helikopterlerle bizi savaÅŸ bölgesine bıraktılar. AteÅŸ hiç durmadan devam ediyordu. Barış Harekatı baÅŸladıktan sonra bizimle birlikte Mehmet Özel isminde bir asteÄŸmen Kıbrıs'a gelmiÅŸti. Kendisi havan topu düşmesi sonucu yanımda ÅŸehit düştü. AsteÄŸmenimizin ÅŸehit düşmesinden sonra benim de orada ÅŸehit olduÄŸumu söylemiÅŸler. Haber nasıl yayıldı, nasıl geldi bilmiyorum, Türkiye'deki aileme ÅŸehit olduÄŸumu bildirmiÅŸler. Biz bu sırada barınma yeri olarak arazide bulunuyorduk. Yakınlarımızda domuz ve tavuk mandıraları vardı. Hayvanların kapılarını açmışlar ve yanlarımıza kadar gelen hayvanların aralarında yattığımız zamanlardı. Aradan 46 yıl geçti" dedi.

'HAYATTA OLDUĞUMU GÖREN ŞAŞIRIYORDU'

Åžehit olduÄŸu sanılan Saygı, "ArkadaÅŸlarımız, komutanlarımız kendi aralarında da 'Erol Saygı ÅŸehit düştü' diye konuÅŸurlarmış. Tabi sonrasında beni gören ÅŸaşırıyordu. 'Yahu sen ÅŸehit olmadın mı? Biz seni ÅŸehit biliyoruz' diyenler oldu. Hayattayım ben, ÅŸehit olmadım gördüğünüz gibi yaşıyorum dedim. ArkadaÅŸlarımız mutlu oldular. Öldü sanılıp yaÅŸamak güzel oluyor. Sonra aileme mektup yazdım. Onlar da ÅŸehit olmadığımı öğrendi. Yeniden doÄŸmuÅŸ gibi oldum ve ailem benim sevincimin 5 misli sevindi. Mukadderat tabi bir ÅŸey diyemiyoruz. Åžehitlik güzel bir ÅŸey ama gazilik de güzel. Ölsem ÅŸehit olacaktım, ancak hayattayım ve gazi oldum. Görevdeyken oÄŸlum doÄŸdu. Hemen uçakla geldim, oÄŸlumu kucağıma aldım, onu gördüm ve ardından tekrar uçakla Kıbrıs'a döndüm" diye konuÅŸtu.

'MEKTUBUNU ALDIK, MUTLU OLDUK'

EÅŸini Kıbrıs'a yolcu ettiÄŸi dönemi anlatan Emine Saygı, "Beyim bir gün, 'Hanım savaÅŸa gidiyorum, ne zaman döneceÄŸimi bilemiyorum' dedi. Ardından çıkıp gitti ve bir zaman dönmedi. SavaÅŸ devam ediyordu. EÅŸim Kıbrıs'a giderken hamileymiÅŸim, ancak sonra öğrendim. EÅŸime mektup yazıp hamile olduÄŸumu bildirdim. Ancak sonra gelen ÅŸehit haberiyle çok üzüldüm. Gülhane Askeri Tıp Akademisi'ne (GATA) yaralı askerler gelmiÅŸti ve hemen komÅŸularla toplanıp biz de gittik. Bir yandan üzülüyorum 'hamileyim, önceden çocuÄŸum olmuyordu, ÅŸimdi oldu babasız kalacak' diye. Bir yandan öğrenmeye çalışıyorum. Bir süre haber alamadım ve bana soranlara da haber alamadım diyordum. Lojmandan birkaç hanım toplanıp GATA'ya gidiyorduk. Onlar beyini soruyordu yarası falan var mı, durumu nasıl diye. Ben beyimi soruyordum. Yine bir gün gittik yaralı askerleri ziyaret ettik. Bir askere 'Beyimi gördünüz mü?' diye sordum. 'Hayatta yenge, kim söyledi böyle' dedi. Sonra bilemiyorum neyle yazdığını bize bir mektup göndermiÅŸ. Öyle bir yazıydı ki zor okuduk. Mektupta, 'Hayattayım beni merak etmeyin' yazılıydı. Ben de onun sayesinde hayatta olduÄŸunu öğrenmiÅŸ oldum. Tabi ki önce çok üzüldük, hayatta olduÄŸunu duyunca da mutlu olduk" ifadelerini kullandı.

'Ä°KÄ° MUTLULUÄžU BÄ°R ARADA YAÅžADIK'

O dönemki ÅŸartlarda bu tür yanlışlıkların olabildiÄŸini belirten Emine Saygı, "Bizi korkuttular. Åžehit olsaydı eÄŸer üzülecektik. 'Vatan, millet için savaÅŸtı' diye gurur duyacaktık. O sıralar Sivas'ta beyimin annesinin evine gelenler olmuÅŸ. 'Erol ÅŸehit olmuÅŸ, bakalım bir kıpırtı var mı' diye. Bakmışlar ki gelen giden yok. Ben de o zaman Ankara'daydım. Åžehit olmadığını GATA'da öğrendim. Sonra savaşı kazanmıştık, oÄŸlum da olunca 10 gün izin vermiÅŸler yanımıza geldi. OÄŸlumuzun ismini de Zafer koydu. Ä°ki mutluluÄŸu bir arada yaÅŸadık. Sonu selamet oldu" dedi.

Gazi Erol Saygı ve eşi Emine Saygı'nın 'Barış Harekatı' döneminde 'Zafer' ismini verdikleri oğulları ise şu anda Tekirdağ'da bir ip fabrikasında çalışıyor.