TRABZON’UN ADINA MAĞLUP OLDUK

Trabzon deplasmanının çok çetin geçeceğini hepimiz biliyorduk.

Eğer Konyaspor maçını da kazanamaz ise Şenol Hocanın Trabzon’da kredisinin biteceğini tribünlerdeki ki rüzgarın tersten eseceğini biz de biliyorduk, Şenol Hoca da biliyordu.

Trabzon’daki tribünler beklentilerimizin aksine boş ve etkisizdi.

Çünkü dolu tribünlerin olduğu bir Trabzon’da Trabzon taraftarı eğer isterse hakemi de rakibi de boğar.

Hatta maçı rakip takımdan alır ve kendi takımına verir. 

Bizim maçta böyle korkulan bir tribün yoktu.

Maça başlarken topu rakibe vererek üstümüze gelmesine izin verdik.

Bu bir tercih idi.

Konyaspor tercihini bu yönde kullanmıştı.

Siz rakibe topu verir ve geriye yaslanırsanız Trabzon’da hırçın Karadeniz dalgaları gibi üstünüze gelir gelir ve sizi döver.

Nitekim de böyle oldu

Bu süreçte Kramer’in yakaladığı yüzde yüzlük gol pozisyonundan yararlanamaması ise hem şansızlık hem de beceriksizlik idi.

Derken Trabzon’un beklediği bizim korktuğumuz gol Visca’dan geldi.

Yenik duruma düşünce rakibin üzerine gitmeyi düşündük ve bunun da karşılığını Adil ile gördük.

Burada şunu görüyorduk ki Trabzon o eski korkulan rakip değildi.

Rakibin üzerine kesinlikle gitmeliydik.

Ama nedense yine

Oyunu geride kabul etmeye başlayınca ilk yarı biterken yediğimiz penaltı golü ile soyunma odasına geride girdik.

İkinci yarıda daha iyi top yapıp rakibin üzerine gitmeyi düşünürken defansın ve kaleci Simon Banza’nın hatası ile yine topu kalemizde gördük.

İşin özünde Trabzon bu sene o beklenen korkulan rakip değildi.

Son 20 dakikaya gol atmayı ve rakibin üstüne gitmeyi net olarak gören kenar yönetim Umut Nayır’ı da oyunu alarak çift santrfora döndük.

Bu hücum futbolunun karşılığını alıyorduk.

Keyta’nın son dakika golü ise bu görüşümüzü doğruluyordu.

Kazandığımız penaltı atışından bile yararlanamayınca belki de bir yerde skora razı oluyorduk.

Hele hele sihirbaz dediğimiz Brezilyalı Pedrinho’nun 90+5’te üç pastan bomboş vaziyette topu auta atmasına ne denirdi bilemiyorum.

Sonuçta hiç kimse Trabzon yenilgisine bir şey diyemez.

Ama hepimiz gördük ki dirençli ve rakibi ile başa baş oynamayı tercih eden bir Konyaspor kesinlikle yeni bir deplasman zaferi kazanabilirdi.

Çünkü biz bir daha Trabzon’u bu kadar gardı düşük yakalayamazdık,

Kendi adıma yazık çok yazık oldu.