Ukrayna'dan Çatalca'ya kaçış

Ticaretle uÄŸraÅŸan 45 yaşındaki Sinan Dolgan, 10 yıl önce Ukrayna'nın Harkiv ÅŸehrine taşındı. Burada 38 yaşındaki Olga isimli kadınla evlenen ve 2 kız çocuÄŸu olan Sinan Dolgan, iÅŸini, evini, her ÅŸeyini bırakıp savaÅŸtan kaçarak, Türkiye'ye döndü. Dolgan ailesi Türkiye'ye dönerken çatışmalar sırasında kendilerini yalnız bırakmayan komÅŸuları 34 yaşındaki Mariya ve bedensel engeli de bulunan 40 yaşında Andrey Slonov çiftini de yanlarında getirdi. Ukrayna'da 4 gün boyunca eÅŸini, 7 yaşındaki kızı Deniz Duru ve 6 yaşındaki kızı Melissa'yı komÅŸularına emanet edip, diÄŸer insanların tahliyesinde yardımcı olan Sinan Dolgan, ilk tahliyenin ardından ikinci tahliye ile komÅŸularını da alarak Türkiye'ye dönüş yaptı. 

Tren ile Harkiv üzerinden Çernivtsi'ye gelen, oradan Romanya sınırına geçen aileler, BükreÅŸ'ten de uçakla Ä°stanbul'a geldi. Ãœlkesini bırakarak Türkiye'ye gelen Slonov ailesi ÅŸimdi, 3 yaşındaki oÄŸulları Artyom ve 8 yaşındaki kızları Arina ile Dolgan ailesinin Ã‡atalca'daki evinde yaşıyor. 

'AVRUPA MI TÃœRKÄ°YE MÄ°? DÄ°YE SORDUM' 

Savaşın ortasında kaldıklarını dile getiren Sinan Dolgan, "Her an saldırırlar mı diye bekliyorduk ancak ÅŸehir hayatı da bir yandan devam ediyordu. Ä°lk saldırı olduÄŸunda büyük bir kaçış oldu. Trafik kapalıydı ve araçların hepsi ÅŸehir dışına doÄŸru gidiyordu. Gidebilenler gitti ama hala kalanlar var. Çocuklarımızı düşündük, karar verdik ve geldik. KomÅŸularımız iyi arkadaÅŸlarımız. Onlar da Türkiye'yi tercih etti. 'Avrupa mı yoksa Türkiye mi? karar verin' dedim. Türkiye'yi tercih ettiler" dedi. 

'DEVLETÄ°MÄ°ZE TEÅžEKKÃœR EDÄ°YORUZ' 

İnsanların Ukrayna'dan tahliye edilebilmesi için de kaldığı günler boyunca uğraştığını ifade eden Dolgan, "Bükreş'e Türk otobüsleriyle geldik. Oradan da Türk Hava Yolları'nın uçaklarıyla İstanbul'a geldik. Devletimiz böyle bir kolaylık sağladı. Teşekkür ediyoruz" ifadelerini kullandı.

'ONLARI UKRAYNA'DA BIRAKAMAZDIK' 

KomÅŸularına ellerinden geldiÄŸi kadar yardımcı olduklarını söyleyen Dolgan, "Biz de ailemizin evine sığındık. Onları orada bırakamazdık. Biz her ÅŸeyimizi bırakıp geldik. Hiç kimsenin hiçbir ÅŸeyi yok. Eve gidemeden evin etrafını sarmışlardı, bir iç çatışma da var. Gar da bekledik. Türk vatandaÅŸları, Azerbaycanlılar, Türkmenler de vardı. Misafirperverlikte ziyade bir görevdi. Yolda yiyecek sıkıntısı oldu. Çocukların okulu orada, durum düzelirse dönme ihtimalimiz var" diye konuÅŸtu.  

'Ä°LK DEFA BÖYLE BÄ°R KORKU YAÅžADIM; SIÄžINAKLAR ÇOK SOÄžUKTU' 

Hayatı boyunca ilk defa böyle bir korku yaÅŸadığını söyleyen Mariya Kramerenko, "Uyuyorduk ve bir anda savaÅŸ baÅŸladı, bombalar patladı. Bütün komÅŸularımızı aramaya baÅŸladık. Sığınakların içi çok soÄŸuktu, çatışmalar olduÄŸunda sığınaklara kaçıyorduk. Evimizde mi sığınakta mı kalalım karar veremedik. SoÄŸuktan evimize çıktığımızda da koridorların arasında kalıyorduk. Böyle bir korkuyu hayatımda ilk kez yaşıyorum. Çocuklar için çok endiÅŸe ettik. Türkiye'de bize her türlü imkanı saÄŸladılar. Çok teÅŸekkür ediyorum, çok mutluyum. Büyük annem ve büyük babam orada kaldı, onlar için çok endiÅŸeliyim. Ãœlkemi, ÅŸehrimi bırakıp geldim. Çok ağır bir durum" diye konuÅŸtu. 

'EVÄ°MÄ° ÖZLEDÄ°M; ÃœLKEMÄ°N BU HALÄ°NE ÇOK ÃœZÃœLÃœYORUM' 

3 yaşındayken elini yakan, ayak parmağından alınan parmakla kendisine işaret parmağı yapılan ve engelli olduğu için ülkesinden çıkabilen Andrey Slonov ise, "Bu olayın hala nasıl olduğunu algılayamıyoruz. İnanamıyoruz. Sınıra kadar geldik ve önce beni bırakmak istemediler. Daha sonra engelli kimliğimi gösterdim. Ülkemin bu haline çok üzülüyorum. Orada kalan ailemle, arkadaşlarımla sosyal medyadan görüşebiliyorum. Bütün duygularım parçalanmış durumda. Hala şoktayız. Ülke geride kalınca, sınırı geçince hepimiz ağladık. Bu çok tuhaf bir duygu. Savaş biter bitmez ülkeme döneceğim. Evimi özledim" dedi.