Zamanın eskitemediği şapkacı

BABADAN OĞLA GEÇEN SANAT

Renk renk desen desen şapkaların arasında anlatmaya başlıyor şapkacı Göksüçukur; “1955 yılında babam başlamış mesleğe. Esas çırak olarak başlangıcı 1946 yılı. O dönemler yoksulluk var, yokluk var. Çalışmak zorunda, eve ekmek getirmek zorunda. Babamı, ailesi o dönem tenekeciliğe vermiş. Kirli bir iş olunca babam sürdürememiş. Babamın teyzesinin eşi Ahmet Alanya, o dönem şapkacılık yapıyormuş. Zanaat öğrensin diye babamı almış yanına. 1946 yılında eniştesinin yanında öğrenmeye başlamış mesleği. 1955 yılında da kendi dükkânını açmış. Ağırlıklı olarak resmi subay ve polis şapkaları yapıyormuş o dönemler. 1960 İhtilali’nden sonra sivil kasket imalatına başlamış. Ben 1963 doğumluyum. 1970’te de ben dükkâna gidip gelmeye başladım. Çocuk yaşta girdik bu işe. ”

“TARİH MEZUNUYUM, ŞAPKACILIK YAPIYORUM”

Yıllar eskitemez mesleği, yalnızca zamanın bir yerinde donar kalır anılar. Unutulmayan anılarla birlikte unutulmaz mesleğin değeri de. Yıllarca babasıyla birlikte çalışan, babasının ardından da bayrağı devralan Göksüçukur, şöyle bahsediyor hikâyesinden; “ilkokuldan itibaren babamın yanına gelip gittikçe alışmaya başladım mesleğe. Bir yandan eğitimim devam ediyordu. Bir yandan da boş zamanlarımda dükkâna gelip giderek öğreniyordum mesleği. Hareketli bir insan olduğumdan imalat bana eğlenceli gelmişti. Sürekli bir şeyler üretince, ortaya yeni ürünler, yeni şapkalar çıkınca mutlu olmaya başladım. 1988 yılında Selçuk Üniversitesi Fen Edebiyat Fakültesi Tarih Bölümü’nden mezun oldum. Okuduğum alanda çalışmak istemedim. İçimde bir ukde kalmadı. Çünkü gerçekten seviyordum şapkacılığı. 1988 yılında, ben mezun olduktan sonra şu an bulunduğumuz dükkâna taşındık. O gün bugündür de burada hizmet veriyoruz.”

“AİLEMİZ 170- 180 SENEDİR KONYA’DA”

Konya’da köklü bir aile olduklarından bahseden Şapkacı Mehmet Nuri Göksüçukur; “Konya’nın tanınmış ailelerinden biriyiz. Aile soy ağacımıza baktığımızda 170-180 yıldır Konya’da oldukları görülüyor. Konya’nın yerlisiyiz. Bu bize şapkacılık hususunda da avantaj sağladı. İnsanlar bizi tanıyor. Çevremiz çok geniş olduğundan satışlarımız da güzel oluyor” ifadelerini kullandı.

“ESKİDEN İHTİYAÇTI, ŞİMDİ AKSESUAR”

Şapkacılıkta eskiyle yeniyi kıyaslayan Göksüçukur; “Eskiden şapka insanlar için ihtiyaçtı. Şimdi ise daha çok aksesuar olarak kullanılıyor. Satışlarımız eskiden de iyiydi şimdi de iyi. Bize gösterilen ilgiden memnunuz. Eskiden kırsal kesimde yaşayan insanlar şapka alıp birkaç yıl giyiyorlardı. Şimdi ise alıyorlar, kirlenince değiştiriyorlar. Artık insanların alım gücü de arttı. O yüzden şapkaya da ilgi gösteriyorlar” şeklinde konuştu.

“ÜRÜN YELPAZEMİZ GENİŞ”

Şapkada ne kadar çok ürün olursa o kadar geniş bir kitleye hitap ettiklerini belirten Göksüçukur şöyle konuştu; “Her yaşa ve bütçeye göre şapka imalatımız var. Örneğin orta yaş kesimi her zaman klasikten yana. Değişime pek ayak uyduramıyorlar, dolayısıyla bu bize de yansıyor. Orta yaş ve üzeri gruba göre şapkalarımızı değiştirmeden aynı tarz yapmaya çalışıyoruz. Orta yaş ve üzeri genelde kumaş kasket tercih ediyor. Renk ve modelde oynama yapmamaya çalışıyoruz. Değiştirmek için bir şey yaptığımızda kabullenmiyorlar, beğenmiyorlar. Tüm şapkalarımız ayrı ayrı ilgi görüyor.  Gençlerde karma bir yapı hakim. Bazıları kep tercih ediyor bazıları da nostaljiye göre hareket ediyor ve kasket alıp takıyor. Bebekler ve çocuklar için kep tercih ediliyor. Tatile çıkanlar geniş kenarlı şapkaları tercih ediyor, bu şapkalara bermuda deniyor. Yaşlı hanımlar güneşten korunmak için önü uzun kep tarzı şapkaları tercih ediyorlar. Kışın çoğunlukla kasket ve örgü bereler, yün eldiven, kaşkol, bayan şal tercih ediliyor. Yazın siperi uzun olan kepler ve güneş için kullanılan şapkalar tercih ediliyor. Ürün yelpazemiz çok geniş. Her kesime, her yaşa ve her bütçeye hizmet ediyoruz.”

“KONYA’DAKİ TEK ŞAPKA İMALATÇISI BİZİZ”

Konya’da kaybolmaya yüz tutmuş sanatlardan biri olan şapka imalatçılığının her geçen gün yitip gittiğini belirten Göksüçukur; “ Şuan Konya’daki tek şapka imalatçısı biziz. Meslek yavaş yavaş kayboluyor. Kaybolmaması için elimizden geleni yapıyoruz. Kasketlerin ve keplerin bir kısmının üretimini yapıyoruz. Dışarıdan aldığımız şapkalarımız da var. Ürün çeşitliliğini sağlamak, insanlara yeni ve değişik ürünler sunmak istiyoruz. Kumaş kataloglarını ve model kataloglarını İstanbul’dan getiriyoruz. İstanbul’daki tüm şapka imalatı yapanları tanırım. İstanbulla sürekli bağlantı halindeyiz, onlar şapka anlamında bizi besliyor, biz de onları besliyoruz. Şuan kaybolan sanatlardan birini sürdürüyoruz. Mesleğin geleceği yok gibi bir şey. Bu işi yapan sanatkâr kalmadı, tek biziz” dedi ve yitip giden bir sanatın belki de son temsilcisi olduğunun altını çizdi. (MERVE AKIN)