AĞAÇLAR KURURKEN BAKMAK

Konya’yı, planlı-bütçeli ağaçlandırma hamlesi 1980’de başlamıştı. Önceleri de var şüphesiz ki, bizim bildiğimiz dönem, bahsettiğimiz dönem.

Askerle başladı ağaçlandırma çalışmaları, 2. Ordu Komutanlığının Konya’da olduğu yıllarda. Önceden planlanan alanlarda ağaçlar dikildi. Asker bu çalışmaları 80 darbesinden sonrada sürdürdü. O aralar epeyce bir ağaç dikilmiş olmalı, Konya’nın farklı bölgelerine.

Bir sonraki dönemde, ANAP’ın iktidarının ilk yıllarında kamu kurum ve kuruluşları marifetiyle tüm ülkede ağaçlandırma seferberliği başlatıldı. Uygulamada pilot iller seçildi. Konya’da o pilot illerden  birisiydi. Orman Bakanlığı ve Orman Bölge Müdürlüğü tarafından 31 ilçeyi kapsayan ağaçlandırma planları yapıldı. Akşehir’den, Taşkent’e kadar uzanan bölge plan kapsamına alındı. Plan kapsamında olmayan ilçe yoktu. Ağaçlandırma çalışmaları olağan üstü titizlikte takip edildi ve yüzbinlerce ağaç dikildi dört bir yana.

Bahsi geçen ağaçlandırma çalışmaları Necati Çetinkaya’nın valiliği döneminde de aralıksız sürdürüldü. Necati beyde bu konuda ilk ağaçlandırma çalışmalarında valilik yapan Kemal Katıtaş kadar katı ve tavizsiz bir tutum sergiledi. Beyşehir Yolundaki Kent Ormanı da o yıllarda vali  Katıtaş ve Çetinkaya’nın  çalışma ve üstün gayretleriyle gerçekleşmişti. Konya’nın daha başka bölgelerinde de kurulmuştu  böyle özel ve nefes aldıran alanlar.

Belediyelerde ağaçlandırma faaliyetlerinde bulundu, yukarıdaki örneklerdeki kadar geniş bir alan üzerinde olmasa da. Bu çalışmalarla şehirdeki yeşil alan miktarı artırıldı, yeterli olmamakla birlikte.

Merkezde kurak topraklar üzerindeki Selçuk Üniversitesi Kampusu’nda da ağaçlandırma faaliyetleri yürütüldü. Yemyeşil bir kampüs meydana getirildi yapılan çalışmalarla, Süleyman Okudan’ın ilk rektörlük dönemine kadar olan zaman içerisinde. Kampus da yeşil alan mucizesinin esas kahramanı ise her konunun iddialı adamı olan rektör Halil Cin’di.

TORKU’NUN AĞAÇLANDIRMALARI

TORKU geçmişte Konya tarihinin hatta ülke  tarihinin en büyük bir ağaçlandırma çalışmalarını başlatmıştı. Tüm ilçeler kasabalarıyla birlikte bu çalışmanın kapsamına alınmıştı. Konya’nın sınırı olan illere kadar yol boyları da  ağaçlandırma kapsamına alınmıştı. Ankara, Aksaray, Isparta, Karaman’a olduğu gibi.

O aralar ülkenin nüfusu 70 milyondu. TORKU yönetiminin başının sloganı da, 70 milyon ağaçtı. Ülkede yaşayan insan başına, bir ağaç dikilecekti.   70 milyon ağacın maliyeti nerden karşılanacaktı? Orası belli değildi işte. Sonra nasıl bakılacak, nasıl yaşatılacak kurum yönetiminin el değiştirmesi halinde de ne olacaktı?

Tabi milyonlarca ağaç dikilmedi. Bir milyon kadar olabilir mi, bilinmez. Hem bu kadar bile olsa maliyet kaynağı şeffaflık kazanamadı hiçbir zaman. Siyasi hesaplar olmalıydı, bazı alanlarda olduğu gibi ağaçlandırma çalışmalarının içinde de. Zamanın birinde maksat hasıl olunca, dikilen ağaçlarda kaderine terk edilmeye başladı. Yönetimin el değiştirmesiyle birlikte de, ağaçlar kurumaya terk edildi bakım ve sulama maliyetinin yüksek çıkması nedeniyle.

Bugün 40 küsur yılda dikilen ağaçlar kuruyor çok yerde.

TORKU’nun geçmiş yönetimi tarafından öngörüsüz biçimde dikilen ağaçlar kuruyor, yol boylarında ve  sükseli olsun düşüncesiyle adlandırdıkları “Özel Orman Alanlarında”

Kimin parasıydı, harcanan paralar?

Kimlerin keyfi ve hesabı için harcandı o paralar?

Bilen yok.

Hesap soran yok.

Ağaçlarda kuruyor.

Selçuk Üniversitesi Kampusundaki ağaçlarda kuruyor.

Ağaçlar kuruyor.

Ağaçlar kururken bakılıyor.

Ağaçlar kururken bakıyor olmak, insanı dehşete düşürüyor.