Aklımda Cevapsız Sorular

Bir eski Milletvekili. Bölgemizden değil. Fakülte arkadaşım. Geçen sene facebook paylaşımı yaptı “Diyarbakır otobüsünün yolcularına Ramazan’da Lâdik’de yemek verilmemiş……..” Gerisini ve yağan tepkileri tahmin edersiniz. Tepki verdim, “kimden öğrendiğini, Lâdik’deki lokantanın kapasitesini, şu anda Diyarbakır’dan geçmekte olan Konya otobüslerine bir şey olursa sorumlularını” sordum, “duydum” diyerek geçiştirmeye çalıştı, sonunda yazdıklarını silmek zorunda kaldı. İçindeki Konya’ma saldırı teşebbüsü ne kadar büyükse Kılıçdaroğlu’nun “demokrasinin yolunun Diyarbakır’dan geçtiği” açıklamasından sonra gene sataştı kentime “İslamın yolu Konya’dan, etnisitenin yolu Tunceli’den vs vs geçer denirse ne olacak?” diyerek. Gene tepki verdim, “Konya’nın böyle bir talebi mi var, ne karıştırıyorsunuz” dedim, efendim Konya siyasal İslam’ın merkeziymiş ondan yazmış gibi açıklamalar yaptı kendince, “buna hangi hakla karar verdiğini” sordum, yazdıklarını sildi, kastının olmadığını açıkladı, olay kendince kapandı, bence kapanmadı elbette.

Konya’na saldırının bazılarınca vazgeçilmez bir cazibesi var herhalde. Konya’ma saldırmak en kolay. Bunda bizim tepkisizliğimiz veya tepki zayıflığımız da etken kuşkusuz. 19 Aralık 2017 haberiydi, Göztepe yöneticilerinin hem de galip geldikleri maç sonu kendilerini protokol tribününde tebrik eden Konyaspor yöneticileri nezdinde kentime lafta sataşmaları. Kınadık kendimizce, döndük , geldik. O yönetici müsveddesi federasyondan ceza bile almadı. 24 Mayıs 1987. Averajla şampiyonluğu kaçırdığımız Tarsus İdman yurdu maçı sonrası olan olaylar nedeniyle bir sezon saha kapatma cezası verildi ki Profesyonel  Futbol Disiplin Kurulu’nun ölümlü maçlarda bile böyle bir cezası olmamıştı. Cezanın itirazla dört maça indirilmesinin altında bile hakkaniyet değil başka şeyler arayanların yazıları durur sanal alemde. 6 Ağustos 2017. Samsun’da Süper Kupa finali. Beşiktaş’ı yendik ama PFDK hışmından kurtulamadık. Saha güvenliğinden sorumlu olmadığımız maçta “makul cezaya razıyız” sözü bize makul olmayan beş maç seyircisiz oynama cezası getirdi. Serdar Gürler olayı. Yasal bir transfer elbette ancak fair olayını kimse sorgulamadı. Emre Belözoğlu’nun “15-20 gün önceden haber vermiş” beyanı bile manşet oldu, kimse tartışmadı.. Konyaspor ligde tarih yazıyor, daha önce Anadolu takımlarının zirve mücadelesine şapka çıkarıp övgüler yağdıranlar açıklama yapıyor “Konyaspor ilk beşe giremez” “İkinci Beşiktaş olur”

Kapasitemiz var, lobimiz yok; gücümüz var, onu yansıtan birlik ve beraberliğimiz yok belki de. Biz bize destek değiliz nedense. Aklıma takılan cevapsız sorular var. Uzayan kollarımıza sahip çıkmak zorundayız. Urfa aday gösterilmeyen Belediye Başkanları’na sahip çıktı, ödülü Bakanlık oldu;biz bizim azledilenlerimize ne yaptık? Konyaspor yönetimleri takımımıza hizmet verenleri plaketle onurlandırdı; Konyaspor’a çeşitli ünvanlarla hizmet eden bazıları bence efsane isimleri üyelikten çıkardık. Bugünkü yönetim tüm rakiplerimize fair play dersi veriyor, umarım sıra Konyaspor’a hizmet verenlerle kucaklaşmaya da gelir. Ben sadece tribünden kendisine yer verilmesini isteyen Mehmet Aktan’a kulak verilmemesini, kulübümüzde futbolculuk yapan, profesyonel ligdeki ilk başkanımız Mehmet Ortaer yakınlarından plaket esirgenmesini örnek verebilirim, biz bize sahip çıkmalıyız. Kentimizde isimleri cadde, sokak, bulvarlarda yaşatılmayan bir çok değerimiz var, bu isimlerin yaşatılması onlar için değil, kentim için onurdur.

Bu kentten kazanılan bu kentte harcanmalı. Bizim yüzme havuzumuzu Rizeliler; Hızlı Tren Garı’mızı Ankaralılar yapar, bizim müteahhitlerimiz bol sıfırlı bedelle satılan evlerle ilgilenir , belki de ilgilenmek zorunda kalırlar. Ben Ankara’da Konya markalarını almaya çaba sarf ederim, Belediyemizin sosyal yardımları eski yıllarda yerel markerlerimizden değil ulusal bir marketten aldığını öğrenirim şaşkınlıkla. Kentimin hedefleri var değil mi? Mesela Kogat (Konya Gastronomi ve Turizmciler Derneği). Mutfağımızı marka yapacağız ya, ilk hedef koyanlardan. Unutulmaya yüz tutmuş Konya Mutfağı’nı Gazyağcı sponsorluğunda tanıttı, Belediyemizin de yıllardır hedefi bu; hepimiz bu hedefe kilitlenmeliydik oysa. 2015 yılından beri konuşuruz, Afyon yıllar sonra çıktığı yolda hedefe ulaştı, biz beklemedeyiz. Kör Ahmet, rahmetli; bizim değerimiz değil mi? Yılda bir anmak ve unutulmaya bırakmak dışında ne yapıyoruz onun için?

Kar sonrası Konya yolları kar temizleme araçları ile temizleniyor. Geçen hafta Sn. Özteke paylaştı; kürünen karlar yol kenarlarında buzdan tüneller oluşturmuş; ne insanlar kaldırıma geçebiliyor, ne araçlar çıkabiliyor. Şimdi bunu beceren arkadaşlar Konya’ma ve Belediye Başkanımıza hizmet mi ediyor? Bunu öngöremeyenler umursamaz mı yoksa liyakatsız mı? Hızlı Tren Garı’nın engelli otoparkını insanların kullanımına uygun hale getirmeyenler empati yoksunu mu, ,iş ihmalkarları mı?

Yatırım bütçesi açıklandı. Yatırım alıyoruz elbette ama bu bütçelerle ne Konya-Beyşehir, ne Konya-Akşehir bölünmüş yolları, ne Çevre Yolu, ne 150 yataklı Akşehir Hastanesi, ne de Konyaray gibi yatırımlar bitmez. Acaba vekillerimiz bu konuda ilgili Bakanlık nezdinde girişimde bulunup bütçe artırımı talep ettiler mi? Ben zaten tüm vekillerimizi bırakın, Cumhur İttifakı mensubu vekillerimizi bile birlikte bir çalışmada görememenin üzüntüsü içindeyim. Şampiyonluk kovalayan Konyaspor’umuzun bir maçında tüm vekillerimizi göremeden geçip gidiyoruz dünyadan. Oysa lütfetseler ne güzel bir görünüm sergilerler.

Kentimin değerlerinden Sn. Sadrettin Özçimi bir televizyon röportajında ne güzel söylemişti “Konya’da doğmuş olmak şanstır”  Konya için çalışmak, Konya için dertlenmek, Konya’ma hizmet etmek de öyledir. Bir ve beraber olduğumuz , Konya’m ve K   onya’lımın dertlerini hepimizin derdi olarak kabul edeceğimiz;  birilerinin Konya için olumsuz söz söylerken kırk kez düşünmek zorunda kalacağı günler umuduyla.