Ana
15 Mayıs 2024, Çarşamba 00:35Her kadın çok değerlidir anne olsun olmasın. Doğuştan annelik vasıflarına sahiptir anne olsun olmasın. Annelik..ayrı ..Kadın özelliklerine artılar ekleyin üzerine aldığı özel sorumluluk gereği. Doğuran, doyuran, almadan veren, evladı için canını düşünmeyen, benzersiz. Zaten anne olmayı göze almak; dokuz ay on gün ortalama süre cana can katmayı, taşımayı göze almak fedakarlık, sonsuz cesaret gerektirmez mi? Cennet boşuna ayaklarının altına serilmemiş..
Annem..Yıllar önce çocukluk ve ilk gençlik dönemlerim. Benden beş ve on yaş büyük abilerim, yani evde babamla dört kişiyi çekip çeviren, babama iş hayatımda evi dert ettirmeyen annem. O zamanlar bizden gördüğü tek özel gün anneler günü. Şimdiki gibi mücevher, elektronik eşya hediyeleri güncel değil. Her yaklaşan anneler gününde büyük abim küçük abimle ortak kararlarını açıklar ve iş bana düşer “git anneme terlik al” Aslında düşününce abilerim bana tuzak kurarlarmış. Evin en küçüğü olarak annelerimizin terbiye aracı terliğin hedefi doğal olarak benim. Ama günahlarını almayayım abilerimin, terlik almaya giderken “yumuşak bir şey olsun” direktifini de eklerlerdi; öyle ya bana kıyabilseler “sabo” da aldırabilirlerdi gerçi annem öyle bir terliği tüm anneler gibi asla fırlatamazdı o da ayrı. O zamanlar da minyon ötesi olan benim de iki kez terlik hedefine maruz kaldığımı hatırlıyorum elbette tüm annelerin felsefesi gibi benim iyiliğim içim. O sabah kalkılır, anneme jest, ev tarafımdan gırgırla süpürülür; el öpülüp hediye terlik sunulur ve jestimiz o kadar. Annemin hazırladığı kahvaltı ile güne başlanır. Elbette o zamanlar günümüzdeki gibi brunch’a dışarıya davet imkanı yok. Arz da yok talep olmayınca. Zaten o zamanların Konya’sında babam hepimizi alıp dışarıya bruncha götürse anında fısıltı yayılırdı “Süleyman beyin hanımı iki peynir, üç zeytin koyup kahvaltı hazırlamamış, üstelik dışarıya kahvaltıya davet edilmiş” Rahmetli anamın bizden gördüğü göreceği bu olurdu.
Yıllar sonra..Tıp Fakültesi bitmiş, Artvin Şavşat Kireçli köyü istikametine yola çıkmışım. Kitaplarım ve özel eşyalarımı kenara koyma dışında bir şeye karışmamışım, tüm bavulum annem tarafından hazırlanmış. Görev yerimde ilk günüm..”ah bir de tuz olsaydı” diye düşündüm yemek yerken. Sonrası eşyaları açıp yerleştirirken gördüm ki tuzluk ve biberlik doldurulmuş, ağızları dökülmeyecek şekilde korumaya alınmış. Mecburi hizmete giden affedersin eşek kadar oğlunun adeta ıssız adaya düşecekmiş gibi bavuluna tuz ve karabiber koymaya kadar düşünen eşsiz varlığın adıdır anne. Yıllar sonra. İki oğlu ve eşini kaybetmiş annemin sağlık kontrolleri yapmak/yaptırmak/ziyaret amaçlı Konya seyahatleri. Her gelişin dönüş anında kulağımıza eğilip “oğlum, bir ihtiyacınız; bir yapacağım var mı sizin için” diye soran benzersiz varlığın adıdır anne. Çok şey borçluyuz rahmetli babama da anneme de. Tüm annelerimizin kıymetini bilelim. Onlarsız bir yanımız eksik zira. Mekanları cennet ; yaşayanların ömürleri uzun olsun.
Haydi Konya; Konyaspor için bugün değilse ne zaman
Zor günlerde içimizi ısıtan Samsunspor galibiyeti. Çok zor iki maç daha. Allah yardımcımız olsun. Başkanımız açıkladı “prim verecek bile paramız yokmuş” Sezon sonu bunları konuşmazsak yazık olur ama şimdi bunları konuşmak değil destek zamanı. Bu takıma tüm kentin ileri gelenleri prim yağdırmazsa yazık olsun , hiç konuşmayalım o zamanlar “Konyaspor kentin önemli markasıdır” diye. Başarılar diliyorum.
Yorum Yazın
E-posta hesabınız sitede yayımlanmayacaktır. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişdir.