Ansızın ölmek…

Son zamanlarda nefes alışverişlerinde bir sıkıntı yaşıyordu. Geçici olarak düşündüğü sıkıntının aslında büyük problemin başlangıcı olduğunun farkına bile varmadı. Günler günleri izledikçe nefes alışverişleri iyice daraldı.

Hep gitmekten korktuğu doktora bu kez zorunlu olarak gitmesi gerektiğini anlamıştı. Bir sabah elindeki ilaç poşetleri ile birlikte hastanenin yolunu tuttu. Doktoru gördüğünde çok önemsemez bir tavırla ‘nefes alıp veremiyorum’ diye bildi. Oturdu hemen doktorun karşısına…

Steteskopu kulağına götüren doktorun talimatlarını dinledi. Her söyleneni harfiyen yerine getiriyordu. Doktor, hemen röntgenini istedi. Doktor, ‘Çok geç kalmışsın diyecekken’ ‘ölecek miyim?’ diye seslendi. 

Filmi görünce vereceğim diyen doktora bakarak odadan ayrıldı. Film çektirdikten sonra tekrar doktorun odasına gelip, nefes nefese ne gördüğünü sordu. Doktor, “Ciğeriniz param parça olmuş. Sigara ve alkolü çok mu kullanıyorsunuz?” diye sordu.

Oysa ilerleyen yaşına rağmen hayatı boyuncu hiç sigara ve alkol almamıştı. Sigarayı kullanmadığını, alkolün yanından bile geçmediğini ifade etse de doktoru ikna edemedi. Doktor, daha detaylı bir araştırma yapmak istediğini kendisini hastanede birkaç gün misafir edebileceğini söylese de, kabul etmedi ve hastaneden ayrıldı.

Kısa mesafe yürüyüş ve dinlenişlerle evine ulaştı. Eşi ve çocuklarının ısrarlı sorularını yanıtsız bırakıp köşesinde dinlenmeye çekildi. Kimseyle konuşmuyor, ikram edilen çayı kahveyi reddediyor, adeta uyku saatini bekliyordu.

Geç saat olmuştu. Herkes yatağına çekilmiş uykuya dalmış iken, gözlerini diktiği tavandan bir türlü alamıyordu. Ölecek miyim? Diye sorgularken kendini tüm hayatının da muhasebesini yapmaya başladı. Bütün kötülüklerini ve iyiliklerini karşılıklı teraziye koyduğunda kötülüklerinin daha fazla olduğunu gördü. Ne kadar daha ömrünün kaldığını düşünürken, daldı uykuya…

Sabah uyandı. Kahvaltı yapmadan evden çıktı. Yürüdü, dinlendi. Yürüdü, dinlendi. Öğlenin sıcağında bir parkta banka oturdu ve gelip geçenleri izledi. Derip düşüncelere daldı. Kalkmayı düşünüyordu ki, bir an bütün vücudunun ağırlaştığının farkına vardı. Gelip geçenlere seslenmeye çalışsa da sesi çıkmıyordu. Sol tarafına yıkıldı. Gözleri bulanık görüyordu.

Birkaç dakika içerisinde insanlar toplanmıştı başucuna. Sağlıkçılar geldi, kontrol etti ve öldüğünü anlayınca cenaze aracını çağırdılar, yakınlarına ulaşmayı denediler. Çocukları ve eşi geldi. Herkes ağlıyordu…