BERAT GECESİ (1)

Yüce Rabbimiz'in rahmetinin,  bereketinin ve mağfiretinin dolup taş­tığı,  ölçü ve hudut tanımadığı,  yapılan ibadetlerin,  hayır ve hasenatın kat kat faz­lasıyla değerlendirildiği üç ayların içinde­yiz.

  Recep,  Şaban ve Ra­mazan ayları Allah'ın kullarına birer lütfu ve ihsanıdır. Tövbe edecek,  Rabbi’ne iltica ede­cek,  şeytanın ve nefsinin esaretinden kurtulacak,  hak ve hakikate dönecek insanlar için bu aylar büyük fırsattır.

Her ne kadar Rabbimiz’in "Kahredici, intikam alıcı,  azab edici..."  sı­fatları varsa ve cehennemi yaratmışsa da,  O,  merha­metlilerin en mer­hamet­lisi,  şefkatlilerin en şefkatlisidir. Kulları için zorlukları,  azab et­meyi ve zul­metmeyi istemez.

Şu ayetler bu duruma ne güzel misal teşkil eder.

"Allah sizin için kolaylık ister,  zorluk istemez"(Bakara,185) "Allah kulla­rına zulmetmeyi dilemez"(Mü’minûn,31),"On­lar mağfiret dilerlerken de Allah onlara azab edici değildir"(Enfâl,33)

Bu vesileyle Yüce Yaratanımız mübarek aylar,  geceler,  bay­ramlar gibi vesileler halk ederek kulla­rın kendilerini affettirmele­rine,  bağışlat­malarına fırsatlar vermiştir.

Teşbihte hata olmazsa bu aylar,  insanların uyguladığı indi­rimli satış kampanyalarına benzer. Bu kampanyalarda (gerçek manada uygulanırsa) kişi ihtiyacını ucuza karşılar,  az parayla çok mal alma fırsatı doğar,  men­faatlidir. Satıcı da biriken mallarını satmış,  yeni mal alma imkânını bul­muştur. O da menfaatlidir.

Üç aylar da değerlendirilebilirse müminlerin büyük manevi menfaati vardır. Az ama öz ibadetle,  samimi duygularla çok sevap kazanmış ol­makta­dır. Gerçi Rabbimiz’in bi­zim ibadet ve taatlerimize ihtiyacı yoktur ama bizle­rin cehennemden kurtuldu­ğunu,  hak ve hidayete eriştiğimizi gö­rünce,  O da memnun olmak­tadır.

Bütün bu lütuf ve ihsanlar,  bu mübarek günler ve geceler Mu­ham­med ümmetine,  O'nun hatırı için verilmiş ayrıcalıklardır desek herhalde hata ol­maz.

"Seni âlemlere rahmet olarak gönderdim"(Enbiyâ,107), "biz seni öv­dük ve şa­nını yücelttik"(İnşirâh,4),  “Hâlbuki sen onların içinde iken Allah,  onlara azap edecek değildir.”        (Enfâl,33) gibi ayetlerle taltif ve takdir edilen Hz. Muham­med ümme­tine, önceki ümmetlere     verilme­yen daha başka lütuflarda veril­miştir.

Cenâb-ı Allah’ın Hz. Muhammed’e olan sevgi ve muhabbeti­nin farklı olduğuna,  diğer peygamberlere ve ümmetlerine verme­diği birçok avan­tajı,  son peygamberinin ümmetine vermiş   oldu­ğuna bazı misaller: 

1-Geçmiş ümmetler unutarak yaptıklarından da sorumlu idi­ler. Mu­ham­med ümmeti bunlardan muaf tutulmuştur.(Bakara,286)

2-Geçmiş ümmetler zorla,  cebren yaptırılan gü­nahlardan so­rumlu idiler,  biz değiliz.([1])

3-Önceki ümmetler,zihinlerine,fikirlerine gelen vesvese de­diğimiz,  kötü duygu ve düşüncelerden so­rumlu idiler,  biz bunları icraata dökmezsek sorumlu değiliz,  hatta vazgeçersek bir sevap verileceği müj­delenmiştir.([2])

4-İyilik yapma düşüncesi,  duygusu fikrimize gelirse bir sevap alaca­ğı­mız,  bunu fiiliyata çıkarabilirsek,yani düşündüğümüz bu iyilikleri ya­pabilir­sek on sevap ala­cağımız Kur’an’da  müjdeleni­yor.([3]) Geçmiş üm­metlerin böyle bir avantajı yoktu.Onlar ancak yaptıkları iyilikle­rin          se­vapla­rını alıyor­lardı.

5-Geçmiş ümmetler ibâdet yapabilmek için her hâlükârda ibadetha­ne­lere gelmek mecburiyetinde idi­ler. Bizim için her yer mescit kılınmış ve temiz olmak şartıyla her yerde ibâdetimizi ya­pabilme imkânı veril­miştir.([4])

6-Muhammed ümmetinin abdest uzuvlarının,özel­likle alınla­rının kı­yâ­mette nur gibi parlayacağını ve Pey­gamber efendimizin ümmetini bu işaretle­rinden dolayı tanıyacağını Kur’an bildiriyor.(Fetih,29)

7-Cemaate gelene 27 sevap verilece­ğini,([5]) Yatsıyı cema­atle kı­lana ge­ceyi yarısına kadar,sabahı cemaatle kılana da,yarıdan sonrasını ihya et­miş sevabı verileceğini([6]) Peygamber Efendimiz       müjde­lemektedir. Bu müba­rek geceler de yine Allah’ın fazl-ı ke­reminden Muhammed ümme­tine verilen lütuflardan,  avantajlardan bazılarıdır.

 

Dipnotlar:

1-İbni Mâce,TAlak 16;Vehbe Zuhaylî,“İslâm Fıkhı Ansiklopedisi”,Zaman Yay.c.5,s.159 ve devamı.

2-Ebû Dâvûd,Edeb 118, (5110); Canan,  a. g. e. c. 1,  s. 94; c. 16,  s. 322.

3-En’âm Sûresi,160; Buhârî, Rikak, 31; Müslim, İman, 206, 207.

4-Buhârî,Teyemmüm,  3,  Salât,  56; Müslim,  Mesâcid,  3, (521).

5-Buhârî,Ezan,  30; Müslim,  Salât,  272.

6-Müslim,Mesâcid,  260,  (656);  Tirmizî,  Salât,  165, (221).