BİZİM İÇİN HAFTA SONUNA GEREK VAR MI?
10 Ağustos 2024, Cumartesi 00:13Bugün şehrin, şehrimizin insanları için tatil günü.
Yarın da tatil.
Havalar sıcak mı sıcak.
O zaman bugün yarın Meram’dan Sille’ye, Sille’den Ankara yoluna tüm yeşil alanlar kamelyalar hatta çimlerin üzerinde yer bulmak mümkün değil, değil mi?
DEĞİLLLLLLL(!)
…………
Hiç şüpheniz olmasın eğer vakitlice güneşin altında gidip piknik alanlarında çimlerin üzerine halınızı kiliminizi ya da seyyar masanızı koltuklarını atmaz iseniz hava karardıktan sonra yer bulmanız mümkün değil.
Bu kesin ama esas ne demek istiyorum biliyor musunuz?
Hafta içi de hava karardıktan sonra saat 24’lere kadar bırakın kafeleri restoranları Konya merkezde nerede yeşil alan nerede ağaç altı var dolu hem de dibine kadar dolu.
Bu cümlemi hiç yaşadınız mı bilmiyorum?
Ya da böyle bir durumla karşılaştınız mı?
…………….
Ama bu hafta içinde hem de haftanın tam ortasında bu dediğim konu ile ilgili öyle şeyler gördüm ki vallahi siz gelip bana anlatsaydınız ben size inanmazdım.
………..
Yani bugün yarın adı üstünde hafta sonu.
Tatil günü.
Ama hafta içi günlerde Çarşamba Perşembe akşamlarında Konya Konyalı Konya’da yaşayan insanlar tüm yeşillikleri böyle doldurabilir miydi?
Bu hafta içi Konyalı bir büyüğümüz ile bir sade kahve içip bir konuyu yüz yüzü görüşmemiz gerekti.
10 gün önce ben Meram bölgesinde hafta içinde arabayı park edecek otopark yeri, oturacağımız boş masa bulamadığımız için akıllanmıştım.
…………
Ya da akıllandığımı sanmıştım.
Ama yanılmışım hem de çok büyük yanılmışım.
Abimiz eve gelip beni aldıktan sonra
“Uğur abi şöyle sakin bir yerde oturalım kahvemizi içelim dertleşelim” dedi.
Ardından da “nereye gidelim?” diye sorunca en yakın yer olarak Selçuklu Belediyesi’nin Sille’deki Seyir tepesi aklıma geldi.
Orayı söyleyerek
“Abi burası sakin temiz kaliteli.
Selçuklu Belediyesi’ne ait.” deyince biz oraya doğru yöneldik.
Sille yolundan Seyir tepesine doğru sola dönerken araçların ışıklarından üstelik hem tırmanış hem de inişteki araçların far ışıklarından bir anda boğaz köprüsünün trafiği gözümün önüne geldi.
“Abi yolda çok araç var sanki orası dolu gibi
Bakın bir taraftan tırmanıyorlar bir taraftan iniş var.
Ama sanki insanlar yukarıda yer bulamayanlar” dedim.
Dedim ama bir kere bizde yola girmiş olduk ve yavaş yavaş tırmanmaya başladık.
Aman Allah’ım o ne?
Bırakın kamelyaları, çimlerin üzerini insanla kaplanmış.
Kimi yatıyor kimi portatif masa ve sandalyelerde.
Saat de 20 suları filan.
……………..
Biz yavaş yavaş en yukarı çıkmaya çalışırken gördük ki otoparka bile yanaşmanın şansı yok.
Milim milim çıktığımız gibi bir başarılı bir U dönüşü yaptık ve yavaş yavaş indik.
Nereye gidebilirdik?
Tabi ki Sille’ye.
………….
Sille’de de normal bir otopark yani otoparklar dolu olduğu için en tepede karanlık bir sokağın içerisinde park etmiş araçların arasında bir yer bulduk ve aracımızı park ederek bu kez Sille merkeze indik.
Burada da bir tanıdık kafenin sahibinin sayesinde bir boş masa temin ettik ve saat 23.30’a kadar oturmayı başardık.
Evet Sille’nin içerisi gerçekten muhteşem olmuş.
Her yer kafe.
Yol boyu duvar yanları hep hediyelik eşya satıcıları ve yiyecek içecek satan tezgahlarla dizilmiş.
Tek kelime ile ama tek kelime ile yerli turist akımına uğramış adım atılmayacak durumdaki bir Ege sahil kasabası gibi.
O masaya oturduktan sonra çevremi kontrol etmeye çalıştım.
Bizim yerli insanlarımız aile boyu ama her yaşam tarzını benimsemiş aileler burada
İnsanlar büyükleri ile eşleri çocukları ile torunları ile sıcak yaz akşamında Sille’nin püfür püfür esen serinliğinde deredeki su fıskiyelerinin eşliğinde çaylarını kahvelerini ayranlarını içiyorlar sohbet ediyorlar.
Yani normalde adım atacak yer yok.
Aracınızı park edeceğiniz yer yok.
Oturacak masa yok.
………….
Dönüşe geçtik
Normal hız ile ilerlemek de mümkün.
Sille’den Kombasan Evlerinin önün geldiğiniz zaman yeni bir rampa ve şehri görürsünüz.
Yemin ediyorum şehre iniş yönü ışıklardan tesbih tanesi gibi olmuş.
Bizim eve yaklaşırken sola dönmemiz gerekiyordu.
Aracı kullanan abime dedim ki?
“Abi bu trafikte ne bizim sokağa girebilirsiniz.
Ne de bizim sokaktan ana Sille yoluna çıkabilirsiniz.
Siz müsait bir yerde sağda kaldırıma çıkıp ben hemen ineyim ve siz yolunuza devam edin”
………….
Ve aynen dediğimiz gibi de yaptık.
Burada garibime giden neydi peki?
İnsanlar aile boyu hafta içinde Meram’dan Sille’ye akşam 19’dan gece 24’a kadar nasıl böyle rahat yaşayabiliyorlardı.
Bu insanların yarısı yarın ya işlerine gidecekler ya da dükkanlarını açacaklardı.
Peki bu rahatlık bu tatil ya da hafta içi dinlenme gezme işini nasıl becerebiliyorduk?
Tekrar yanlış anlaşılmasın diye yazıyorum
Bunun para pul ile ekonomi ile bir alakası yok.
Zaten fabrikatörü zengini oğlunu kızını torununu alıp çimlerin üzerinde kilimde yatmaz.
Bu kesim benim gördüğüm analiz yaptığım kesim orta halli ya da asgari ücretle geçinen kesimin insanları idi.
Çay kahve ayran semaver tatlı kaç para olursa olsun.
Ama paramız gibi bizim böyle vaktimizde mi boldu?
Bugün yarın sabah kahvaltılarından gece yarılarına kadar semaver nargile keyfi yapacaklara amenna.
Ama hafta içi çarşamba akşamı bu rahatlık bu keyif neyin nesidir Allah aşkına?
……….
Sizde bana hak vermiyorsanız o zaman ben bir kez daha kabul ediyorum ki
Ben hala kendini geliştiremeyen geri zekalı bir yaşlıyım.
Hala kendimi yenileyemiyorum.
Haklısınız özür dilerim.
……………….
Bu hafta sonu yazımızda kimseyi üzmeyeceğiz ya.
O zaman hukukçu Ali Kil abimizin dün sosyal medyada paylaştığı bir hikâyeyi sizlerle paylaşırken yorumunu da sizlere bırakıyorum.
“Bir bürokrat, görevli olarak şehirden kasabaya giderken yolda sulak ama bataklık bir yerde mola vermiş. Nasıl olmuşsa ayağı kayıp bataklığa düşmüş:
- "İmdat, Boğuluyorum...
- Kurtarın beni!" diye bağırmaya başlamış...
O sırada yakınlardan geçen bir köylü, sesini duyup yaklaşmış...
Bürokrat:
"Bataklığa düştüm.
Kurtar beni!" diye bağırmış...
Köylü:
"Geçmiş olsun" demiş.
Ama kurtarmak için hiç gayret göstermemiş.
Hani neredeyse dönüp gidecek...
Bürokrat paniklemiş ister istemez:
"Lütfen, bir dal uzat. Kurtar beni!" diye yalvarmış.
Köylü:
"Olmaz, sen şu anda hazine toprakları üzerindesin.
Hazine malından bir şey almak suçtur!"
Bürokrat:
"Sen, dalga mı geçiyorsun.
Ölüyorum. Kurtar beni!" diye bağırmış ağzına dolan çamurla...
Köylü hiç istifini bozmadan cevap vermiş:
"Ben Hazine'den mal alıp suçlu duruma düşemem.
Fakat, seni böyle bırakacak değilim.
Gidip muhtara haber vereceğim.
O kaymakama, kaymakam da valiyi arar mutlaka.
Mal müdürüne talimat verilir.
Şayet, hazine arazisi değilse.
İtfaiyeye talimat verir ve seni kurtarırlar..."
Bürokrat:
"Yahu.. Bunlar oluncaya kadar ben ölürüm."...
Köylü gülmüş:
"Ben ölmezsin demiyorum ki...
Bizim devletle bir işimiz olsa siz de bu yolları önermiyor musunuz???...
Biz de oradan oraya gide gide ölüyoruz adeta.
Sen de Ölsen, mevzuata uygun ölmüş olursun!.
Ne mutlu kurandan çok mevzuata göre ölenlere “
…………..
İyi tatiller.
GÜNÜN OKKALI SÖZÜ
Alçaklığın okulu yok ama mezunu çok.
NE ZAMAN ADAM OLURUZ?
Hastanelerde ayakta duramayacak kadar zor durumdaki hastalarımıza bekleme alanlarında yer vermeyi insanlık görevimiz olduğunun bilincine varabildiğimiz zaman daha iyi ADAM oluruz.
Yorum Yazın
E-posta hesabınız sitede yayımlanmayacaktır. Gerekli alanlar ile işaretlenmişdir.
Yorumlar
Bu nasil bir adalet
11-08-2024 14:39Görevden alınan eski Merkez Bankası Başkanı Hafize Gaye Erkan'ı aylar sonra Bodrum'da ortaya çıktı. İstanbul'da kira fiyatlarından yakınan Erkan, Bodrum'un en pahalı rezidansında denize sıfır villa satın aldı. Eski Merkez Bankası Başkanı Hafize Gaye Erkan oğluna villanın ortak alanında dillere destan bir doğum günü partisi yaptı. 300 BİN TL'LİK MAAŞ ÖDENMEYE DEVAM EDİYORABD'den Türkiye'ye Merkez Bankası Başkanlığı için getirilen Erkan hakkında çıkan haberlerin ardından 8 ayda görevden affını istemişti. Görevden alındığı için brüt yaklaşık 300 bin TL maaş almaya devam eden Erkan oğlu için doğum günü için kesenin ağzını açtı. Doğum günü partisi için ne kadar harcandığı ise bilinmiyor.