Bre alçaklar!

‘Batı’ hayranı çanak yalayıcılara bir çift söz ile başlayayım yazıya: Hayran olduğunuz ülkelerin refahı sizin ve gibilerin kanını, iliğini emen sömürü sisteminin üzerine kuludur… Hayran olduğunuz Batılı ‘lider’lerin demokratlığı, onlara, “Gözünün üstünde kaşın var” deme cesareti gösterdiğiniz güne kadardır…

Gelelim meseleye, örnekler ve kaynaklar açık

Azapta gerek bir şeytan…

Amerika’da derisinin rengi siyah olanlar yakın zamana kadar (bence hâlâ öyle) insan yerine konmuyordu. Ben demiyorum, kendileri diyor. Lokanta kapılarına astıkları, “Köpekler ve zenciler giremez” tabelaları internet ortamında cirit atıyor…

Dedelerini, ebelerini köle olarak kullanan katillerin ‘Ku Klux Klan” külahı giymiş katil çocukları, torunları, o kölelerin çocuklarını, torunlarını okullara almıyor, servislere bindirmiyor hatta sokak ortasında asıyor, diri diri yakıyordu.

Bu ülke (bakın ‘devlet’ demiyorum, çünkü orası bir devlet değil), evet, bu ülke başka ülkelere insan haklarıyla ilgili not veriyor, raporlar hazırlıyor. Bunu gerekçe göstererek ambargo uyguluyor. Bu alçaklık ötesi bir hal ve gidiştir…

Petrolü bol bir Arap ülkesini düşünün: O ülkedeki insan hakları hiç de önemli değildir. Petrolü üreten firma Amerikalı, İngiliz ya da bir başka emperyal ülkedense her şey yolunda demektir. Petrolü pazarlayan da yine onlar. Aldılar mı paranın yarısını. Kalanına da “Ben seni korumasam o tahtta bir hafta bile oturamazsın” diye tehdit ettiği o ülkenin prensine, kralına silah satarak el koyuyor.

“Emperyaller alçaktır” ama bu alçaklara kulluk etmek de yükseklik sayılmaz!

Foseptikleşenler bile var…

Evet, emperyaller alçaktır, alçaklar korkak olur…

Bunun son örneğini Fransa Cumhurbaşkanı Macron sergiledi.

‘Daha dün’ denecek kadar yakın bir tarihte Cezayir’de milyonlarca insanı katleden, medeniyet meydanı diye yutturulan Paris’te Cezayirlileri sokak ortasında katleden Fransa’nın Cumhurbaşkanı bir de bu ülkeye hakaret etme densizliğini gösterince çarşı karıştı.

Tepkiler arttıkça arttı. Korkak emperyal, en azından, Paris’te 17 Ekim 1961 gecesi Cezayir’in bağımsızlık mücadelesini desteklemek için düzenlenen barışçıl gösteriler sırasında dönemin Polis Müdürü Maurice Papon’un yetkisi altında işlenen suçların affedilemez olduğunu söylemek zorunda kaldı.

Emperyaller öyle bir açlıktır ki, kendi pisliğinde boğulurken fena halde foseptikleşir. Mesela, 1.5 milyon Cezayirliyi katlettiği ortada dururken Osmanlı’yı, Türkiye’yi, Cezayir’i, suçlar.

Sömürge döneminde ve ülkelerin bağımsızlık savaşlarında 2 milyondan fazla Afrikalının öldürülmesinin ya faili ya da tahrikçisi olan Fransa, bugün hiçbir şey olmamış gibi hareket etmeye çalışıyor.

Afrikalıları hayvanat bahçesi benzeri ‘insanat bahçeleri’nde yüzlerce yıl sergileyen deyyuslar, bugün Türkiye’ye “Afrika’da ne işin var” diyor. Herkes istediği kelime ya da cümlelerle tepkiyi göstermekte serbesttir!

Diyecek çok şey var amma…

Konuyla ilgili olarak İngiltere, İspanya, Rusya, Çin hatta kıç kadar Belçika ile Hollanda ve benzerlerine “Bre alçaklar…” diye başlayıp söyleyecek o kadar çok söz var ki. Başka yazıya kalsın…

Yüzüne tükürseniz yağmur sanırlar. Bunların anladığı tek dil vardır: Mustafa Kemal anti emperyalizmi. Anlamayana yol gösteriyorum: Kurtuluş Savaşı süreci, Milli Mücadele yıllarından başlayarak okunmalı. Konuyu dağıtmamak için toparlıyorum:

Emperyal dediğin deyyusu ekber

Para ver eğilir, fırsat ver bekler

Menfaati uğruna kana kan ekler

Sömüren alçaktır, alçaklar korkak

Vesselam…