DİKKATSİZ İNSANOĞLU

Bu sabah güne biraz geç başladım. Geç başlasam da bisikletime atlayarak işimin yolunu tuttum.  İşe gidiş gelişlerimi bisikletle yapıyorum. Hem spor oluyor hem de toplu taşımada ki sıkıntıları herkes az çok biliyor bende bu sıkıntılardan kaçmış oluyorum. Bisikletimle giderken her şey güzeldi sakin sakin yoluma devam ediyordum.

Yol uzun Bosna’dan merkeze bisikletle gelmek yorucu olsa da bir eğlencesi de oluyor tabi. Bu eğlenceli ve hareketli yolculuğum dikkatsiz bir sürücü yüzenden tatsızlaştı.

Hatta seri hareketlerim olmasaydı çok daha kötü bir gün geçirebilirdim.

Bosna’dan yola çıkıp Sakarya durağının oraya, mobilyacıların olduğu yere geldiği sıralarda bir kargaşa fark ettim.

 Biraz yavaşlayıp kazamı oldu diye bakınırken başka bir aracın yol kenarında duraksadığını fark ettim. Önce onunda kargaşa olan yere baktığını sandım fakat sonra kaldırıma çıktığını görünce park ettiğini düşündüm.

 Ama tabi benim düşündüğüm gibi olmadı. Ben onu park etti diye düşünüp kaldırımda dururken bu dikkatsiz sürücü birden geri geri gelmeye başladı. Beni fark ettiğini veya gördüğünü düşünmeye devam etsem de anladım ki benim orada olduğumdan bir haber.

Geri geri gelmeye devam ediyor. Yahu insan bir bakmaz mı aynasına, arkasına. Ya da senin kaldırım da ne işin var?  Bizim dikkatsiz sürücü bakmadı ve bisikletimle bana çarptı hem de yol kenarında falan değil kaldırımda.

Seslendim bağırdım ama nafile. Altında kalacağım adamın haberi yok gelmeye devam ediyor. Bir anlık korku, endişe ee tabi birde can tatlı son anda bir hamleyle kendimi de bisikletimi de kenara atıp arabanın altında kalmaktan kurtardım.

Daha sonra korku, sinir, endişe birbirine girdi bende. Adama seslendim sesimi yükseltim hatta bir araba laf ettim.

İnsan aracından iner bir neyin var, iyi misin der ya da kusura bakma görmedim falan diye izah eder. Bizim dayıda tık yok. Gel de sakin kal. O kadar laf ediyorum cevap vermeye de tenezzül yok.

Sanki TV izliyor. Yapacak bir şey yok söylene söylene bindim bisikletime düştüm tekrar yola. Ben canımı kurtardım da Allah kimseyi o dayının eline bırakmasın.

Yanından yöresinden geçirmesin inşallah. Malum dayıda tık yok ruhsuzun teki. Ölsem oturup arabasından izleyecek gibi bir imaj bıraktı bende…

Yaşadığım bu olayı sizlerle paylaştım çünkü artık insanlarımız robotlaştı. Herkes bir yere yetişmeye çalışıyor ya da herkes kendince haklı.

Dikkatsizlik hat safada. Ama nereye kadar. İster sürücü ister yaya olalım ama ne olur dikkatli olalım. Bir can almak bir cana sebep olmak bu kadar basit değil.

Her şeyden önce vicdani bir yara bırakır insanda. Zaten elimizde sadece olanlar için diyorum vicdanımız kaldı. Ona da sahip çıkalım…