GÖZÜMÜZÜ TOPRAK DOYURUR MU ?..

Hepimiz, günümüz Z kuşağından şikayet ediyor ve sürekli eski zamanın güzelliklerini ağzımızdan bal damlarcasına anlatıyoruz.

Bir çocuğun edep ve ahlâkı genetik soylardan gelen bir sıkıntı yoksa ailesinin edep ve ahlâkı kadardır. O zaman Z kuşağı İle ilgili kimse serzenişte bulunmasın ve suçu başkalarına atmasın. O çocukların hamuru da mayası da, piştiği fırın da bizleriz.

* Neleri var neleri yok tüm okul eşyalarını hatta kendilerini bile sırtımızda sıralarına kadar taşıdık. Ancak onların yaşadığı hayatın ağır yükü altından nasıl kalkacağını öğretemedik                                                                                                         

* Onları havalar hafif soğuduğunda kat kat giydirip zırha büründürdük. Ancak aç, susuz fakirin ayaz soğuklarda nasıl tir tir titrediğini yüreklerinde hissettiremedik.

* Onlar bir istedi biz bin aldık. Ancak kanaati, kıymeti ve şükretmeyi öğretemedik

* Her canları sıkıldıkça, yaptıkları işleri bırakmalarında onlara göz yumduk ve sabır, âzim duygularını öldürdük.

* “Sakın beslenmeni kimseye verme aç kalırsın” dedik. Paylaşma duygularını yerle yeksan ettik. Cimrilik karakterini yerleştirdik.

* Anne baba olarak onları hep “şehzade” gördük. “Eve mutsuz geldi” mazereti ile öğretmeni dövmeye kalktık. Şikayet ettik. Böylece onlara kini, nefreti ve kavgayı öğrettik. Sabır ve hoşgörüyü beyinlerinden sildik attık.

* Onlara “Hep doğruları söyle” dedik. Ancak biz hep yalan söyledik. Onlara doğruluk ve samimiyeti aşılayamadık.

* “Bıçak elini keser. ” dedik dokundurtmadık. Bir iş yaptırmadık. Acı ve zorluğu hissettiremedik.

* Onları hep güldürdük. Ağlamalarına fırsat vermedik. Merhamet ve hüznü öğretemedik.

* Yemedik, yedirdik. İçmedik içirdik. Zorluk göstermedik. Alın terini ve pişilmeden yanılmayacağını öğretemedik

Sözün özü hepsini elbirliği ile kendimiz bu hale getirdik.

“Nesiller istendiği gibi değil yetiştirildiği gibi olur.” kuralını unuttuk.

 Beyin duyduğunu, işittiğini ya da nasihat sözlerini yapmaz. Beyin, sadece gördüklerini yapar ve uygular. Çünkü dil; sol beyine, gözler; sağ beyine bağlıdır. Sol beyni; nefs, sağ beyni ruh kullanır.

Anne baba olarak bizler çocuklarımızın yukarıdaki tüm davranışlarına göz yumduk., yanlışa çanak tuttuk ve çuvaldızı onlara batırdık.

Şimdi iğneyi kendimize batıralım !

* Sözde aslan gibi kükrüyor, şair gibi döktürüyoruz ancak icraatta “süt dökmüş kedi gibi” davranıyoruz.

* Yazı üzerinde İstanbul’u fethetmiş gibi kahramanlıklar taslıyoruz. Davranışlarda ise savaş misali arkamıza bakmadan kaçıyoruz.

* Samimiyeti ve gerçekleri sevmiyoruz.

* Yanlış bir insan güçlü ise; onu bir doğrusu ile aklamak için bin takla atıyoruz,

* Doğru insanı ise bir yanlışı ile mahkum etmek için fırsat kolluyoruz.

* Okumuyor, araştırmıyor, doğru söyleyenleri hep yanlışlar altında eziyoruz.

* Allah’a hizmet etmek yerine güçlü ve zengin insanlara hizmet ediyor, onların kulu, kölesi oluyoruz.

* Ölümlü olduğumuzu unutuyor ve tövbe hâşâ kendimizi Allah sanıyoruz.

* Gözümüzü bir karış toprağın doyuracağını çok iyi biliyoruz ancak bir türlü doymayı bilmiyoruz.

* Çocuklarımıza iyi örnek olmayı unutuyor, onları armudun en dibine düşürüyoruz.

Ne diyelim !..

Allah, halimizi ve sonumuzu hayreylesin…