GÜVENLİ YER

Psikoterapide kullandığımız bir tabir var ‘güvenli yer’ diye.

Terapi sürecinde yoğun kaygı oluşur ise kişinin imgesel olarak gönderildiği yerdir.

Kişiye ‘kendini en güvende, huzurlu hissettiğin yer neresi?’ diye sorarak tanımlatırız.

Kimi bir köy evi olarak tanımlar, kimi sahilde bir şezlong, bazısı da çocukluğundaki gizli bir yer…

Bir güvenli yeri olmalı her insanın.

Benim güvenli yerim çocukluğumun geçtiği köy evi;

Soba yanarken, yakın minderde oturuyorum ve küçük pencereden içeri sızan gün ışığı ile renklenen hayallerim, kaynayan suyun işareti olan çaydanlıktaki cızırtı ile şarkıya dönüşüyor...

Günün sıkıcı bir anında giderim bazen oraya hayalimde, biraz nefeslenirim, uzaklaşırım.

Zaman durur, manzara ladin ağaçlı tepeler olur, melodi soba üstündeki çaydanlık sesi…

Sizin de güvenli yerleriniz vardır, düşünün bakalım.

Çok bunaldığınızda mola verin, gidin oraya ve biraz nefeslenin.

Tefekkür edin yolculuğunuz üstüne, biraz hafifleyin.

Gündem değişsin, manzara değişsin, hayal edin hissedin.

Tekrar dönmek zor olmaz merak etmeyin, bırakmaz sizi şu an.

Coğrafyamızda huzur uzak, haberler hep karamsar.

Bitmeyecek galiba bu savaşlar, tecavüzler, cinayetler…

Her şeyimizi alsalar bile hayallerimiz bizimdir.

İsteseler bile istemezsek açmayız zihnimizdeki cennetin kapılarını.

Ruhun bazen kaçabileceği bir yer olmalı, beden oradayken.

Günde beş dakika gidince durmaz hayat, mola istiyorsan bazen yap bunu.

Zihninde renkleriyle, kokusuyla, teninin hissettikleriyle canlandır o yeri.

Dönerken derin bir nefes al oradan ve ver döndüğün ana o nefesi.

Güvenli yerlerimizin gerçeklerimiz olması dileğiyle…