HAMİLİ KART

70’li yıllarda ünlenmişti.

Açamayacağı kapı yoktu.

Yalnız kapıları değil, pencereleri de açar hatta kalın duvarları bile yıkıp geçtiği olurdu.

Onu gören devlet görevlilerinin vidaları gevşerdi.

İş yapar ve iş görürdü.

Ona sahip olmak kudretti, onurdu, şerefti, ayrıcalıktı.

Onu sahibinden alabilmekte kudretti, onurdu, şerefti, ayrıcalıktı.

Yukarıya çıkabilmek için en önemli vasıtaydı ve ilk  kademeydi.

İşleri kolaylaştıran ve en olmaz işleri olur hale getiren bu önemli kudretin adı hamili karttı.

Kimilerinin üstünde “Hamili kart yakınımdır” yazısı, yazılır ve gururla imzalanırdı.

Kimilerinin üstünde de “Hamili kart yakınimdir” yazısı, yazılır ve gene gururla imzalanırdı.

Kullanılan kalem şayet mürekkepli kalemse yazan tarafından harfler bir birine karışmasın düşüncesiyle  az biraz havaya kaldırılır ve üflenirdi. Kart sahibi bu şekil üfleme hareketiyle karşısındaki insana değer verdiğini de göstermiş olurdu. Kartı bekleyen de kartın bir an önce eline geçmesini büyük bir heyecan ve sabırsızlıkla beklerdi. “Acaba ne yazmış?” diye.

70’li yıllarda ünlendi.

Devletle iş görebilmek ve iş bitirebilmek için “Olmazsa, olmaz” dönemleri yaşandı hamili kartla bu ülkede.

Paylaşılması gerekenlerin eşit ve adil paylaşılmadığı her durumda böyle oluyor ister istemez.

Bazı hakların verilmediği dönemlerde de böyle oluyor.

İşe gireceksin hamili kart.

İş yaptıracaksın hamili kart.

Sorunlu bir iş için hamili kart.

Normal olan ve olmayan için hamili kart.

Güç sahibi ile tanışma ve bizzat kart alma şansına sahip olmayanlar ne yapıyordu?

Güç sahiplerinin yakınlarını bir şekilde bularak onlardan medet diliyordu.

En başta kardeşler, çocuklar, damatlar,gelinler sonra yakınlar, komşular, tanıdıklar devreye girerek bu işi görüyordu.

İş yaptırabilmek ve paydan hakkını alabilmek için ilk ama en önemli kademeydi hamili kart. O bir çare ve umuttu. Onlarca yıl böyle yaşadı insanlar.

Kimi hallerde zorunluluk, kimi hallerde de kolaycılık ama daha çok da zorunluluk nedeniyle olmalı ki bu sistem çalışıyor. Günümüzde kart fazla yok. Kartın yerine modern vasıtalar kullanıyor. Akıllı telefonlardaki gizliliği olan mesajlar o yeni vasıtaların  başında geliyor.

At mesajı yapılsın işin.

At mesajı, yaptır işi.

Attır mesajı, kap işi.

At ya da attır mesajı olmayacak işler olsun.

Attır mesajı, otur ye ballı kaymağı.

Bu arada kim olursa olsun fazla değişmiyor düzen. Her dönem ve hep böyle olmadı mı?  Olayın bu tarafının partilerle ya da hangi partinin devleti yönettiği ile zerre alakası yok. Bu görüşte olmayanlar geçmişte devleti yöneten partilerin iktidarda oldukları yıllara dönüp baksın.

Geçmişte mizahi kitaplar yazıldı bu konuda.

Şimdilerde hayatımızda fazla olmayan karikatürler çizildi.

Tiyatrolar sahnelendi.

Sinema filmleri çekildi mizahlı, dramlı.

Hak ve paylaşımlarda çok büyük haksızlıklar yapıldı.

Çok büyük acılar yaşandı

Yargıya taşınan nice olaylar da oldu.

Geçmiş pürü pak değil maalesef. Hem pürü pak olsa hamili kart alçağı hüküm sürebilir miydi yıllardır bu ülkede?

Bir tarafta zorunluluk ve kolaycılık ama daha çok da zorunluluk yani mecburiyet.

Öteki tarafta da güç gösterisi .Güç bende, istediğim her şeyi yaparım anlayışı.

 Elindeki gücü kendisinden yana ve kendisine taraf olana kullanma anlayışı hak ya da haksızlığa bakmadan referansa geçerli bir hayat hakkı tanıyor.

Olayın kolaycılık tarafından da söz etmiştik.

Kullanıcılar bunu da çok seviyor.

Günlük hayata bakın..

Adliyede işi olan insanlar önce mahkemenin mübaşirlerini, katiplerini bulur.

Neye?

Memurlara, hakim ve savcılara mübaşirler vasıtasıyla bir şekilde ulaşarak işlerinin kolayca ve istedikleri şekilde halledilebileceklerini düşündükleri için.

Hastanelere işi düşen insanlar önce kapıcıları, hasta bakıcıları sonra da hemşireleri bulur.

Neye?

Hastanede işlerini kolaylaştırabilmek ve bir an önce işlerini bitirebilmek için. Başkasının önüne geçmek ve  ön almak en hak bilirlerin bile umurunda olmaz.

Devlet dairelerinde durum böyle.

Bu örneklerin sayısını çoğaltmak mümkün.

Aşağıdan yukarıya doğru yol bulma ve işi kolaylaştırma hesabı.

Ne kadar az ve önemsiz olursa olsun, adam bulmak.

Bu işin istisnası ve normali yok denecek kadar az. Sistem buna fazla imkan tanımıyor.

Anlayacağınız hamili kart ve  zamanla değişime uğrayan benzeri vasıtalar kimi durumlarda zorunluluk ve mecburiyet olduğu kadar, kimi durumlarda kolaycılık ve kıyak  olarak varlığını sürdürüyor.