Hayal Kurmak

Hayal kurmak belki de insanoğlunun en önemli özelliği. Mutluluğun, başarının, umudun, sevginin başucumuzda duran anahtarı. Her şeyin başlangıç noktası.

Hepimiz hayal kuruyoruz ancak bazen hayallerimizi gerçekleştirmek adına atacağımız adımlar bizi korkutabiliyor, hedefe ulaşmak gözümüzde büyüyebiliyor.

Günümüzde birçok kişinin tek isteği para kazanmak gibi görünüyor.

 Hangi şekilde olursa olsun, rahatça ve konforlu bir şekilde yaşamamızı sağlayacak paranın peşinden koşuyoruz.

Söz konusu para olduğunda da hayallerinizi bir kenara koymaktan çekinmiyoruz. Hatta hayallerimizi erteliyoruz. Hayat denen şey öyle bir koşuşturmacadır ki, size sık sık hayallerinizin peşinden gitmeye değmezmiş gibi hissettirebilir.

Belki şu an işinden ya da okulundan keyif almıyorsun. Belki hayatta kendini hala gösteremedin.? Muhtemelen bir şekilde bir zamanlar çocukluk hayallerinin ulaşılamaz olduğuna inanmaya başladın. İnsanlar hep sana gerçekçi olmanı söylediler.

Güzel bir hikayeyi sizlerle paylaşmak istiyorum;

Bu hikaye, çiftlikten çiftliğe, yarıştan yarışta koşarak atları terbiye etmeye çalışan gezgin bir at terbiyecisinin genç oğluna kadar uzanır.

Babasının işi nedeniyle çocuğun orta öğretimi kesintilere uğramıştı. Orta ikideyken, büyüdüğü zaman ne olmak ve yapmak istediği konusunda bir kompozisyon yazmasını istedi Öğretmeni.

Çocuk bütün gece oturup günün birinde at çiftliğine sahip olmayı hedeflediğini anlatan 7 sayfalık bir kompozisyon yazdı. Hayalini en ince ayrıntılarıyla anlattı. Hatta hayalindeki 200 dönümlük çiftliğin krokisini de çizdi. Binaların, ahırların ve koşu yollarının yerlerini gösterdi.

Krokiye, 200 dönümlük arazinin üzerine oturacak 1000 metrekarelik evin ayrıntılı planını da ekledi.

Ertesi Gün Öğretmenine sunduğu 7 sayfalık ödev, tam kalbinin sesiydi.

İki gün sonra ödevi geri aldı. Kâğıdın üzerinde kırmızı Kalemle yazılmış kocaman bir "0" sıfır ve "Dersten sonra beni gör" uyarısı vardı. "Neden "0" sıfır aldım?" diye merakla sordu Öğretmenine, çocuk. "Bu senin yaşında bir çocuk için gerçekçi olmayan bir hayal" dedi,

Öğretmeni. "Paran yok. Gezginci bir aileden geliyorsun. Kaynağınız yok.

At çiftliği kurmak büyük para gerektirir. Önce araziyi satın alman lazım.

Damızlık hayvanlar da alman gerekiyor. Bunu başarman imkânsız" ve ekledi: "Eğer ödevini gerçekçi hedefler belirledikten sonra yeniden yazarsan, o zaman notunu yeniden gözden geçiririm."

Çocuk evine döndü ve uzun uzun düşündü. Babasına danıştı. "Oğlum" dedi babası "Bu konuda kararını kendin vermelisin.

Bu senin hayatın için oldukça önemli bir seçim!" Çocuk bir hafta kadar düşündükten sonra ödevini hiçbir değişiklik yapmadan geri götürdü Öğretmenine.

"Siz verdiğiniz notu değiştirmeyin" dedi. "Ben de hayallerimi."

O orta 2 öğrencisi, bugün 200 dönümlük arazi üzerindeki 1000 metrekarelik evinde oturuyor. Yıllar önce yazdığı ödev şöminenin üzerinde çerçevelenmiş olarak asılı.

Hikâyenin en can alıcı yanı şu: Aynı öğretmen, geçen yaz 30 öğrencisini bu çiftliğe kamp kurmaya getirdi. Çiftlikten ayrılırken eski öğrencisine "Bak" dedi, "Sana şimdi söyleyebilirim.

Ben senin öğretmeninken, hayal hırsızıydım. O yıllarda öğrencilerimden pek çok hayal çaldım. Allah' tan ki, sen, hayalinden vazgeçmeyecek kadar inatçıydın."