Hilâfetin Gücü (2)

Rıza Tevfik bu ve benzeri bazo olaylardan sonra aklı başına gelmiş, ger­çekleri görmüş, Sultan Abdülhamid aleyhindeki sui niyet ve sui faaliyetleri hususunda tövbe etmiş ve bu tövbesini de “Abdülhamid’in ruhaniyetinden istimdat” isimli şiiri ile perçinlemiş ve o şiirin bir dörtlüğünde şöyle demiştir:

Bir çürük ipliğe hülya dizmişiz

Deli sen değil, sâde bizmişiz

Sâde deli değil, edepsizmişiz

Tükrdük atalar kıble-gâhına

O dönemlerde Hindistan-Pakistan diye ayrılmış değildi. Hindu ve Müs­lümanlar bir arada yaşıyorlardı. Özellikle Müslü­manları ne yapsalar dinlerin­den ve halîfelerinden ayıramıyorlardı. William Ewart Gladstone (1809-1898) târihleri arasında yaşamış, birkaç kez İngiltere başbakanlığı yapmış, İngiliz politikasını Osmanlı aleyhine çevirmiş, Hilâfetin ilgası için bütün gücüyle çalışmış, Jön Türkler, İttihatçılar gibi içimiz­deki beyinsizleri istediği gibi kullanmış, İslâm’a karşı Hıristiyan birliğini savunmuş ve AB’ın ilk fikir temellerini atmış, Balkan milletlerini aleyhimize kıyam ettirmiş, azınlıkların fikirlerini ifsad edip, milliyetçilik duygularını körüklemiş, kronik Abdülhamid düşmanı bir kişidir.

Hindistan’daki isyan ve ayak­lanmaları araş­tırmak üzere gönderilmiş ve dönüşünde Lortlar Kamarasında eline Kur’an’ı alıp yere fırlatmak ve hilâfetin mutlaka kaldırılması gerektiğini haykırmak sûretiyle: “Bu lânet kitap yok olmadıkça, Avrupa’ya barış gelmez.” demiş­tir.(1)

Donald Quateer, “The Ottaman Empire” isimli eserinde “Os­manlı Batı tahakkümandeki müstemlekeler için umut kaynağı olmuştu...” demektedir.(2) Bu umut kaynağını bitirmek, kökünden kurutmak yani Osmanlıyı tasfiye et­mek gerekir ki; sömürgelerindeki o fakir insanların kanını rahatlıkla emebil­sinler. İşte bunu yaptılar.

Kendileri dinî bir otorite olan hattâ devlet olan Vatikan ve Papa’ya her gün biraz daha bağlanırken, İslâm âlemini dinî oto­ritesiz, yani başsız bırak­mışlar ki, birlik ve beraberlik içinde hareket edemesinler, baş tutarları olma­sın, ihtilaf ve tefrikaya düşsünler. Nitekim öyle olmuş.

Bununla da kalmayıp koskoca bir Haçlı ordusu toplayıp, diğer Müslüman devletlere de göz­dağı vermek, onların ümitlerini kırmak, “gün gelecek inşallah Osmanlı güçlenecek bizi de kurtaracak.” gibi bir beklentilerinin kalmaması için, Hilâfet ve Salta­natı kaldırtmak sûretiyle emellerine ulaşmışlardır. Kendi elimizle ilga ettiği­miz Hilâfetin gücüne dair bazı misaller:

İstanbul Müttefik devletler tarafından işgal edilince, Hindistan Hilâfet Cemiyeti bir bildiri yayımlayarak; “Müslümanların hürriyeti yoksa bir başka ülkeye göç etmeleri gerekir” diye bir fetva çıkarmış, bunun üzerine 100 bin Hintli Müslüman Afganistan’a hicret etmiştir.(3) Yani halîfenin kendi fer­manı değil, onun bir yan kuruluşun bir fetvası bile yüz binleri harekete geçi­rebiliyor, yerini yurdunu terk ettirebiliyor.

1876 yılında Hindistan’da çıkan Urdu Ahbar gazetesinde şunlar yazılı­yor: “İster Hindistan’da ister diğer ülkelerde Müslümanların layık görüldüğü şeref ve saygınlık, büyük Türk imparatorluğunun varlığına bağlıdır. Ve eğer bu imparatorluk var olmaktan çıkarsa Müslümanlar birden bire önemsizleşe­cek ve bütün bütün yüz üstü bırakılacaklardır.”(4) Nitekim tespit doğru çık­mış ve böylece olmuştur.

Kurtuluş Savaşımızın önemli kahramanlarından Yakup Şevki Paşaya göre de İngilizler; sömürgelerdeki Müslümanları umutsuzluğa sevk etmek onların morallerini bozmak için özellikle Hilâfet i kaldırtmışlardır.(5)

Mustafa Rutbay, Kafkasya’da çetecilerin eline düşer ve hayati tehlike ya­şar. Fakat yanlarında bulunan bir Hilâl-i Ahmed Cemiyeti makbuzunu göste­rip, “bu kâğıt bizim Halîfe tarafından verilmiş görev belgemizdir” deyince çete üyelerinin bile nasıl hürmet ve izzetle eğilip, kendilerini serbest bıraktık­larını yazar.(6)

Ertuğrul Gemisinin Japonya seyahati esnasında, sömürgelerdeki Müslü­manların Osmanlıya karşı tarifi imkânsız aşırı sevgi ve muhabbeti İngiliz ca­susları tarafından tâkip edilmiş, görülmüş ve İngiliz Hükümetine rapor edil­miştir.(7) Çok fakir olmalarına rağmen savaş yıllarında Osmanlı devletine çocuklarını satılığa çıkarıp(8) yardım edecek kadar sevgi ve muhabbet bağla­rıyla bağlı olmaları da Batılıları korkutmuştur. İstiklal Savaşı yıllarında Hin­distan, Afganistan gibi devletlerin yardımları akmış, Hilâfeti kaldıran ve Hilâfet düşmanı olan kişiler de o paralarla İş Bankasını kurmuşlardır.(9)

Dipnotlar:

1-Taha Niyazi Karaca, “Büyük Oyun”, Timaş Yay. İst. 2011, s. 302.

2-Taha Akyol, Milliyet 22. 08. 2000.

3-Nevzat Kösoğlu, “Şehit Enver Paşa”, Ötüken Yay. İst. 2008, s. 495.

4-Mümtazer Türköne, Değişen Dünya ve İslâm, Kutlu Doğum Haftası, D.İ.B. Yay. 1989, s.87.

5-Selma Yel, “Yakup Şevki Paşa”, Atatürk Araştırma Merkezi Yay. Ankara 2002, s. 191.

6-Mustafa Rutbay, “Kafkas Hatıraları”,Haz. Ahmed Cevded Canbulat,TTK Yay. Ank.1990,s.30. 

7-İbrahim Refik, “Destansı Hüzün”, Albatros Yay. İst. 2001, s. 57.

8-Avni Arslan-Ziya Demirel, a, g, e, s. 150.

9-Mustafa Armağan, “Efsaneler ve Gerçekler” Timaş Yay. İst. 2007, s. 79; Mustafa Armağan, “Korku Duvarını Yıkmak”, Timaş Yay. İst. 2009, s. 167.