İHTİYARLIK

Artık iş kalmadı yarenler bizdeTökezler olduk yazıda-düzdeŞairdik, hatiptik, yazardık, sözdeEkmeği yemeye ağızda diş yokDedik ya efendiler bizlerde iş yokSağ yanım titriyor, sol yanım tutmazNabzım tekler durur, muntazam atmazAyağım bir türlü ileri gitmezAğzım her an kuru, gözümde yaş yokAktık bundan böyle bizlerde iş yokBir secdeye varsam başım dolanırNe yesem, ne içsem midem bulanırBütün dertler birbirine ulanırYuvamız bomboş uçacak kuş yokHayra yorulacak hayal yok, düş yokYakını uzağı seçemez oldumBir ufak hendeği geçemez oludumBir bardak soğuk su içemez oldumTatlılarda bile lezzet yok, tat yokBenim bu halime takacak ad yokYaşıtlarım birer birer ölüyorYeşil yaprak kara toprak oluyorAzrail de başucumda soluyorÜstüme dikmeye ağaç yok, taş yokArkamdan vermeye yemek yok aş yok                                        Osman Yüksel Serdengeçti Bir dönemin en ünlü rejim muhalifi, aksiyon adamı, enerjik ve dinamik delikanlısı, bir an yerinde durmayan hare¬ketli insanı, defalarca hapse girip çıkan, ama hiçbir zaman gaye ve hedefinden sapmayıp taviz vermeyen, idea¬list siya¬setçi ve fikir adamı Osman Yüksel Serden-geçti, son demle¬rinde işte böyle sitem ediyordu. Arap ne güzel söylemiş; “li külli kemalin zeval-Her kemalin bir zevali var”Osman Yüksel rahmetli son demlerinde Cağaloğlunda bir dostunun dük¬kanında çay içerken, elleri titrediği için çayı karıştırmakta zorlanınca; “görüyormusunuz dostlar, bir zamanlar Türkiye’yi karıştıran eller, şimdi şu çayı karıştıramıyor.”Peygamber Efendimiz bu gerçeği asırlar önce bildir¬miş ve “her derdin devası vardır, ancak ihtiyarlık ve ölü¬mün devası yoktur”( ) buyurmuştur. Gerçekten bugüne kadar mil¬yar dolarlar harcayarak yapılan çalışmaların hiçbi¬risi fayda vermemiş bu iki hususa yani ölüm ve ihti¬yarlığa çare bulu¬namamış¬tır. Gençliği ile o günkü halini kıyaslayarak, aradaki farkı gören Seyranî’de şöyle sitem ediyor: Ağır meclislerde sıkılmaz ikenMengeneye versen bükülmez ikenSeyrani aslana yıkılmaz ikenDedirdin tilkiye pes kara bahtım  İhtiyarlama hususunda gönülle gövde eşit veya atbaşı gitmiyor. Fiziki gö¬rünüş daha erken ihtiyarlıyor, ruh veya gönül dediğimiz manevi yön veya nefis ise biraz daha geç ihtiyarlıyor. Şairler bu hususa şöyle parmak basmışlar: Başımla gönlümü edemedim eşYaşım yetmiş amma gönül yirmi beş    Başın dedi dinlen, gönlüm dedi koşBaşım dedi durul, gönlüm dedi coş                                                  Celal SahirSende mi hala esîr-i zülfü yâr olmaktasınUslan ey dil uslan artık ihtiyar olmaktasınBilmiyorsun kendini yâr u nizâr olmaktasınUslan ey dil uslan artık ihtiyar olmaktasınOsman Yüksel rahmetli vefatına yakın Konya’da has¬ta¬nede yatırken, bir gurup seveni ziyaretine varmışlar. Hoş¬beşten sonra bakmışlar ki, pijamasının altının ön düğmeleri iliklenmemiş, onun muzip ve hoş sohbet oldu¬ğunu da gayet iyi bildikleri için, onu söyletmek babından birisi “üstad ön taraf açık kalmış” deyince hiç tereddüt etmeden; “olsun, bi¬zim Akseki’de cenaze evinin kapısı kapanmaz” demiş ve bir kahkaha tufanı kopmuş. Küçük çocuk bir gün dedesinin yanına sokulur ve derki; “dede gözlerini kapatabilir misin?” dedesi; “olur evladım ama sebebi ne?” deyince, çocuk “Annemle, babam dedi ki; deden hele bir gözlerini kapatsa çok zengin olaca¬ğız!..” Dipnot:1- Tirmizî, Tıbb, 2; İbni Mâce, Tıbb, 1; Müsned, 4/278.