İnsan olmak gibi hazine yokmuş

‘Türkü’ üzerine çok yazı yazdım. Çığırmayı bilmem ama dinlemede üzerime yoktur! Onun için, “Türkü çığırmıyorsan, türkü dinlemiyorsan, türkü sevmiyorsan Türklüğünü test et!” derim. İnsanı, toplumu, dünyayı türkülerle didiklemek harikadır.

İnsan öyle bir yaratıktır ki, Seyrani’ye göre;

Ormanda büyüyen adam azgını

Çarşıda pazarda seyran beğenmez

Medrese kaçkını softa bozgunu

Selam vermek için insan beğenmez

İnsan olmak kadar önemli olan bir şey de insan kalmaktır. Bunu başaranlar o kadar az ki; ben demiyorum Mahzuni diyor;

Mahzuni şerif'im zordur bu dünya

Düşünce görünsün hanyayla Konya

Ne İngiliz koydum ne de Almanya

Amma insan kalmak dile kolaydır

Büyük ozan tam bir insan sarrafıdır. Çünkü İnsandan çektiği kadar hiçbir şeyden çekmemiştir. Yoksa şu inanılmaz haykırışı seslendirir ve insanın acımasızlığını dize dize anlatır mıydı?

Kendi kitabıma girdim saklandım 
Kelime kelime buldular beni. 
Denizin dibinde ot oldum bittim 
Balığın karnından yoldular beni 

Kadeh oldum elden ele verildim 
Bir can buldum öldüm öldüm dirildim 
Namaz postu oldum dosta serildim 
Kıblesiz mıblesiz kıldılar beni 

Bir başka türküsü de konuya dair şapka çıkarılacak türden. İşte o türküden bir dörtlük:

Dostlar beni bir kazana kodular

Kırk yıl yandım daha çiğdir dediler

Ölçeğimi gram gram yediler

Bir kantarda tartamadım ben beni

Hal böyle olunca Aşık Veysel’e kulak vermezseniz çare bulamaz, kafayı yersiniz!

Anlatmam derdimi dertsiz insana

Dert çekmeyen dert kıymetin bilemez

Derdim bana derman imiş bilmedim

Hiçbir zaman gül dikensiz olamaz

Her yarışmada birinci olduğu için rakipleri tarafından zehirlendiği söylenen ozan Şenlik de ibretlik türküsünü şöyle bitirir:

Şenlik der ki dünya fânidir fâni

İskender Zülkarneyn Süleyman hani

Ecel pazarından kurtaran canı

Azrail’den mühlet alan övünsün

Bunca üstadın yüreğinden, sazından, sözünden sonra bir hadsizlik olarak değerlendiren çıkabilir ama kendimi onlara yoldaş etme adına ‘Hırkalı Dilinden’ isimli kitabımdan bir dörtlük ile bitireyim yazıyı:

Hırkalı yok ettin şükür hırsını

Takdirle bitirdin hayat kursunu

Bir daha gelirsen yapma tersini

İnsan olmak gibi hazine yokmuş