İNSANLIĞIN GÜLÜNE…

        YOLLARIMIZ ÇOK SARPA SARDI…

       Dünyanın nizamı bozuldu…

       Senden uzak, Senden mahrum…

       Ağlıyordu anneler, ağlıyordu kız çocukları…

       İnsanlık, zulmün ve merhametsizliğin işgali altındaydı…

       Geceler sensiz çok kararmıştı…

       YOLLARIMIZ ÇOK SARPA SARDI…

       Kararan gecelerin en aydınlık sabahları Seninle doğdu.

       YOLLARIMIZ ÇOK SARPA SARDI…

       Senin nurun sadece o asra değil, her asra umut oldu.

       Sen yok iken, dün yoktu ve yarından ümit yoktu…

       Hayatları, zalimler ve şakiler zulümleriyle yok etmişlerdi.

       Sen yok iken kardeş kardeşe düşman kesilmişti.

       Sen geldin gitti zulmet.

       Sen geldin, bitti husumet.

       Birbirine kardeş oldu kâinat.

       Küfrün çektiği perdeye inat…

      YOLLARIMIZ ÇOK SARPA SARDI…

       Yâ Resulallah (asm), bizi Senden ayırmaya kalktılar…

       Ama, asla yüreğimizi Senden ayırmadılar.

       Bizi Senden ayırmak asla  mümkün olmayacak.

       Allah’tan ferman var… Ondan dolayı izin yok…

       Bazan önü kesilir gibi görünse dahi; temiz su mecrasını bulup, akar.

       YOLLARIMIZ ÇOK SARPA SARDI…

        Yâ Resulallah (asm), yolun yolumuzdur…

        Sana ahirette komşu olmak, biricik arzumuzdur…

        Gerçek saadet budur, Seni övmek, Seni sevmek…

        Gerçek kıymetimizi Seninle bildik, Seninle anladık.

        Paslı kalbimize merhem bildik, o şanlı adını…

        Senin adını zikrimize başlık kıldık ve derdimize deva bildik.

         YOLLARIMIZ ÇOK SARPA SARDI…

          Acının en şiddetlisini Senden uzak kaldığımız günlerde yaşadık.

          Öyle yandık, öyle kül olduk ki,; adeta eridik ve bittik…

          Adını andıkça, bittiğimiz yerde yeniden dirildik…

          Kül olduk derken, gül olduk Yâ Resulallah (asm)…

          Nurun sadece o asra değil, her asra umut oldu.

          Her şey Seninle güzel.

          Her şey Seninle iyi.

          YOLLARIMIZ ÇOK SARPA SARDI…

          Seni nasıl anlatır bu aciz kalem ve yürek…

          Essalâtü v’esselâm aleyke Yâ Rasulallah…

          Kızgın çöllere su oldun…

          Güllere, bahçelere koku oldun…

          Bülbüllere ‘hû’ oldun…

          Kanat kanat yükselip, Miraç’tan nurlar saçtın.

          Rabbimizden bize armağanlar taşıdın…

          Bir de o kapıyı bize açık bıraktın…

          Mekke’de bir mübarek tohum gibi toprağa düştün,

          Medine’de çiçek açıp meyve verdin…

          Hem ne meyveler, Sahabe meyveleri verdin…

          YOLLARIMIZ ÇOK SARPA SARDI…

          Yâ Rasulallah, asıl baharlar, dünyamıza girmek için bir işaretini beklerler…

          Dünyamıza gül ki; bütün baharlar o müjdeyi beklerler…

          Gül ki, çöllerimiz yeşillensin yeniden…

          Gül ki, dünyamız sularına kavuşsun, vahaya dönsün.

          Gül ki, içimizdeki ve dışımızdaki kavgalar, çekişmeler durulsun.

          Gül ki, tozlu yollarımız ve gönüllerimiz tertemiz olsun…

          YÂ RASULALLAH,

          HER ŞEY SENİNLE GÜZEL…

          HER ŞEY SENİNLE İYİ…

          Yunus Emre’nin diliyle:

        “HAK ONU ÖVDÜ, YARATTI, SEVDİ, ‘HABİBİM’ DEDİ

          YERYÜZÜNDE CÜMLE ÇİÇEK MUSTAFA’NIN TERİDİR”