KARŞITLIK DÜŞÜNCESİ

Bazı insanlar birbirlerini severler, ama al gülüm ver gülüm gibi. Bunu farklı da ifade edebiliriz, mesela, birbirini sevenler, karşıtlığı seviyor, karşıtlığı besliyorlardır.  Yani sevgiyi sadece sevdiği için değil, sevgiye karşı sevgi göstermek zorunda olduğu, sebepsiz sevebileceğini düşünmeden karşılık vermesi gibidir.

Karşıtlık oluşunca sebepsiz sevgiler ortadan kalkıyor. Bir gün geliyor, kavgalarda karşıtlıkla olumsuz sonuçlar doğuruyor. Sonra kötülükle yaşamak ve yaşatmak önceliğe alınıyor. Ruhunuz aynı olsa bile, inançlarınız, düşünceleriniz ve dünya görüşleriniz karşıtlık oluşturuyor. Bir de zihinler dağınık olunca, duygu ve düşüncelere yansıyor, sonucunda yine karşıtlık oluşuyor, zihinlerin hastalığını ortaya koyuyor.

Karşıtlık dedik ya, insanlar, kıt akılları ve olmayan bilgileriyle, büyük büyük kelimelerle güncele dair yorumlar yapmak zorunda hissediyorlar kendilerini. Sosyal medya olsun, sohbetler olsun, kirlilik öyle çoğaldı ki, samanlıkta iğne arar gibi gerçeği ve gerçek insanı arar hale geldik.

İnancını, ahlakını kaybeden ve sadece karşıtlıkla hareket eden toplumlarda, hak yemek, görevini istismar ederek kendisine yeni çevre edinen ama kendinden başkasına hayat hakkı tanımayan insanlarla doldu ortalık. Bu bir inanç yoksunluğu ve kural tanımazlıktır. Bu kural tanımazlık da, namussuzluk ve ahlaksızlıktır.

Namus; kural ve kanun demektir. Namussuz ise, kural tanımayan, başkalarının hakkını hukukunu çiğneyen ahlaksızdır. Bu insanlar karşıtlığı seviyor, istiyor gibi görünseler de, her şeyi kendilerine isterler.

Herkes ne kadar namuslu olup olmadığını düşünmeye, tartmaya muhtaçken, kimse bunu düşünmüyor. Herkes kendi mağarasında, hırs, öfke ve hınçlarıyla, kendi menfaatlerine göre yaşıyorlar. Günyüzü görmek, topluma karışmak, beyninin karanlık durumunun aydınlanmasını istemeden yaşanan mağaralar. Bırakın günü, güneşi görmeyi, insanca, insanlar içerisinde karşılıksız yaşamayı bile hayal edemiyor, güneşin ışığının zerresi bile kalmıyor zihinlerinde. İnsanca olan ve insan için olan ne varsa, hepsi siliniyor hafızalarından.

Karşıtlık düşüncesi olan insanlar, bir gün olsun ailesi, tanıdığı tanımadığı, kimsesiz, hasta, yaşlı veya muhtaç insanlar için ülkesi için sokaklarda veya çorak topraklarda aç perişan dolaşan hayvanlar için bir şey yapmayı düşünmezler, çünkü kendince bunlar faydasız işler, çünkü karşıtlığı yoktur. Eğer bu insanlara bunları söylerseniz, çoğunun sanki ilk defa duyduğu bu cümle karşısında afalladığını ve ne söyleyeceğini şaşırdığını görürsünüz. Çünkü insanlar, karşıtlık düşüncesiyle menfaat olmadan artık birbirlerini ilgilendirmiyor, ben davası her şeyi ve herkesi unutturuyor.

İnsanın, karşıtlığı ve akılsızlığı, kendine ve çevresine yaşattığı acılara üzülmemeyi yaşatıyor. Kendi adına ders çıkarmıyor, başkaları adına ise, artık üzülmüyor sadece acıyor gibi görünüyor. Aynı toplumun parçası olmalarına rağmen, ben düşüncesi ile sebep oldukları zarar, ziyan, haksızlık ve duygu kaybını, saymıyorum.