KİTAP OKUMAKTAN UZAK BİR NESİL OLMAK!..

        Nedendir bilinmez!..

        Son zamanlarda kitap okumak üzerine bir konuşma gerçekleşince adeta ‘ütopik’ bir konu ele alınmış gibi muhatapların gözlerinden rahatlıkla okuyabilirsiniz.

        Türkiye’miz, maalesef şimdilik böyle bir şaşkınlığın ve vurdumduymazlığın çok acı reçetelerini ödeme ıstırabını yaşıyor. Asli bir değer olan ve en masum şekilde gerçekleşecek olan ‘kitap okuma’ mevzusu dahi, ciddiye alınmadığı aşikâr bir şekilde ortaya dökülmekte…

         Bir yanıyla bilginin ve iletişimin hızla yayıldığı, globalleşen bir dünyada; karşılıklı ve beklenmedik etkileşimler, daha ziyade kitap okumanın zevk ve güzelliğini hissettirmesi gerekirken; beri yandan bu dinamik süreç, beraberinde ne yazık ki, yanlış haber, dedikodu ve sövgü trafiği getirdi; önüne geçilemez bir bilgi kirliliği, hatta nefret söylemi doludizgin gitmekte. İnternetin bu şaibeli işlevi, katlanarak devam etmesi; kitap okumanın o lahuti duruşunu zedeliyor ve muhatap olma sayısını düşürüyor…

        Bugün internet sayfalarında, Facebook’taki sayısız sayfalarda, kitap okumaktan ‘nefret ettiğini söyleyen’ azımsanmayacak kesimlerin olduğunu görürüz. Adeta kitap okumayı, günahları kadar sevmeyen -her yaştan- bir neslin türediğini çok rahat görebiliyoruz. Haliyle ilgimi çekiyor:

         İnsan okumaktan nasıl nefret eder ve sahi niye?..

         Böyle hastalıklı kişiliklerin, zeminimizde türemelerinin asıl sebebinin çok iyi değerlendirilmesi gerektiğini ve kafa yorulması gereken önemli bir mevzunun olduğu muhakkak…Simdiler de bu ‘okuma rahatsızlarının’ çok türememesi ümidini taşıyorum…

         Biz Müslümanlara, matbaa geç geldi. Kitapların sistematik bir şekilde basılması ve sınıf ayrımı gözetilmeden toplumun her kademesine yayılması, ancak bu yüzyılda mümkün oldu. Artık bu safhadan sonra, hiç kimsenin okumamak gibi bir lüksü olamaz ve ülkemizin cehaletle kaybedecek vakti yoktur…

         Bizler, Müslüman bir toplum olarak Allah’tan gelen ilk emrin “oku!” olmasının bizler için ilahi bir emir olması gerçeğini elbette anlarız. Çünkü hayatımızı nizamı altına alan, Allah’ın kelamı olan Kur’an-ı Kerim’deki ilk emrin “oku!” olması en öncelikli mevzumuzun ne olması gerektiğini net bir şekilde bize bildirmektedir. Ne acı bir tablo ki; en çok uzak düştüğümüz emrin ‘oku emri’ olması çok manidar olsa gerek…

        Nuri PAKDİL’in “Okumadığın gün karanlıktasın.” sözüne baktığımızda; karanlık bir dünyanın asıl sebebi okunmayan bir hayat olduğu gerçeğini haykırmaktadır. Okuyan ve okumanın zevkini alan insanlar, okumadan geçen her bir günün yitirilmiş bir gün olduğuna inanırlar. Hz.Mevlana “İnsanları, kitaplar gibi düşünün ve kapaklarına bakıp aldanmayın. Asıl değerini okumaya başlayınca anlarsın.” ifade ederek; insan olmanın en önemli özelliklerinden birini bize hatırlatmaktadır.

        Çocukluğumuzdan beri, hep muhatap olduğumuz ve Hz. Ali efendimize atfedilen “Bana bir harf öğretenin kırk yıl kölesi olurum.” veciz ve manidar cümlenin, konumuz için biçilmiş bir gerçektir. Okumanın hayati bir mevzu olduğunu; ancak bu işi hakkıyla hazmeden okuma kahramanlarından rahatça duyabiliriz. Okumanın büyük bir servet olduğunu insani değerlerini inkişaf etmiş büyük insanların, hayatlarında çok rahat görebiliriz.

            Hayatımın her anı, kitaplarla iç içe geçmesine rağmen; okumanın bir seçkinlik veya seçilmişlik simgesi olarak algılanmasına hep mesafeli bakmışımdır. Çünkü okumak her insanda bulunması gereken ve bütünlük arz eden bir mana olsa gerek. Okumamak insan için düşünülemeyecek bir gerçek. Aslında, vicdanımızın dallarında çok kıymetli meyveler bizleri bekliyor. Ancak okuyarak bu meyvelerden hakkıyla istifade edebiliriz.

             Acılarını konuşamayan, geçmişine ve bugününe eleştirel bir şefkatle bakamayan bir ülke, hiçbir zaman büyüyemez…

             Hep beraber büyümek istiyorsak mutlaka ve acilen bir “OKUMA SEFERBERLİĞİNE” başlamalıyız!..