TÖRENLER BAŞLARKEN

Adının Selahattin olduğunu hatırladığım bir Edebiyat öğretmeni bizim okula yeni atanmıştı. Edebiyat derslerimize girecekti. Bizim sınıf okuldaki ilk dersiydi.  Bugünlerde olduğu gibi bir Anma Törenleri öncesindeydi. Sınıfa girdi sert ve disiplinli görünüyordu. Kendisini  tanıttı.

Derse geçti ve “Bugünkü ders konumuz Mevlana olacak çocuklar” dedi.

Öğretmenimizin bu sözlerinden sonra ayağa kalktım ve o hiçbir arkadaşımızdan böyle bir şey istemediği halde Mesnevi’nin ilk 18 beytini  ezbere okudum. Okumamı bitirince, “Otur yerine” dedi. Bir hayli memnun olmuştu.

Nerde ve ne zaman Mevlana konuşulsa bu önemli anımı hatırlarım.

Bu ilk 18 beyti yıllar önce gene bugünlerde olduğu gibi bu ülkenin yetiştirdiği hakiki Mevlana uzmanlarından birisi olan rahmetli Nezihe Araz’la katıldığımız bir TV programında okumuştum. Mevlana’yı konuşmuştuk o programda.

Bugün de o ilk 18 beyti ve gene bir törenler öncesinde paylaşmak istedim sizlerle.

MESNEVİ’DEN İLK 18 BEYİT

1.Dinle Ney’den duy neler söyler sana,

    Derdi vardır ayrılıklardan yana.

2.Kestiler sazlık içinden, der, beni,
    Dinler, ağlar: Hem kadın, hem er beni.

3.Göğsü, göz göz ayrılık delsin de bir,

    Sen o gün benden işit özlem nedir,

4.Her kim aslından uzak düşsün: Arar;

    “Asl”a dönmekçin bir uygun gün arar.

5.Dost’a kah yoldaş olup, kah düşmana,

    İnleyip sesler duyurdum her yana.

6.Dost olur -zannınca- her insan bana,

    Sırlarım gel gör ki meçhuldür ona.

7.Sırlarım olmaz iniltimden uzak,

    Her göz etmez fark, işitmez her kulak.

8.Saklı olmaz birbirinden can ve ten,

    Canı görmekçin izin yok bil ki sen!

9.Bir ateştir, yel değildir ney sesi;

   Kim ateşsizdir: Yok olsun böylesi.

10.Sevgiden ağlar eğer ağlarsa ney,

      Sevgiden çağlar eğer çağlarsa mey.

11.Ney o şeydir: Perde yırtıp perdesi,

     Dost edinmiş dosta hasret herkesi.

12.Hem devadır ney denen şey hem zehir, 

      Bir bulunmaz arkadaştır: hemfikir.

13.Anlatır ney: Aşk-ı Mecnun’un nedir, 

     Kanlı bir yoldan haber vermektedir.

14.Müşteri ancak kulak: Söz satsa dil, 

     Ancak aşık akla mahrem, böyle bil!

15.Derdimizden gün zamansız dolmada,

      Her yanış bir günle yoldaş olmada.

16.“Geçti gün!” der, etmeyiz yersiz keder;

       Var ol ey sen tertemiz insan! yeter.

17.Yurdudur engin: Balık kanmaz suya,

      Rızk eğer eksikse: Gün dolsun mu ya!

18.Anlamaz olgun adamdan, ham adam;

      Söz hem az hem öz gerektir vesselam.