YAHUDİLİK, HIRİSTİYANLIK VE İSLÂMIN BAZI YÖNLERDEN KARŞILAŞTIRILMASI (2)

Yahudilikte zekât apaçık vardır.(1) Fakat bugünkü Hıristi­yanlıkta yoktur. Kaldırılmıştır. Kur’an-ı Kerim Hıristi­yanlıkta da zekâtın olduğunu haber vermekte ve Hz. İsa’nın beşikte şöyle konuştuğunu bildirmektedir: “Ben şüphesiz Al­lah’ın kuluyum. Bana kitap verdi ve beni peygamber seçti. Nerede olursam olayım beni mübarek kıldı. Yaşadığım müd­detçe namaz kılmamı, zekât vermemi ve anneme iyi davran­mamı emretti.”(2)Hıristiyanlıkta da zekât malın 1/10 miktarında­dır. Yani her malın onda biri zekât olarak verilecek­tir.(3) Ayrıca Hz. İsa: “İki gömleği olan hiç olmayana versin, yiyeceği olan da böyle yapsın.”(4) Buyurarak sadaka vermeye de teşvik etmiştir ama kaldırılmıştır. İslâm’da ise zekât dinin beş temel esasından biridir.

Hz. İbrahim ve İsmail İsrail oğullarına yani Yahudilere gönderilmiş peygamberlerdir. Hac ve Kurban da bunlarla ilgili gerçeklerdir. Kıssaları bütün kutsal kitaplarda anlatılmaktadır. Hatta bütün insanları Hacca davet eden,(5) çağıran Hz. İbra­him’dir. Dolayısıyla Hac Yahudilik ve Hıristiyanlıkta da vardır. Hatta ömürde bir defa değil, her yıl üç defa yapılacaktır. Tev­rat’ta “yılda üç kere bana Hac yapacaksın”(6)“Bütün erkekler senede üç kere İsrail’in Allah’ı Rab Yahova’nın önünde görüne­cekler”(7) ve benzeri cümlelerle İslâm’ın Haç farizasından daha zor bir Hac şekli mevcuttur. Başta Hz. Musa olmak üzere Beni İsrail Peygamberlerinin hepsinin Hac yaptıklarına dair deliller vardır. Hz. İsa’nın da Hac ettiği kayıtlarda mevcuttur.(8)

Kâbe’yi o kadar çok peygamber ziyaret etmiş, Hac yapmışlar ki; Hacer-i Esved, Makam-ı İbrahim ve Zemzem kuyusu arasındaki me­kânda 99 peygamberin medfun bulunduğuna dair rivayetler vardır.(9) Üstelik Yahudilikte Hac için zenginlik şartı da yoktur. Küçükler, köleler, kadınlar, akıl ve fiziki özürlüler hariç herkese farzdır.(10) Yine Yahudilikte de Hac’da kurban kesme vardır.(11)

Hıristiyanlıkta Hac mecburiyeti yoktur. Ancak Hz. İsa çarmıha gerildiği Golgota tepesi, Kudüs şehri, Hz. İsa’nın, hava­rilerin, Aziz ve azizelerin gezdikleri, uğradıkları, vefat ettikleri bazı yerleri (Efes’de Meryemana Kilisesi gibi)  gezmek onlar için hac kabul edilmiş ama bu bir mecburiyet değil, turistik bir geziden ibarettir. İslâm’da hac vardır.

Yukarıda izah edildiği şekliyle sünnet Yahudilikte var­dır, Hıristiyanlıkta kaldırılmıştır, İslâm’da vardır.

Mehir yani evlilik karşılığı kadına verilen bir miktar para veya mal Yahudilikte vardır. Hıristiyanlıkta ters bir uygu­lama söz konusudur. Yani mehiri erkek değil de Drahoma adı altında kadının erkeğe vermesi gerekir. İslâm’da da mehir var­dır.

Yahudilikte boşanma var, Hıristiyanlıkta yok daha doğ­rusu Pavlus kaldırmıştır. İslâm’da vardır.

Teaddüt-i zevcat veya Poligami diye adlandırılan çok evlilik Yahudilikte vardır. Yahudilik millî (ırkçı) bir din olduğu, isteyen herkes Yahudi olamadığı için, evlilikle çoğalmayı yeğ­lemişler, hem çok evliliği benimsemişler, hem de evliliği teşvik etmişler, evlenmemek, çocuksuz kalmak, azil yoluna gitmek yani bir şekilde çocuk teşekkülüne mani olmak bile suç sayıl­mıştır. Hıristiyanlıkta Poligamiyi yani çok evliliği Pavlus ya­saklamıştır. Onların dinlerinin özünde bu uygulamayı yasakla­yan bir emir yoktur. İslâm’da çok evlilik vardır.

Tevrat’ta kasten öldürülen insanların intikamı­nın aynı şekilde alınması emredilmekte ve şöyle denmektedir: “Ve gö­zün acımayacak, can yerine can, göz yerine göz, diş yerine diş, el yerine el, ayak yerine ayak (alınacak)”(12) Kasten adam öldüren katil mutlaka öldürülür.(13) Diyet veya benzeri bir ceza ile kurtulamaz. Hıristiyanlıkta ise kısas uygulaması kaldı­rılmış­tır. İslâm’da kısas vardır.

Tevrat’a göre zinanın cezası taşlanarak veya yakılarak ölümdür.(14) Hıristiyanlıkta zinaya ceza yoktur. İslâm da vardır.

Domuz eti Yahudilikte(15)  haramdır. Hıristiyanlıkta he­lal olduğuna dair İncil’de bir kayıt yoktur. Hıristiyanların da kutsal kabul ettikleri Tevrat’ın bölümlerinde domuz etinin ha­ram olduğuna dair kayıtlar vardır.(16) Hıristiyanlığın ilk dönemle­rinde domuz etinin haram sayıldığına, yenmediğine dair riva­yetler mevcuttur.(17) Bu da yine Pavlus’un Hıristiyanlığa soktuğu bid’atlardan biri olduğu kabul edilmektedir.(18) İslâm’da domuz eti haramdır.(19)

Dipnotlar:

1-Tevrât Tensiye, 26/12.

2-Meryem Sûresi, 30-31.

3-Luka, 3/11; 18/22.

4-Matta, 5/42.

5-Hacc Sûresi, 27.

6-Çıkış 23/14.

7-Çıkış 34/23.

8-Ezrakî, “Ahbâru Mekke”, Terc. Yunus Vehbi Yavuz, 1/73.

9-Ezrakî a. g. e. 1/68; Terc: s. 58.

10-Osman Cilacı, a. g. e. s. 48.

11-Tevrât, Tesniye, 16/16.

12-Tevrât, Tesniye, 19/21.

13-Tevrât, Sayılar, 35/31.

14-Tevrât, Levliler, 20/10; Tesniye 22/22;

15-Tevrât, Levliler, 11/7-8; Tesniye 14/8.

16-Tevrât Levliler, 11/7-8; Tesniye , 14/8.

17-Kur’an-ı Kerim ve Garp Kaynaklarına Göre Hıristiyanlık, İst. 1971,s.75. 

18-Korintoslular, 10/25-26; Romalılara Mektuplar, 14/14-20.

19-Bakara Sûresi,173; Maide Sûresi,6; En’am Sûresi,145; Sûresi,Nahl 115.