ZAMANIN İKİ YÜZÜ
19 Aralık 2024, Perşembe 00:02Hayatınıza bir yol arkadaşı eşlik ettiğinde yaptığı her ne olursa olsun, onunla birlikte bu yolu yürümeyi ve en büyük hatasını dahil görmezden gelmeyi yeğlersiniz. Yapılan hataların da saçmalıklarında bir önemi yoktur çünkü sevginiz öyle ağır basıyordur ki sizi gerçeklerden uzaklaştırmaya çalışır. Fakat kapalı duvarınızın arkasında yatan gerçekler bırakın uzaklaşmayı sizi asla rahat bırakmaz, zamanın iki yüzüyle tanışmanızı sağlar: BEKLEMEK VE UNUTMAK.
Zaman beklemenin yoldaşıdır. Beklemek umut etmek demektir, lakin tüm bekleyişler yalnızca zamanı değil ruhunuzu da tüketir. Ansızın beklediğiniz kişinin hayali zihninizde solmaya başlar o anda unutmak devreye girer. Unutmak sizin için oldukça güçlü bir kalkan görevi görür çünkü unutmak beklemek kadar sessiz değildir, haykırmaktır unutmak. Fakat mühim olan ne istediğini bilmektir ve belki de en acı veren şey budur; karar verememek. Beklemeli mi, unutmalı mı? En zor seçim budur sizin için. Hayatınızın merkezinde yer alan o insan, bir bekleyişi hak ediyor muydu yoksa unutulup yeni bir sayfa açmanızı mı gerektiriyordu? İnsan bazen aradığını bir bekleyişin içinde bulur bazende eski defterleri kapatıp önüne baktığında ... Lakin bazıları asla aradığını bulamaz, gece olup da etraftaki tüm sesler sustuğunda zihniyle baş başa kalır tüm benliğini sorgulamaya başlar "o öyle biri değil" diye savunduğu insan öyle çıkınca da her gün kendisinin öldüğünü fark eder, insanlara ederinden fazla değer vermemesi gerektiğini öğrenir. Fakat zaman sizi çoktan iki yüzüyle tanıştırmıştır bile. Artık çok geç diye düşünmeden edemez kendinizden ve çevrenizdekilerden nefret etmeye başlarsınız. Bu nefret zamanla kırgınlığa dönüşür. Bir kişiye karşı duyduğunuz bu kırgınlık bütün insanlara yayılmaya başlar. Gerçekleriniz ise boynunuzu sıkar bir halde nefes almanızı bile acı bir hâle getirir. O anda aranızdaki sevgiden bahsetmek mantıksız olur çünkü gerçek bir sevgi, içinde yalan bulundurmayan, doğruların üstünü örtmeyen, içinden gelindiği gibi olmaktır. Bu durumda unutmanın sizin için en iyisi olduğunu düşünebilirsiniz ya da son kalan ümidinizle o kişinin değişeceğini düşünüp beklemeye devam da edebilirsiniz. Bir yol ayrımındaydık hangisini seçersek seçelim diğerinin hayali hep peşimizde olacaktı. Belki de hayat bu sebeple her ikisinide aynı anda yapmayı öğrenmemizi beklemektir umudu kaybetmeden, kaybettiklerine veda etmek ... Yani geçmişte yaşanan güzel şeylere minnettar kalırken, gelecekte yeni başlangıçlar için umut etmeliyiz. Beklemek ve unutmak her zaman bizi sınayacak iki kavram olacaktır her ikisinin de belirsizliği belki bizi yiyip bitirecek büyük bir zihin karmaşıklığına yol açacaktır tüm bunlara rağmen beklemek ve unutmak bizlere sabrı öğretecektir.
Zamanın iki yüzü demiştik fakat onlar sadece zamanın değil ruhun, duyguların, hayatın... Da iki yüzüydü. Fakat asıl mesele ne beklemekti ne de unutmak ikisinin arasındaki o ince çizgide yürütebilmekti çünkü gerçek güzellik, hatırladıklarımızla, beklediklerimizi bir arada taşıyabilmektir; hüzünle sevincin yan yana dans ettiği o sonsuzlukta dengeyi hep koruyabilmektir.
Yorum Yazın
E-posta hesabınız sitede yayımlanmayacaktır. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişdir.