19 Mayıs Kimlere Hediye Edildi?

Yine bir akşam, oturdum parkın en sakin köşesine. Olanı biteni izledim, gözlerim yine gençlere takıldı. Zaten hep onlara takılmaz mıyız? Her zamanki gibi asi, sinirle yoğurulmuş gençlik. Amaçsız çoğu, evet çoğu. Hem amaçsız hem memnuniyetsiz! Cebinde harçlığı yok, ailesi zor yaşıyor elinde İphone. Anasına aslan olmuş, sevgilisinin önünde yavru kedi. Tiktok'ta aldığı likeları başarı sanan ama derslerini zerre umursamayan; garip, tuhaf  bir gençlik. Kimi suçlasam bilemedim. Zamanı mı? Aileleri mi? Sosyal medyayı mı? Tohumu bile gayri meşru hale getirilmiş GDO'yu mu?

Çanakkale Zaferi geçti gözlerimden; yazılanlar, anlatılanlar, yaşananlar.. 15 yaşında vatan için kefenle yaşayan evlatlar. Zerresinin zerresi yok bu yıllarda. Ya şimdi? Bütün gün İnstagram, bütün gün Tiktok. Gece başlasın sabah bitsin kafasında, eğlencesine yapılan, sahte, bedensel aşklar.

Dünya yanmış umrunda mı? Covid 19 binlerce can almış ama çoğunun kafasında bana gelmez, salla gitsin düşüncesi.

Birde şu Z takımı türedi ortalara. Peygamberlerinin doğumunu bilmeyen, ayetlere laf atan; kafasına göre yazan, sorgulayan. Allah'a kafa tutan, dinden çıkmak için can atan. Çok şey bilen ama aslında hiçbir şey bilmeyen yine o gençler.

Ama ki ama, bir taraf daha var. O bir tarafı ben şu yaşımda kalkıp alkışlıyorum. Yiyecek ekmeği az ama anayı-babayı baş tacı etmiş, vatanı uğruna kefenle gezmiş, hayat derdine düşmüş. Özel ders almamış, dershane görmemiş. Emek veriyor, çalışmak diyor, okul diyor, ailem diyor. Diyorda diyor..

Çoğunluğu oluşturan o doyumsuz, asi gençlikse; aman nasıl olsa babam var arkamda, bana bir şey olmaz diyor. Allah'ın bahşettiği o gençliği ve enerjiyi, ya uykuya harcıyor ya da gece yarılarına kadar anayı babayı merakta bırakıyor.

Hepimizin etrafında vardır, bir düşünün. Ben eskiyi çok özlüyorum. Yeni zamanımıza ise çok üzülüyorum. Sanırım aklım hep eskide kalacak, alışamayacağım bu acımasız çağa..

Ve gençlere soruyorum, ''19 Mayıs kime hediye edildi?''.

DİLEK GÖRÜR