AİLE ELDEN GİTMEDEN…

        EYVAH AİLE ELDEN GİDİYOR!..

       Amansız bir hastalık, batı toplumundan başlayarak maalesef bizim dünyalarımıza doğru yayılıyor…

       Böylece, batıda ailede başlayan çözülme bizim dünyamıza hızla yayılıyor.

       Halbuki, aile tam bir denge yeri olması gerekirken, bir çözülmenin diyarı olmuştur.

       Ailedeki çözülme, saatin tik takları gibi duyurur sesini bize.

       Ailenin elden gitmesi aslında ailenin evden gitmesi demekti…

       Aslında aile, toplumda tam manasıyla maddi ve manevi dengenin hâkim olacağı yerdi.

       Bir ailedeki saadet; ancak Allah’ın Cemal ve Celâl isimlerinin dengede olduğu yerdi.

       EYVAH AİLE ELDEN GİDİYOR!..

       Allah, erkeği celâlin, kadını ise cemâlin öne çıktığı bir fıtratta yaratmıştı…

       Bir ailenin ayakta durması için erkeğe celâl, hanıma açıkçası cemâl yakışıyordu.

       Erkekte himaye, kuvvet, muhafaza, hâkimiyet esas kabul edilirken…

       Kadında ise letafet, nezaket, şefkat, merhamet, güzellik ve naiflik takdir görüyordu.

       Meselâ, teslimiyetçi, tavır koymayan, itaatkâr erkekler pek takdir edilmezdi.

       Erkekte övgüye değer hasletlerden vakar, kadınlarda geçimsizlik, huysuzluk ve dik başlılık şeklinde kendini gösteriyordu.

       Her zaman ‘hayır’ diyen erkekle ve daima ‘evet’ diyen kadın aynı ölçüde hoş karşılanmıyorlardı.

        EYVAH AİLE ELDEN GİDİYOR!..

        Her tavır, yerinde ve zamanında fıtrata uygun tecelli etmeliydi.

        Çocuğunun bir dediğini iki etmeyen annelerin çocukları, maalesef iyi yetişmiyorlardı.

        Her haliyle yumuşak bir babanın terbiyesinden geçen çocuklar da tam yetişmiyorlardı.

        Bir evde erkek ve kadın tek başına kaldığında, iki yarım insan gibidirler.

        Erkek ve kadın fıtratlarının gereğini yerine getirmekle, tam bir insan olabiliyorlardı.

        Velhasıl, aile bu toplumun temel mihveriydi ve hakkıyla korunmalıydı…

        Aile babası olarak, eşimizi bulabildiğimiz ,‘eş’ olabildiğimiz ölçüde yuvamızı koruyorduk.

        EYVAH AİLE ELDEN GİDİYOR!..

        Ah güzel Ailemiz…ne kadar çok ihmal ediyoruz…

        İmanla, marifetle, muhabbetle güçlendirmiyoruz maalesef!..

        Fıtrata başkaldırıyla özdeşleşen modern toplum, maalesef aile mefhumunu da çökertmiştir.

        Modernler evsiz bırakılmış ve aile derbeder edilmiştir…

        Ailenin ihmale uğradığı bu ölçüde; yavaş yavaş insanlık çöküşü ve çözülüşü geliyordu.

        Ailenin çöküşüyle gelen psikolojik çöküntü, haliyle ahlakta ve hayatta dehşetli bir çöküntü getiriyordu.

        Toplumun asli dengesi, ancak ailenin dengede durmasıyla mümkün olabiliyordu ve olmalıydı.

        EYVAH AİLE ELDEN GİDİYOR!..

         Aile evden gidince ve evde aile diye bir şey kalmayınca, toplumu eksik kadınlar ve eksik erkekler doldurmaktaydı.

         Yarım erkekler ve yarım kadınlar ortasında, çocuklar parça parçaydı.

         Aile evden gidince, çocuklar elden gidiyor ve yuvalarını bırakıp ‘yuva’ ya gidiyordu…

         Eşler işte olunca, çocuklar bu halde de bakılıp büyütülmeleri için ele güne gidiyor ve de elden gidiyorlardı.

         Bugün evimize dönme günümüz ve çocuklarımızla yüzleşme günümüz olsun.

         İhmale uğrattığımız noktada ayağa kalkma zamanımız olsun. Yiğidin düştüğü yerden kalkması olsun…

         Unutmayalım ki çare ailenin tekrar yuvaya dönmesiyle mümkün olacaktır.

         Aile eve dönünce çocuklarımız da sıcak, korunaklı ve huzurlu yuvalarına dönecekler.

          Böylelikle evlerimiz ‘cennet misal’ bir mekâna dönüşecektir inşallah…

         AİLEMİZ KİMLİĞİMİZDİR…EVE DÖNMELİ…

         HER ŞEY AİLEDE BAŞLAR VE AİLEDE BİTER…

         AİLEYİ EVDEN GÖNDERMEYELİM!..