AİLE TUTUMLARI VE ÇOCUK

Mükemmeliyetçi anne baba tutumunda, ebeveynler çocuğun kapasitesini dikkate almadan yüksek bir beklenti içine girer. Çocuklarının sürekli kusursuz olmasını isterler. Çocuklarıyla onların yapabildikleri yerine yapamadıkları hakkında konuşurlar. Az takdir edip, çok beklenti içinde olurlar.

Mükemmeliyetçi tutumla yetişen çocuk kendi yetenek ve başarılarıyla anne babanın beklentileri arasında büyük bir fark olduğunu görür ve hayal kırıklığına uğrar. Kendisini önemsiz ve güvensiz hisseder. Önemli olan çocuğun kendi yetenekleri doğrultusunda kapasitesine uygun başarılar göstermesidir. Sürekli başarı beklemek çocukta umutsuzluğa kapılmasına yol açabilir.

İlgisiz anne baba tutumunda, ebeveynler çocuğun olumlu ve olumsuz her türlü davranışına kayıtsız kalırlar. Çocuğun çevresine verdiği zararları görmemek, veya çocuğun başarılarını takdir etmemek bu tutuma örnek verilebilir.

İlgisiz anne babalar çocuklarının yeteneklerini, başarılarını, ilgilerini, isteklerini, desteğe ihtiyaç duydukları konuları bilmezler.

Anne babanın çocuk üzerinde güç kullanmadıkları, kendi bilgisi ve deneyimleri doğrultusunda çocuğun gelişimini destekleyici tutumlara “Yetkin Ana-Babalık Tutumları” denmektedir.

Yetkin ana babalık tutumuna sahip ana-babalar çocuklarının gelişim düzeylerine uygun yöntemleri kullanma becerilerine sahip olurlar.

Yetkin Tutumun Yöntem ve Yaklaşımları:

*Çocukları da birey olarak kabul etmek

*Çocukla uygun şekilde konuşmak

*Sınırları belirlemek

*Tutarlı olmak

Yetkin tutumda; Çocuğa saygılı davranmak, rehberlik yapmak, birey olarak kabul etmek ve onu dinlemek önemlidir. Çocuğumuzun davranışları karşısında uyguladığımız otoriter, izin verici, ilgisiz, mükemmeliyetçi ve koruyucu yöntemlerin etkili olmadığını unutmamalıyız. Öncelikle bu davranışları değiştirmeliyiz.

Öyleyse, çocuğumuzun olumsuz davranışlarını değiştirebilmek için önce biz değişmeli ve yetkin tutumu içeren davranışları göstermeliyiz.