Alabilirsen Al

Hacı Bayram-ı Velî’nin doğduğu Zülfadl (Sol-Fasol) köyünden bir genç askere çağrılmıştı. Yetim olan bu temiz genç, babasından kalma birkaç altınını, annesinden kalan hâtıra bilezik ve küpleri emânet edecek bir kimse bulamadı.

Hepsini küçük bir çekmeceye koyup, Hacı Bayram-ı Velî’nin türbesine getirdi. Türbeyi ziyâret edip;

“Yâ Hazret-i Hacı Bayram-ı Velî! Beni vatanî vazifemi yapmak için çağırdılar. Annemden ve babamdan kalma şu hâtıraları emânet edecek bir kimse bulamadım. Bu küçük çekmeceyi zâtı âlinize emânet bırakıyorum. Eğer askerden dönersem, gelir alırım.

Şâyet dönemezsem, istediğiniz bir kimseye verebilirsiniz!” diye münâcaat etti.

Sonra çekmeceyi sandukanın kenarına koyarak ayrıldı.

Aradan yıllar geçti. Gencin askerliği bitti ve emânetini almak üzere Hacı Bayram-ı Velî’ye geldi. Ziyâretini yapıktan sonra, çekmeceyi koyduğu yerde buldu. Hiç dokunulmamıştı.

Orada türbeyi bekleyen türbedâra;

“Bu çekmece benimdir. Askere gitmeden önce emânet bırakmıştım. Şimdi alıyorum.” dedi.

Türbedâr;

“Tabi, alabilirsen al. Çünkü ben, bir defâsında bu çekmecenin yerini değiştirmek istedim. Fakat bütün uğraşmalarıma rağmen yerinden bile oynatamadım. Bunda bir hikmet olduğunu düşünerek, bir daha elimi bile sürmedim.”

Genç, çekmecenin yanına gelip, Hacı Bayram-ı Velî’ye teşekkür etti ve emânetini alarak köyüne döndü.

Basit kıssadan bir hisse bir örnek. Ama ima ettikleri hoş. İnsanlığa yakışacak derecede olması gereken gibi her şey şu anlatılanlarda. Öyle bir zamandayız ki bırakın birine bir şey emanet etmeyi insanlar fırsat kolluyor size ait olanı çalmak için. Hırsızlık meslek oldu. Yalan dolan savunma sanatı. Gözü kapalı güvenecek birini bulmayı geç gözlerimiz yuvalarından çıkıyor bizim olan bir şeye sahip çıkmak hakkı olmayan birine kaptırmamak için. Ama eskilerimizin anlattığına bir bakın. Bir mezar. Bekçisinin bile el uzatamadığı bir emanete sahip çıkıyor. Herkesin gözünün önünde ama yıllarca kimse el süremiyor. Öyle yada böyle emanete ölmüş biri bile sahip çıkıyorken biz yaşayanların derdi ne. Biz daha kendimize sahip çıkamıyoruz gerçi emanet bizim neyimize….