ANNE BABA YAKLAŞIMLARI (2)

Demokratik Anne Babalar

● Hoşgörü üzerine kurulmuş bir aile yapısı vardır. Sınırlar belirgindir. Bu sınırlar dâhilinde çocuğun özgürlük alanı tanınır.

● Bu nedenle sınırlar dâhilinde az kontrol vardır.

● Ebeveynler çocuklarını içten desteklerler.

● Sakin ama tutarlı tepkiler verirler.

● Çocuğa yaşına uygun bağımsız davranabileceği alan bırakırlar.

● Bu tür ebeveynlerin çocukları arkadaş canlısı ve başarılı çocuklar olurlar.

Etkili Anne-Baba Olmak İçin Ne Yapmalıyız?

Etkili bir anne-baba olmak istiyorsanız öncelikle kendi sürecinizi gözden geçirin. Yani önce kendi odanızı toplayın. Nasıl ki bir odayı baştan başa tertemiz yapmak istiyorsanız, orada olan her şeyi gözden geçiriyorsanız aynen öyle yapın. Odanızdaki bazı şeylere sevgiyle bakacak, özenle tozunu alacak ve her zamanki yerine yerleştireceksiniz. Şimdi de öyle yapın. Güzel anılarınızı saklayın. Bazı şeylerin tamire ihtiyacı olduğunu görecek, bunları bir kenara ayıracaksınız. Şimdi de öyle yapın. Kendiniz tamir edemiyorsanız bir tamirciye, terapiste götürün. Bir de eski haberler ile dolu dergiler, gazeteler görürseniz, hepsini atın. Eski haberler eskide kaldı.

● Kötü anılarınız çöp kutusunda birikir. Arada sıra boşaltmanız gerekir.

● Evet, pek çok şeyi kendi anne babamızdan öğreniyoruz, tıpkı şimdi sizin çocuğunuza öğrettiğiniz gibi ancak unutmayın ki anne babamız kendi anlayış, bilgi ve farkındalıkları çerçevesinde yapabildiklerinin en iyisini yaptılar. Siz de öyle… “İyi bir anne ya da baba olabildim mi?” sorularını sormayı bırakın artık. Geçmiş geçmişte kaldı, şimdi önümüze bakmalı, belki burada duyacağınız birkaç cümle yarın işinize yarayacak, değişecek, dönüşeceksiniz. Yani çocuğunuz ve kendiniz için yeni bir adım atacaksınız.

● Çocuğunuza “Hayır” diyorsanız bunun gerçek bir “Hayır” olduğundan ve hep “Hayır” olduğundan emin olun. Çünkü pek çok çocuk “Hayır” ın bazen “Evet” sıklıkla da “Belki” anlamına geldiğini düşünür. “Hayır” gerçek bir “Hayır” ise çocuklar sözlerimize dikkat edip onları ciddiye almayı ve bir şey istediğimizde bizimle iş birliği yapmayı öğrenirler. Sözlerimiz ve davranışlarımız uyum sağlamadığında ise bunu kabul etmemeyi ve neyi deneyimledilerse de ona inanmayı tercih ederler.

● Bütün çocuklar, kurallarımızı ve beklentilerimizin tam olarak ne olduğunu belirlemek için sınırlarımızı test eder, zorlarlar. Fakat hepsi aynı yolu kullanmazlar, onlara neyi zorlayacaklarını biz anne-babalar öğretiriz. Çoğunlukla yaramız neredeyse oraya dokunurlar.

● Ebeveynler çocuklarının yanlış bir seçim yapması halinde karşılaşacakları deneyimleri yaşamasını engeller ya da sonuçlarını kendileri göğüslerse önemli bir öğrenme sürecini de engellemiş olurlar.

● Rica eden, yalvaran, kandırmaya çalışan ebeveynler gerçekte çocuklarına “Yapman gerekeni ne zaman istiyorsan, o zaman yap.” demiş olurlar.

● Özellikle sabahları rutine dönmüş iş geciktirmeleri tamamen anne-babayı zorlamak ve pazarlık masasına çekmek için yapılan tutumlardır.

● Yapılan bir işin sonunda hep bir ödülün olması, çocukların pazarlık etme şansını arttırır ve bir süre sonra kaynaklarınızın bu rüşvete yetmeyeceğini anlarsınız ama artık çok geçtir.

● Eğer kurallarınız konusunda çocuğunuzla tartışmaya tutuştuysanız ya da kurallarınızın gevşetilmesi konusunda aranızda bir çekişme yaşanıyorsa bu aynı zamanda kurallarınızın “tartışılabilir” olduğunu da kabul ettiğiniz anlamına gelir.

● Hatalı davrandığınızda onlardan özür dileyin. Bu çok insanidir ve kusur işleyebileceğini göstermekle kalmaz bu kusuru düzeltebilmesi için onu cesaretlendirir.

● Çocukların bazen kötü davranışlarda bulunmalarının tek sebebi daha kabul edilebilir davranışları ya da doğru problem çözme yöntemlerini bilmemeleridir. Bunun için ona doğru davranışı sergileyebilmesi için ihtiyacı olan seçenekleri onun anlayabileceği kadar basitleştirip, belki parçalara bölüp göstermektir.