Artık yaşla ilgili değil!

Günümüz dünyasında hemen hemen herkesin ortak bir şikayeti var: unutkanlık. Artık birçoğumuzun cebinde bir not defteri ya da dijital bir uygulama mevcut çünkü en basit işleri dahi unutur hale geldik. Peki, ne oldu da böyle olduk? Teknolojinin hızına yetişmeye çalışırken, hayatın küçük anılarını bir bir kaybediyor muyuz?

İşin ilginç tarafı, unutkanlık yalnızca yaşı ilerlemiş insanlara özgü bir sorun olmaktan çıktı. Gençler de günümüzde sıkça unutkanlıktan yakınıyor. Daha geçen gün 20'li yaşlardaki bir arkadaşım, alışveriş listesine bakmadan markete adım atamayacağını söyledi. Birkaç nesil önce insanlar daha mı dikkatliydi, yoksa bu çağın hızla akan bilgi seli mi bizi böyle bir duruma sürükledi? Eskiden insanlar hafızalarına daha fazla güvenirdi. Bir toplantının saatini, bir dostun doğum gününü ya da önemli bir olayı zihnimize not alırdık. Ancak artık telefonlarımız her şeyi hatırlıyor. Doğum günleri, toplantılar, yapılacak işler… Her biri birkaç tıkla karşımızda. Hafızamızı kullanmamıza gerek yokmuş gibi hissettiriyor bu düzen. Oysa hafıza, ne kadar çok kullanırsak o kadar güçlenen bir kas gibidir. Unutkanlık, aslında modern yaşamın temposuna uyum sağlamaya çalışırken karşılaştığımız bir sonuç. Stres, uykusuzluk, sürekli ekranlara maruz kalma gibi etkenler de unutkanlığın arkasındaki en büyük nedenlerden. Sürekli yeni bilgi bombardımanına tutuluyoruz ve bu da beynimizi yavaşlatıyor.

Ancak burada bir sorumluluğumuz var: Kendi hafızamızı yeniden güçlendirmek ve hayatın en önemli anlarını hatırlamak. Bunun için belki de biraz yavaşlamalıyız. Eski bir dostla kahve içerken anılarımızı konuşmalı, çocukken sokakta oynadığımız oyunları hatırlamalıyız. Bir yere not almadan, zihnimizde o eski güzel anılara yolculuk yapmalıyız.

Unutkanlık hepimizin yaşamında var, ama onu yenmek de bizim elimizde. Hayatı daha dikkatli yaşarsak, belki de hafızamız bize daha uzun yıllar hizmet eder.