Az insan, Az eşya, Çok huzur

“Huzuru bulmanın en hızlı yolu huzurumuzu bozanlardan uzak durmaktır” der Sevgili Kafka… ve ilave eder ”az insan, az eşya, çok huzur…”

Eğer ki yanınızda bir kahve, bir kitap ve birde bahçenizde yavru köpeğiniz varsa, kendi ektiğiniz domatesleri biberleri bahçenizden kopartıp kümesten de iki yumurta alabiliyorsanız sizden daha zengini yoktur aslında…

İnanın tam 6 yıldır hiç kredi kartı kullanmadım, hiç de ihtiyaç duymadım, bu yüzden hiç borcum da olmadı, ne zaman ödeme yapacaksınız diye arayan soranım da olmadı, her ay başı kirayı yatırdın mı diye soran bir ev sahibimde olmadı…

Aslında İstanbul’da doğdum büyüdüm, 12 yıl oldu oradan ayrılalı ve size yemin ederim ki Ne İstanbul’un nede başka bir yerin en ufak iğnesini dahi özlemedim… Evimin arabamın kapıları camları her zaman açıktır benim, akşam nasıl bırakıyorsam sabah öylece alıyorum, en fazla kuşlar girip yuva yapıyor o kadar, davetsiz tanrı misafirlerim bile beni mutlu etmeye yetiyor açıkcası…

Huzursuz bir ilişkidense huzurlu bir yalnızlığın daha makbul olması gibidir hayat, sistemin ellerime görünmez bir kelepçe vurmasını reddederek özgürce yaşamaktır hayat!… ve sadece nefes almak değildir yaşamak…

Tüm yaşanmışlıkların tecrübesiyle her insan bir gün anlar, varır yine Kafka’ya…”Az insan, Az eşya, Çok huzur” her şey bu kadar basittir aslında…

Aslında çok kısa ve günlük hayatta bir çoğumuzun dilinden düşürmediği sürekli tekrar ettiği cümlelerden oluşan bir alıntı yukarıda sizlerle paylaştığım. Ama buna rağmen insanların da sürekli hayalini kurduğu huzur ve mutluluk çabası. Dilimizde ve hayallerimizde var fakat hayatımızda yok. Hepimiz çevre adı altında bir yığın insanla tanışıp konuşuyor arkadaş oluyoruz. Tabi bu arkadaşlıklar sözde aslına bakılırsa. Yada asla olmazsa olmaz dediğimiz eşyalarla dolduruyoruz hayatımızı. Her yerde bir tanıdık yada bir adamımız olmak zorunda. Yada üretilmiş ve kullanılabilecek her türlü eşyaya sahip olmak zorundayız gibi. Az eşya fakirlik, az insan kimsesizlik gibi algılanıyor artık günümüzde. Ne kadar yanlış dilimizden düşürmediğimiz sadeliğin ve doğallığın hayatımızda hiç yerinin olmaması. Her şeyi dibine kadar abartıp birde sade olandan hoşlanıyorum demek gülmelik kelamlar olsa gerek. Herkes birbiriyle yarışı bıraksa onda var bende neden yok demeyi unutsa onun yerine benim ihtiyacım olan bir şey değil dese her şey farklı olabilir. Derdi az olur, sıkıntısı az olur, ayırması gerek süre az olur, borcu az olur, olurda olur. İşte her şeyi az olunca da huzuru bol olur. Tabi bunu başarmak insanların kendi elinde. Kimse kimseye huzur sağlayamaz. Herkes kendi huzurunun peşinde….