Ben bu çağa ayak uyduramadım!
31 Ağustos 2024, Cumartesi 00:15Bu çağın kötülüklerle dolu olduğunu sıkça duyuyoruz, ama gerçekten de öyle mi? Günümüzü geçmişle karşılaştırınca, yaşanan değişimlerin bizi nasıl etkilediğini göz ardı etmek zor. Eskiden mahallede herkes birbirini tanır, birinin başı derde girse tüm komşular el birliğiyle yardım ederdi. Şimdi ise apartmanda yan kapıda oturan komşunun adını bile bilmeyen insanlar var. Bu, modern yaşamın bir gereği mi yoksa bir kayıp mı? Televizyonda, internette, sosyal medyada sürekli kötülüklerin haberlerini izliyoruz. Bir yerde savaş çıkmış, başka bir yerde doğal afetler olmuş, sokakta birine kötü davranılmış… Evet, belki dünya küçüldü ve her şey daha hızlı yayılıyor, ama bu kadar kötülükle dolu bir çağda yaşamak bizi de değiştirmiyor mu? İnsanlar giderek daha bencil, daha çıkarcı hale geliyor. Yardımseverlik, hoşgörü, sabır gibi erdemler sanki yavaş yavaş kayboluyor. Herkesin derdi kendi hayatı, kendi çıkarı. Birisi zor durumda kalsa bile, "Benim işim değil," deyip geçmek neredeyse normal hale geldi. Oysa eskiden insanlar birbirine sahip çıkardı. Hatta bu, insan olmanın temel bir gereği olarak görülürdü. Tabii ki her şey kötü değil. Hâlâ iyi insanlar, iyi işler, yardımseverlik örnekleri var. Ama bu kadar kötülüğün arasında, iyilikler de sanki gölgede kalıyor. Belki de bu çağın en büyük kötülüğü, iyiliği normalleştirmek yerine nadir ve özel bir şeymiş gibi göstermesi. İyilik yapmak artık övünülecek bir şey haline geldi, oysa bu, olması gereken değil miydi? Bu çağda yaşamak zor. Ama asıl zor olan, kötülüklerin bu kadar yaygın olduğu bir dünyada iyiliği yaşatabilmek. İnsan olarak birbirimize karşı daha anlayışlı, daha merhametli olmalıyız. Kendi içimizdeki kötülükleri aşarak, daha iyi bir dünya için çabalamalıyız. Belki o zaman bu çağın kötülüklerle dolu olduğunu söylemek yerine, iyiliklerin de var olduğunu hatırlayabiliriz.
Yorum Yazın
E-posta hesabınız sitede yayımlanmayacaktır. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişdir.