BİZİM İNSANIMIZI NEDEN BANA SORARSINIZ Kİ?

Allah izin verirse, nasipse, kaderde bayramı görmek varsa o güzel günlere sayılı saatler kaldı.

İnanın artık trafikte, sohbette asla kimseyi kırmak üzmek istemiyorum.

Çünkü doğru bildiklerimi yapmaya çalıştıkça, doğru bildiğimi sandığım şeyleri ifade etmeye çalıştıkça sinirleniyorum.

Geriliyorum.

Öfkeleniyorum.

Dolayısıyla kendime zarar veriyorum.

Hem sağlığımdan oluyorum hem de pozitif enerjimin yıprandığını hissediyorum. 

Onun için bugün bu satırları yazmak için ne hissedersem hissedeyim gerçekleri yazmamaya çalışacağım,

Kısaca çocukken bizlere okuttukları Polyanna kitabındaki gibi yapmaya çalışacağım.

Ama ama Kemal Tuğcu’nun kitaplarındaki gerçek hayatın acımasızlığına değinmemek için direneceğim.

İnşallah bu yazının son noktasını koyuncaya kadar bir telefon ya da kapıyı çalıp içeriye giren bir dost niyetimizi bozmaz. Bozamaz.

BİZİM BELEDİYELER

SEYDİŞEHİR BELEDİYESİ

GİBİ BİR CENAZE

ARACI YAPAMAZLAR MI?

Seydişehir’de Belediye’nin bir taziye aracını gördüm.

Bu taziye arabasının içine girip çıktıktan sonra hem sevindim hem de insanımız adına çok üzüldüm.

Niye derseniz?

Bu taziye araçları, taziye çadırları bir gün gelecek hepimiz için bulunmaz bir nimet olacak.

………………..

Kışın o karda, soğukta, eksilerde olduğumuz bir hata sonu değerli bir abim aradı.

Annesi vefat etmiş.

Belediyeden bir taziye aracı rica etti.

Hafta sonu olduğu için en alt sıradan başladık en üste kadar herkese ulaşmaya çalıştık.

Cumartesi sabahı olduğu için herkes yatıyordu.

Neden sonra Belediye Başkan yardımcımız döndü.

Durumu izah ettim

Abimizin ismini durumu izah ettim.

“Tamam öğreneyim döneyim” dedi.

…………..

Sağ olsunlar bir süre sonra döndüler.

Taziye araçları olmadığını ama taziye çadırı kurduracağını belirtti.

Bizde kendisine teşekkür ederek “Allah razı olsun” dedik.

Öğle namazında abimizin annesinin cenazesine katıldık.

Akşamda evine, o adrese taziyeye gittik.

Çadırda ne ışık var ne tek bir insan.

Neyse daireye, yukarı kata çıktık.

Bir süre sonra sordum;

“Abi niye taziye çadırını kullanmıyorsunuz?”

Abimiz acı acı baktı ve durumu izah etti.

Evden çıkışta bu kez kendim çadırı görmek istedim.

O soğukta, karla kaplı zeminde altı dahi olmayan rüzgar estikçe etekleri havalanan bir çadır mı? Çadır. Vardı. 

Orada gerçekten insanın kalması mümkün değildi.

…………….

O günden bugüne kimseye tek kelime etmedim.

Neyse Seydişehir’de taziye gelenlerle konuşurken Belediyenin taziye aracının çok güzel olduğunu gururla ifade ettim.

İki sıra yan tarafta olan bir arkadaş Mersin’de yaşadığını ve Adana’da katıldığı bir cenaze işlemleri sırasında gördüklerini anlatmaya başladı.

Bu arkadaşın yalancısıyım.

Seydişehirli ama Mersin’de yaşayan arkadaş şöyle anlatıyordu;

“Adana Büyükşehir Belediyesi böyle bir durumda cenazenizi alıyor.

Morga götürüyor.

Yıkıyor.

Sizi çağırıyor suyu dökmenizi sağlıyor.

Kefenliyor.

Ardından cenaze arabasına koyup mezarlığa götürüyor.

Belediye görevlileri sizi bekliyor.

Defini bile isterseniz kendileri yapıyor.

Siz işte birkaç kürek toprak atıyorsunuz.

En sonunda kabrin başına çiçeklerini de dikiyor ve siz kabristandan ayrılıyorsunuz”  

………….

Ben ve diğer herkes dinledi ve yorum yapmadı.

Bu vesile ile şu mübarek bayrama sayılı saatler kala buradan bütün Belediye Başkanlarımızdan bir ricam olacak.

Allah rızası için böyle taziye araçlarından ikişer üçer tane değil 50 tane 100 tane yaptırın.

Sıcakta klimalı, soğukta ısıtıcısı olsun.

Allah rızası için değerli Başkanlarım.

Bu şehir biliyor ki sizlerin bunu yapacak paralarınız var.

Her şeye para buluyoruz.

Bizde para çuvalla değil konteynerlerle, tırlarla.

İnsanlara en acılı gününde hizmetin en iyisini yapmaya çalışalım.

Çalışalım ki acı arasında bir de zihinlerde böyle uyduruk içinde insanın duramayacağı çadırlar kalmasın.

GELİR.. GELİR…

ÜSTÜME, ÜSTÜME GELİR !

Saat 12:55

Bir iş adamı abimiz arıyor.

Köpürüyor.

Evet buna bende şahidim.

Abimiz kaybettiği annesi için tam 2 ay önce Kurtuluş Mezarlığına çeşme yaptırmak ister.

Belediyede tüm yasal işlemler yapılır ve işlem tamamdır.

Abimiz dün aradı.

Nasılsın iyi misin faslından sonra abimiz;

“Uğur abi şimdi mezarlıktan çıktım.

Nasıl iyi olayım?

Abi iki ay oldu.

Yaptırdığımız çeşme hala akmıyor.

Arıyorum.

Arkadaş izinli imiş.

Abi bu nasıl bir çeşmecidir ki Belediyede iki aylık izinli?

Şimdi yine aradım”

………….

Abimizi yumuşatmaya çalıştım.

Belediye ekiplerinin büyük bir kısmının Hatay’da olduklarını filan anlattım ama nafile.

Çünkü bizde biliyoruz ki biraz yüklensek diyecekler ki kardeşim deprem bölgesinde çalışıyoruz.

Sonra malum genel seçimler var.

Seçimlere çalışan Başkanlarımız, amirlerimiz, müdürlerimiz var hepsi vekillerle sahadalar, ilçelerdeler.

……………

Vallahi büyüklerimiz haklı.

Yöneticilerimiz hepten haklı.

Oradaki çeşmeleri akıtıp buradakileri kurutun.

Bir yıl sonra da kapıları çalıp oy isteyin.

Buyurun gelin hooooş geldiniz.

Sefalar getirdiniz…

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

Yahu bu şehirde 40 yıldır her bayram arifesinde, bayramlarda mezarlıklardan su çeşme şikayeti duymaktan, yazmaktan yıldım.

Yıldım.

Ama helal olsun sizler yılmadınız.

BAŞIMA GELECEĞİ BİLİRİM(!)

Biz yazımıza başladığımız andan bu satıra gelinceye kadar bir konuğumuzu ağırladık.

Yedi telefon görüşmesi yaptık.

Randevulu gelecek olan bir okurumuz eşinin rahatsızlığı ile gelemeyeceğini bildirdi.

Kiminle kaç kişi ile yazıştığımı ise hatırlamıyorum.

Ama sonuçta bu noktada yazımın başlığını değiştirdim.

………………..

Bir yandan Ramazan’ın sonu geldi.

Bir yandan Bayram hazırlığı.

Hem de evlerden tutunda iş yerlerine kadar ekonomik yönden acımasız bir hazırlık.

Diğer yandan seçim kargaşası.

Bugün akşam Konyaspor için harika bir prestij maçı.    

………….

Bu arada da hala duyarlı gerçekçi olma adına geleceği düşünen dostlarımızın “Uğur abi bizim halimiz ne olacak?” sorusu…

Yahu bu saatten sonra daha iyi olma şansımız yok.

Haaa kötü ise artık hepimiz kötüyüz.

Sadece siyasetçiler filan kötü değil.

Biz artık kötüyüz!

Çalan, çırpan, haksızlık yapan, görüp görmeyen, duyup da duymayan varsa bende diyorum ki artık fırsatını denk getirebilirsem ben de çalacağım arkadaş.

Haksızlık yapacağım.

Adaletsizlik yapacağım.

……………..

Haksızlık yapan her şeyi yasal ve mübah gören büyüyor.

Kazanıyor.

Saygı duyuluyor.

…………….

Saygı duyulmasın ama bende artık şu bayram arifesinde gülebileyim yahu.

Selam veren ortalıktan şikayetçi.

Bana ne yahu?

Lafa geldi mi herkes bizden Müslüman.

Bakıyorum herkes bizden milliyetçi.

Herkes adaletten yana.

Haktan hukuktan yana.

Herkes sütten çıkmış ak kaşık!

Eeee o zaman niye ağlaşıyorsunuz ki?

Hem bence bizleri yönetenler çok haklılar.

Kimin ne sıkıntısı var?

Herkes halinden memnun, mutlu, gülüp eğleniyor.

Bir biz mi geri zekalı, malız?

Neymiş de geleceğimiz ne olacakmış?

Vay efendim torunlarımız nasıl yetişecekmiş?

…….

Allah düşürmesin.

Art niyetlilere fırsat vermesin.

Kötülerin şerrinden korusun.

Doğru yoldan, dürüstlükten, haktan, adaletten, yasal ve helalden ayırmasın.

Doğan büyür, gelişir, yaşlanır ve ahirete intikal eder.

Bunun eninde sonunda bir hesabı olacak.

Defter açılacak hesap verilecek.

Allah var keder yok.

Bayrama biraz olsun rahat girelim.

Ne olur germeyin beni.

GÜNÜN OKKALI SÖZÜ

Asla aptal bir insan olmadım. Ama kurnazlığı zeki olmak sanan ahlaksızlara karşı aptal bir insanı oynamışlığım çoktur. Ne kadar alçaldıklarını gördükçe ahlaka, dürüstlüğe ve samimiyete olan aşkım o kadar büyüyor.

NE ZAMAN ADAM OLURUZ?

Bayram trafiğinde biraz daha fazla sabra özen göstererek kavgalardan kaçınmayı başardığımız zaman daha iyi ADAM oluruz.