BUGÜN, DÜN GİBİ SANKİ

Uzun yıllar önce, “Küsler Şehri” yazısını kaleme almıştım.

Önce o yazıdan bahsedelim.

 Ahmet Kayhan Konya valisiydi.

Vali bey harika bir insandı.

Doğal, net ve son derece düzgündü.

Sahiciydi.

Samimiydi.

Güldü mü yürükten güler, birisinin elini sıktı mı yürekten sıkardı.

Kapısını herkese açık tutardı.

Herkesle bir araya gelir ve konuşurdu.

Ayrıca çok da mütevazıydı.

Uzun yıllar valilik yaptı burada.

Muhabbet ve hukukumuz olan valilerden birisiydi, Ahmet Kayhan.

“Küsler Şehri”ni yazdığımızda, Büyükşehir Belediye Başkanı da Mustafa Özkafa’ydı.

Özkafa, vali Kayhan’ın  tersine  özellikleri olan bir başkandı.

Son derece hesabiydi.

E, biraz da ego ve kibri vardı.

Bir de çok siyasi davranırdı karşısındaki insana.

Kendilerinden olan/olmayanlara farklı yaklaşımı olurdu.

Kendilerinden/ kendisinden olanlara belediyenin imkan ve kapılarının sonuna kadar açık olduğu konuşulurdu.

Özkafa benzeri yaklaşım sergileyen başka Büyükşehir Belediye Başkanları da oldu, Özkafa’dan önce ve sonraki dönemlerde. Bu örneğin tek istisnası var: O da Tahir Akyürek.

Hüseyin Üzülmez Ticaret Odası Başkanıydı.

Hüseyin bey  ve  Mustafa Özkafa  taraftar kitlesi olan iki genç yöneticiydi.

İkisi de, 57 ya da 58 doğumlu olmalılar.

Hüseyin bey İmam hatip mezunu.

Özkafa, eski adıyla Gazi Lisesi mezunu.

Üzülmez, tam bir bıçkındı.

Önüne çıkanları tank gibi ezip geçtiği dönemlerdi.

Rakip tanımayan ve takmayan bir insandı.

Hırsın, temsilcisiydi.

Özkafa’da hırslıydı aslına bakılırsa.

Ama o Üzülmez kadar savaşçı değildi.

Top ayağına gelirse vuruyordu.

Gelmezse, oturup birilerinin teklif etmesini bekliyordu.

Bu ikili birbirleriyle konuşmuyordu.

Küslerdi.

Resmi programlarda bile bir araya gelmemeye özen gösteriyorlardı. Bir araya gelseler bile  dönüp birbirlerinin yüzüne bakmazlardı. Üzülmez’in böyle bir tasası yoktu ama öbür tarafın vardı.

Hüseyin Üzülmez siyasi rakibine rahatsızlık vermek adına bir an bile olsun boş durmuyordu. Eline geçen her fırsatı değerlendirdiği gibi, bazen de fırsatı bizzat kendisi yaratırdı.

Mesela kendisinin yarattığı o fırsatlardan birisinde, ilk yerel seçimlerde kendisinin Büyükşehir Belediye Başkanı olacağını ve aynı zamanda da Ticaret Odası Başkanlığı’nı sürdüreceğini söylemişti. Bunu söyledikten sonra şunu da eklemişti: “ Gelip giderken zaman kaybı olmaması  için belediye binası ile Ticaret Odası binası arasında alt geçit yaptıracağım.”

Küslerdi.

Onların etrafında yer alan insanlarda birbirleri kile çok az konuşuyorlardı. Aralarında küs olanlar bile vardı. Bu konuşamama ve küslük hali şehirde yüzlerce etkili insana sirayet etmişti.

Vali Ahmet Kayhan’ın, Özkafa ve Üzülmez ile onların etrafındaki insanları bir araya getirmek ve konuşmalarını sağlamak için gayret gösterdiği anlar oluyordu. Ama gayret nafileydi.

Birisi Büyükşehir Belediye Başkanı ve çalışma arkadaşları diğeri  iseTicaret Odası Başkanı ve çalışma arkadaşları olan iki insanın küslüklerinin şehre zarar verdiğini ve kötü bir örnek teşkil edeceğini  düşünerek, “Küsler Şehri”ni yazmıştık.

Barışsınlar, konuşsunlar istiyorduk.

Olmadı..!

Bir araya gelmediler.

Gayret gösterenlerin, gayretleri sonuçsuz kaldı.

Bu ego ve kibrin sebep olduğu bir konuşamama hastalığı olmalıydı.

Bu durum kötü bir örnek olarak  kalırken, şehir halkını da olumsuzlaştırdı.

Demem o ki;

Bugünde dün gibi sanki.

Dominant olan taraf eski taraf değil bu arada.

“Küsler Şehri”nin tekerrürü mü, ne bu?