CANDAN ÖTELERİMİZ
19 Ocak 2024, Cuma 00:01Gün geçmiyor ki yeni bir dehşet verici haberle uyanmayalım sabaha. Artık haberlere bakmaya çekinir hale geldik. Gönül ister ki “haberciler haber bulamamış herhalde ki, gene pazar geziyorlar komik videolar paylaşıyorlar.” Böyle haberlerimiz olsun ama son zamanlardaki skandallar olmasın gündemimizde. Ne zaman alsam telefonu elime yeni bir video, yeni bir paylaşım. “Epstein” denilen kişinin yaptıkları şeyler, insanın nefesini kesiyor gerçekten. Yahudilerin gizemli tünelleri. Ve gün geçtikçe daha çok kanayan, Gazze yaramız. Hepsinin de tek bir ortak noktası var. Evet, bildiniz “Evlatlarımız”.
Kan donduran bir hırs. Dehşet verici bebek katliamları.
Ne kadar sıradanlaştı değil mi bu sözler? Ne kadar sıradan bir haber haline geldi(!). Öyle işlediler ki yavaş yavaş bunları bizlere.
Bizim elimizde kalan tek hazinemiz çocuklarımız, şimdi gözlerini onlara diktiler. Özür dilerim şimdi değil. Bizim ruhumuz duymazken can verdi, o bebekler! Ve biz şimdi sadece bize gösterilen kısmın acısını yaşıyoruz.
Nasıl bir zihniyet yaşama arzusuyla katleder başka bir canı? Yahudilerden başkası değil elbette. Mucize Kuran söylüyordu bunu zaten: “Yemin olsun ki, onları (Yahudileri ve yahudileşmiş kimseleri)insanların yaşamaya en düşkünü olarak bulursun; müşriklerden de çok; her biri ister ki bin sene yaşasın…” (Bakara 96)
Gençleşme arzusuyla yeni doğmuş bebeklerin kanlarını emdi bu pislikler. Ve hepsi de televizyonda insanların hayran olduğu kimselerden oluşuyor. Hayvandan daha aşağı konumda olan bu yaratıklar masum canların kanlarını damarlarında dolaştırarak oynadılar o filmlerde. Hayranlıkla alkışlandılar (!)
Bebekleri, çocukları katlederek günah çıkarttılar sinagoglarında.
Benim saçlarını bile bağlarken canı acımasın diye uğraştığım evladıma, hangi el sürebilir, kanlı ellerini!? Sürdüler. Ne çok anneye “evladın öldü” dendi hastanelerde belki. Dokunamadığı yavrusunun kanını emdi yaşamaya aç bu yaratıklar.
Benim bunları yazarken nefesim kesiliyorken, o masumlar neler gördü, nasıl yaşadı, nasıl can verdi acaba?
Düşün! İçim kaldırmıyor, başka şeylerden bahsedelim deme!
Hissetmeye çalış! İzleyemiyorum fena oluyorum deme!
İzleyeceksin o videoları! Bakacaksın o resimlere! Gazze’de ki bitmeyen soykırıma!
Onlar can vermişken, gün geçtikçe masumların şehadetleri artarken, acımasızca öldürülürken çocuklar, bir zahmet sıcacık yatağımızdan uykumuz kaçıversin!
Onların bizlere bu görüntüleri sıradanlaştırmalarına izin vermemeliyiz. Günler geçti, yeni haber yok diye Gazze’de soykırım bitmiş değil! Bebekler kaçırılmaya devam ediyor! Ben çocuğum görmesin diye televizyonda bile şiddet içerikli sahneler gelince değiştiriyorum kanalı, o masumlar bunu yaşıyor!
Nisa suresinde “Ey İman edenler! İman edin!” Buyuruyor ya işte tamda öyle. Ey Müslüman kalk ve bir daha iman et! Hatırla! Senin Peygamberin çocuk ölümlerine son vermemiş miydi? Sende ki bu gaflet niye? Onların acısına ortak olamıyorsak bizdeki merhamet nerede? Yokla kalbini! Ben ne yapabilirim deme. Mutlaka yapacak bir şey vardır herkes için. Paylaş, duyur, çabala. Her gece duayla gir yatağına. Evladını bu bilinçle yetiştir. Pembe dünyamız yok bizim, bu çağda. Kudüs aşkıyla büyüyecek neslimiz! Bunları bari borç bilelim kendimize. Bunu bile yapamıyorsak zaten vay halimize…
Yorum Yazın
E-posta hesabınız sitede yayımlanmayacaktır. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişdir.