Deprem perdeleri şehri selamlıyor!

6 Şubat depremlerinin 69. günü…11 ili etkileyen, 50 bin vatandaşımızın hayatını kaybettiği ve asrın felaketi olarak nitelendirilen depremlerin üzerinden tamı tamına 69 gün geçti.

5 Şubat günü hayatımız normal akışında sürüyordu. Nerden bilecektik ki bir gün sonra ülkenin altının üstüne geleceğini. Bu insanlar depremin evini, yurdunu, ülkesini, ailesini mahvedeceğinden habersiz uyudular bir sonraki sabaha. ‘Kul plan yapar kader gülermiş’ düşüncesi bu durumu en iyi anlatan cümle sanırım. Yarın kullanacakları düşüncesiyle telefonlarını şarj ettiler. Yarın yeriz diye yemekler yaptılar, yarın giyeriz diye elbiselerini ütülediler. Yarın bir daha görmeyeceklerini bilmeden son kez konuştular birbirleriyle. Bu yüzdendir ki vefat eden tanıdıklarımın whatsApp son görülmesinin 06.02.2023 olması beni derinden yaralıyor. Bizlere bıraktıkları tek hatıra bu son görülme belki de…

Depremin merkez üssü Nurdağı başta olmak üzere Kahramanmaraş, Elbistan, Pazarcık Hatay, Adıyaman, Şanlıurfa büyük bir yıkıma uğradı. Deprem bölgesi olan Nurdağı’na gittiğimde viyadükten görülen şehir Nurdağı değildi. Yıkılmış, rengini kaybetmiş, sokak ve hane ışıklarında bile gözle görülen bir azalma olan Nurdağı vardı. Yıllarca dişinden tırnağından artırıp da alınan evler birer mezarlık olmuştu sahiplerine. Arabalar, traktörler, ezilip kullanılmayacak haldeydi. Yastık altında saklananlar çoktan enkaz altında kaybolup gitmişti. ‘Önemli bir misafir’ geldiğinde çıkarılan tabak takımları tuzla buz olmuştu. Sonra giyerim, sonra kullanırım denilen ne varsa bir daha kullanılmamak üzere duvarların altında kalmıştı. Patlamış duvarların içerisinde görünen koltuklar, duvar resimleri, yataklar, güneşlikler, perdeler tüm şehri selamlıyordu. Perdeyi çekelim evin içerisi görünmesin denilen o evler şimdi tüm şehre açıldı. Bir zamanlar o evlerde yaşam olduğu fikrini düşündükçe mahremiyeti tüm şehre yayılan bu evler beni çok daha fazla üzüyor.

Depremin bizlere öğrettiği çok fazla şey var..! Ne zaman geleceğini bilmediğimiz bir afetle karşı karşıyayız. Önceliğimiz her zaman sağlam yapılarda oturmak olmalı. Ve gerekirse binanın her aşamasında olup kendi yaşayacağımız yeri kendi gözlerimizle görmeliyiz. Müteahhitten önce, inşaat mühendisinden önce bizler sorumluyuz inşa edilen binalardan. Bizler oturacağız ve oturacağımız bina bize yaşam garantisi verebilmeli. Deprem çok şey öğretti dedik ya, öğrendiğimiz bir diğer durum da yarının garantisi olmadığı. O çok para verilen parfümleri sıkıp, o çok özel günlerde giyilmesi planlanan ceketinizi bakkala giderken de giyebilirsiniz. Ömrünüzün yarısını almak için çabaladığınız o şatafatlı evler yerine müstakil binaları tercih edebilirsiniz. Ömrümüz çok kısa, ne yaşanması gerekiyorsa geç olmadan yaşanmalı.

Depremde hayatını kaybeden tüm vatandaşlarımıza Allah’tan rahmet diliyorum. Hepimizin başı sağ olsun!