DERİN SUİKAST (3)

Hucurat suresi Ayet: 10’da Rabbimiz “Müminler ancak kardeştirler” buyurur. Ben sana gel kardeşim dersem, sen de:” ben gelmem, sen milliyetçisin” mi diyeceksin? Evet, arkadaşlar bu kardeşlik duygusu Müslüman’ın kalbine hâkim olmalı. Tüm cemaatler (Allah(c.c.) rızasını gözeterek çalışan, maksatta ve hedefte yekvücut olmalı. Müminler birbiriyle değil, din düşmanlarıyla uğraşmalı. Birbiriyle mücadele verenler müspet hareket edemezler. Müslüman’ın Müslümanla mücadelesi hiçbir zaman cihat olmaz, olsa olsa fitne olur. İlayı Kelimetullah’ı gaye edinen nefsi cihadı yapmalı. Ama tüm cihatların temelinde de “İlmi Cihad” olduğu unutulmamalı. Çünkü İslam’ın ilk emri “Oku” dur. Bedir Savaşında, sahabeden Usame Bin Zeyd aldığı esiri, samimi olmadığını, canını kurtarmak amacıyla “Şehadet” getirdiğini sanarak öldürmüştü. Hz. Peygamber (s.a.v.) olayı kendisinden dinlemiş, çok üzülmüş ve Usame’ye “ Nasıl anladın samimi olmadığını? Kalbini yarıp baktın mı?” diye sormuş keder ve endişeyle… Kalbini yarıp baktın mı??? Bugün bizler bu hatalara düşmüyor muyuz? En iyimiz bile birbirimizi sürekli çekiştirip gıybet ediyor, onu bunu şucu bucu olmakla suçluyor, kendimizde hiç suç bulundurmuyoruz. Hâlbuki Hiçbir şey insanı yanlış tanımaktan daha acı değildir. Allah’ın(c.c.) kendi ruhundan üflediği bir varlığı incitmeyi kim ister? Bundan dolayı tıpkı bir zamanlar kendi siyasi fırkasına oy vermeyenleri dairenin dışında görenler bu yetkiyi kimden almışlar, öyle bir şeyi Ortaçağ’da Avrupalı bezirgânlar yapıyordu. Lütfen artık bu tür suçlayıcı ithamlar bitsin artık, biz önümüze bakalım. Bu ithamların kimseye faydası olmaz. Bırakın herkes her gurup her cemaat sırf Allah(c.c.) rızasını kazanma ümidiyle çalışıyorsa böyle hizmet etmek istiyorsa öyle yapsın. O öyle yapsın bende böyle. Ancak temel hareket noktamız din kardeşliğimizdir. Buğz çekememezlik olmasın. Yapabilene hizmette sınır yoktur. Haydin Yarışa!

Her canlı ölümü tadacaktır. Kurtuluş yok. Fakat ölümü sevgiliye kavuşma olarak görebilmek ve hayatı o çizgide sürdürebilmek önemlidir. Bu Anadolu Yiğidi de özlediğine kavuştu. Ancak ölümün arkasında sır perdeleri hala aralanmadı. Bir yıl geçse de on yıl geçse belki yıllar geçse de her faili meçhul gibi aydınlanamayacağa benziyor. Önce hamasi nutuklar atılır, sonra üzerine yatılır. Hep böyle olmuştur zaten…

                Vefatı tüm Türkiye’yi, Türki Cumhuriyetleri, Doğu Türkistan’ı Balkanlar, Bosna ve Avrupa’da Kafkasya’da vs. yaşayan herkesi etkiledi. Siyasi liderlerde etkilendi. Kısa kısa alacak olursak özetle: Numan Kurtulmuş: Fevkalade bir acı içerisindeyiz. Kısacık hayatında yamulmadan bükülmeden dümdüz yürümüş, adam gibi bir adam’dı. Sağlam bir Müslüman sağlam bir vatanseverdi. Ümit ediyorum Cenabı Allah(c.c.) kendisine şehit muamelesi yapacaktır. Kendisini takdirle anıyorum. Milletimize baş sağlığı diliyorum. Devlet Bahçeli: Acımız büyük. Yüreği Ülkesi ve Milleti için çarpan inançlı ve ilkeli, siyasi mücadelesini sabır ve kararlılıkla sürdüren bir Türk milliyetçisini kaybettik. Milletimizin beka sorunu yaşadığı dönemlerde aldığı yüksek sorumluluk, ülkü ve kader birliği yaptığı arkadaşlarıyla beraber verdiği eşsiz mücadele meşakkat, çile ve şerefle dolu aziz hatıraları gönüllerimizde ilelebet yaşayacaktır. Mustafa Özyürek(chp):Siyasi mücadelesini uzaktan da olsa takip ettiğim, çalışmalarını takdir ettiğim Muhsin Bey’e ve kazazedelere tanrıdan rahmet diliyorum. Daha fazla anlatmaya gerek yok sanırım. Sağlığında yanında olamayanlar vefatında onu unutmadılar. Bizim insanımız nedense öldükten sonra anlar bazı şeylerin kıymetini. Varsın olsun. Önemli olan nedir biliyor musunuz? “ yeter ki; Allah(c.c.)  katında bir değerin olsun. Bizi Kulluğuna kabul etsin. Cennet ve Cemaliyle müşerref etsin”, inşallah gerisi boş…

Allah gani gani rahmet eylesin. Mekânı cennet olsun. Peygamberimize komşu olsun. Geride kalanlara sabır versin… Şimdi özlediği sonsuzluğun sahibine kavuştu. Ruhu şad olsun…

                Hiç yakınından dahi geçmediğim her nedense bir oy bile vermediğim fakat Allah(c.c.) için kardeşim olarak bildiğim/sevdiğim bu Alperene içimden gelen duygularımı mısralara dökerek sizlerle paylaşmak istedim. Sizi usandırdımsa hakkınızı helal edin. Bunu özümden geldiği gibi, kıvırtmadan dosdoğru, kırıtmadan ben de düzünce söylüyorum. Mevcut şartlar dâhilinde kardeşlik bağlarımızı güçlendirmek varken dolaylı ifadelerle birbirimize çakmalarda bulunmak kimseye yarar sağlamaz.” Miskin Yunus Çiğ idik, Piştik Elhamdülillah” diyebilen varsa çıksın ortaya, hem de hemen, ancak, amuda kalkmadan…

SİVASLI YİĞİDO

Yiğit bir Türk evladı, çile dolu bir hayat,

Rahmeti Rahmana kavuştun, nur içinde yat.

Her şey aslına rücu eder, Sevgiliye kavuşmak,

Adam gibi anılmak ister, adam gibi yaşamak.

Eğilmedi hiç kimseye, el pençe divan durmadı,

Menfaate kulaç atmadı, kullara kulluk yapmadı.

Halktan yana tavır koydu, Hakk’ı tutup kaldırdı,

Milletine namlu çevirenlerin karşısında O’ vardı.

Hilal ve Gül’den özlü, ruhunu hedefine katan,

Selçuklu ve Osmanlı Ülküsü, Devlet-i Ebed vatan.

Mevlana, Yunus sevdası, Alperenin göğsünde yatan,

Peygamberin izinden yana, birlik olup Hakk’ı tutan.

Yaşamalı insan, dünya da iken, şerefli bir hayat,

Kulluk görevini yapmalı, emreylemiş Ya Rab.

Hayatın bir anlamı olmalı yani yaşamanın gayesi,

Meyvesiz bir ağaç odundur, insan onu neylesi.

Hayat ölçülü bir çizgi milimetrik istasyon,

İz bırak bu çizgide hiç sapmasın pusulan.

Gösterge her zaman kıble, İstikamet mutlu son,

Ulaştırsın Allah’a(c.c.) Burak olsun vasıtan.

Hey! Yüz binler onu uğurladı, gözyaşı sevgi seli,

Her şey zıddı ile kaimdir, yaşamanın bedeli.

Sonsuzluktu duyduğu özlem, dağlar oldu kaderi,

Karlı dağlar yorganı oldu, sarıldı beyaz bedeni.

Hep inandığı gibi bir ömür, sabır metanet çileli,

Ah! Koca Reis öksüz kaldık, sen gittin gideli…

Neden bilinmez yaşarken, yiğitlerin kıymeti,

Şehitlik olur inşallah onun süsü ziyneti……