Dışarıda kar var!

Yaşanan depremin büyüklüğü ve açtığı yarayı görmek biraz zaman aldı gibi geliyor. Zaman aldı gibi diyorum çünkü, sonucu görmek daha keskin bir acı bıraktı insanın üzerinde.

Enkaz kaldırıldıkça acının daha da gün yüzüne çıkacağı gerçeği ile yüzleşmeye hazır gibiyiz. Bölgeye gidip görenlerin çektikleri acıyı anlatmakta ne denli zorlandığını görüyoruz. Keşke, bende gitsem dediğim zamanların altını çiziyorum. Gitmem mi gerekirdi bilmiyorum ama gitmediğim iyi olmuşa benziyor. Sanırım dayanılmaz bir acı ve bunu kaldırabilecek bir beden beyin bende yok. İnternette dolaşır iken bulduğum kim tarafından yazıldığını bilmediğim bir yazı var. Bu yazıyı şimdi sizlerle paylaşmak isterim..

Havada keskin bir ayaz, dışarıda kar var.

Enkazın altında kalmış, bebekleriyle analar.

Çocuğuna siper etmiş kimisi kendini, kimisi sarılıp can vermiş, kimisi cebindeki bisküviyi yememiş, saklamış.

Ülkenin dört bir yanından yağsa da yardımlar,

Yardım erzaklarının içine yırtık elbise koyan ahmaklar! Sözde vicdanlarını rahatlattılar.

Beş kuruş fazla için malzemeden çalan 3 kuruşluk adamlar,

Hırsızlar! Adiler! Ahlaksızlar! Ağız dolusu küfür etsem size ne yarar!

Ülkem kan ağlar, gözünde yaşlar

Geçmiş olmasın Türkiye’m!

Çünkü artık geçilmez çöp poşetleriyle mezara koyulanlar!