Entelektüel Olmak

Sevgili dostlar, bugünkü sohbetimizde siyaset üzerine konuşmak istiyorum. Daha doğrusu kısa bir hikaye paylaşmak istiyorum özellikle siyasilerin üstüne alınması dileğiyle. TV kanallarını açtığımızda karşımıza çıkan büyük unvanlarla tartışan insanların bir anda öfke krizlerine girerek birbirlerine hezeyanlarla bağırdıkları anlarda psikolojimizin iyice bozulmasını ele alan bir hikaye.

Hikayeyi ben çok beğenerek okudum, sizlerinde aynı şekilde beğeneceğinizi ümit ediyorum.

Üniversitenin son günleriydi. Okulda en çok sevdiğim hocanın odasındaydım.

Bana, “Ne olmak istiyorsun?” dedi.

“Entelektüel olmak istiyorum” dedim.

“Senden entelektüel olmaz” dedi.

Çok şaşırmıştım.

Biraz duraksadıktan sonra, kırgın ve alıngan bir ses tonuyla;

“Dersinizi 3 sene önce alıp geçtim. Dersinizi almama rağmen hala bütün derslerinize giriyorum. 300 kişilik sınıfta 30 kişi bile dersinize girmiyor. Şu gördüğünüz okulda en çok okuyan öğrenci benim. 1 tek kişi daha gösterebilir misiniz benim gibi okuyan, araştıran ve sizinle sınıfın ortasında yeri gelince sert tartışmalara giren?” dedim.

Ciddi bir ifadeyle tekrar;

“Senden entelektüel olmaz” dedi.

İyice hiddetlenmiştim.

“İyi benden olmasın, doçentlik tezlerine bile kaynak hazırladığım, konular önerdiğim şu gördüğünüz hocalarımızdan olsun!” dedim.

Profesör, gülümseyerek geriye yaslandı. Uzun uzun baktı. Ben hocanın en gözde öğrencisi olduğumu ve bu konuda tam aksi şeyler söyleyeceğini tahmin ediyordum.

İçimden, “Hoca’ya bak neler diyor!” diye geçiriyordum.

“Bak evladım” dedi.

“Senden çok iyi bir araştırmacı yazar olur. Ama entelektüel olmaz . Nedenine gelince, sana entelektüel olamazsın dediğimde, bana bir entelektüel gibi ‘Niçin olmaz?’ diye sormadın, aksine bir köylü gibi kızdın, alındın ve hiddetlendin” dedi.

Hocayı dinliyordum dikkatle bir yandan da ruh halimden kurtulup, ne söylediğini anlamaya çalışıyordum.

“Yazarlık bilgi işidir. Entelektüellik bilgi değil, davranış biçimidir. Bir insanın entelektüel olması için en az 3 kuşak ailesinin okuması gerekir. Ben çok okuyan bir adamım. Ama entelektüel değilim. Hayata senin tepkilerini veriyorum.

Oğlum da çok okuyan birisi. O da yetmez. Ancak entelektüel olmaya ondan sonra gelecek nesillerle başlanır.”

Hocanın söyledikleri kafama çakılmıştı.

“Şu okulun önüne bak. Hepsi son model araba dolu ve hepsi hocalara ait. Her iki sene de bir de model yenilerler. Gerçekten böyle bir yenilenmeye ihtiyaçları var mı? Niçin bu şekilde yaşıyorlar.

Çünkü o yüksek unvanlarla gördüğün hocalarının kariyerleri ve diplomaları ne kadar yüksek olursa olsun, ruhlarındaki insan bir feodal köylü. Güçlerini topluma kabul ettirmek için böyle hava atmak zorundalar. Gerçek bir entelektüel asla bu güdüyle hareket etmez” dedi.

Odadan çıktığım günden beri bu hayat dersi niteliğindeki konuşma, gözümün önüne gelip duruverir.