EYLÜL

Hayatımdaki Eylül.

Takvimden bir ay olduğu zannedilir, oysa Eylül vuslatı mahşere kalan yaşanamayanlardır. Eylül’e hikayeler, romanlar, şiirler yazılır bu sebepten.

Eylül en sevdiğim aylardan birisi.

Eylül bir takvim ayı olarak yaz aylarının geride bırakılmasıdır.

İçimdeki Eylül ise bir başka.

Sabahın serinliği,

Akşamları insanın tenini hafifçe okşayan rüzgar. 

Ürperti,

Yüze tokat gibi yapışan gerçeklik.

Biten aşklar.

Tükeniş.

Kaybolan umutlar.

Kavuşma.

Zehirli güzellik.

Cazibe.

Hüzün.

Meçhullük.

Mahzunluk.

Umutsuzluk.

Yorgunluk,

Yalnızlık

Keder.

Bu kadar zıtlığı bağrında barındıran bir başka ay daha yok, aylar içinde.

Bu sebeple farklı Eylül.

İçimdeki Eylül bir başka.

Çok insanda da böyle olmalı ki, hikayeler, romanlar, şiirler yazılmış üstüne.

Karmakarışık duygular.

Eylül daha çok bu tarafıyla güzel, duygu dünyası farklı olanlara.

Eylül, anlamlı.

Eylül, kahredicisi bir tecessüs.

Değerli okuyucular Eylül’ü yazdık.

Türk edebiyatının iki büyük yazar ve şairi Cemal Süreyya ile Attila İlhan’ın  Eylül ayını anlatan iki güzel şiirini de paylaşalım sizlerle.

Eylül’ü anlatan ne kadar müthiş söz ve benzetmeler.

Dikkatle ve sabırla sonuna kadar okuyun ne olur.

EYLÜLDÜ

Eylüldü.
Dalından kopan yaprakların
Sararan yanlarına yazdım adını
Sahte bir gülüşten ibarettin oysa.
Ve hiç bilmedin ellerimin soğuğunu.

Eylüldü.
Di’li geçmiş bir zamandı yaşadığımız
Adımlarımızın kısalığı bundandı
Bundandı gözlerimin durgunluğu.
Sarı sıcak cümlelerde sözün kadar yalan,
Ellerin kadar ıssız,
Sen kadar zamansız molalar veriyordum
Ve çocuksu bir bencillikti hüznümüz.

Eylüldü.
İzlerini çizdiği zaman ansızın gidişin,
Şimdi yoktu bi anlamı suskunluğun.
Çırılçıplak kalakaldım sessizliğinin orta yerinde.
Sonra sesime yankı vermeyen uçurumlar kıyısında yürüdüm bir zaman
En çok sesini aradım.
Gözlerinse asılı bıraktığın yerdeydiler hâlâ.
Gözlerini sildi zaman..

Dedim ya… Eylüldü.
Savruluşu bundandı kimsesizliğimizin.

                                                 Cemal Süreyya

YAĞMUR KAÇAĞI

Elimden tut yoksa düşeceğim
Yoksa bir bir yıldızlar düşecek
Eğer şairsem, beni tanırsan.

Yağmurdan korktuğumu bilirsen
Gözlerim aklına gelirse
Elimden tut yoksa düşeceğim
Yağmur beni götürecek yoksa beni.

Geceleri bir çarpıntı duyarsan
Telâş telâş yağmurdan kaçıyorum
Sarayburnu’ndan geçiyorum
Akşamsa eylülse ıslanmışsam.

Beni görsen belki anlayamazsın
İçlenir gizli gizli ağlarsın
Eğer ben yalnızsam, yanılmışsam
Elimden tut, yoksa düşeceğim
Yağmur beni götürecek yoksa beni.

                                        Attila İlhan