EYLÜL AYI

Bugün hayatımdaki Eylül’ü yazmak istedim.

Eylül en sevdiğim aylardan birisi. Bir çokları içinde öyle olmalı.

Benim için anlamı ve düşündürdükleriyle Eylül.

İçimdeki Eylül.

Eylül yaz aylarının geride bırakılması her şeyden önce.

Sonra ne?

Sabahın serinliği,

Akşamın rüzgarı,

Ürperti,

Yüze tokat gibi yapışan doğal gerçeklik,

Yeni aşkların başlangıcı,

Terk ediliş,

Kavuşma,

Zehirli bir güzellik,

Cazibe,

Hüzün,

Meçhullük,

Mahzunluk,

Umutsuzluk,

Yorgunluk,

Yalnızlık,

Keder.

Bu kadar zıtlığı bağrında barındıran bir başka ay daha yok, aylar arasında.  Bu sebeple farklı bir ay Eylül. Bu sebeple cazip  ve merak uyandıran bir ay Eylül.

İçimdeki Eylül bir başka.

Karmakarışık duygular e, birazda hayaller içinde Eylül’deyim.

Eylül güzel, Eylül derin tecessüs.

Belki  bu özelliklerinden dolayı bütün ayların en anlamlı olanı Eylül.

Değerli okuyucular bu kısa yazımızın sonunda Türk edebiyatının iki büyük yazar ve şairi Cemal Süreyya ile Attila İlhan’ın  Eylül ayını anlatan iki şiirini sizlerle paylaşmak istedim.

İyi okumalar.

EYLÜLDÜ

Eylüldü.
Dalından kopan yaprakların
Sararan yanlarına yazdım adını
Sahte bir gülüşten ibarettin oysa.
Ve hiç bilmedin ellerimin soğuğunu.

Eylüldü.
Di’li geçmiş bir zamandı yaşadığımız
Adımlarımızın kısalığı bundandı
Bundandı gözlerimin durgunluğu.
Sarı sıcak cümlelerde sözün kadar yalan,
Ellerin kadar ıssız,
Sen kadar zamansız molalar veriyordum
Ve çocuksu bir bencillikti hüznümüz.

Eylüldü.
İzlerini çizdiği zaman ansızın gidişin,
Şimdi yoktu bi anlamı suskunluğun.
Çırılçıplak kalakaldım sessizliğinin orta yerinde.
Sonra sesime yankı vermeyen uçurumlar kıyısında yürüdüm bir zaman
En çok sesini aradım.
Gözlerinse asılı bıraktığın yerdeydiler hâlâ.
Gözlerini sildi zaman..

Dedim ya… Eylüldü.
Savruluşu bundandı kimsesizliğimizin.

                                                 Cemal Süreyya

YAĞMUR KAÇAĞI

Elimden tut yoksa düşeceğim
Yoksa bir bir yıldızlar düşecek
Eğer şairsem, beni tanırsan.

Yağmurdan korktuğumu bilirsen
Gözlerim aklına gelirse
Elimden tut yoksa düşeceğim
Yağmur beni götürecek yoksa beni.

Geceleri bir çarpıntı duyarsan
Telâş telâş yağmurdan kaçıyorum
Sarayburnu’ndan geçiyorum
Akşamsa eylülse ıslanmışsam.

Beni görsen belki anlayamazsın
İçlenir gizli gizli ağlarsın
Eğer ben yalnızsam, yanılmışsam
Elimden tut, yoksa düşeceğim
Yağmur beni götürecek yoksa beni.

Attila İlhan