FARKINDA MIYIZ?

Her anne baba, çocuğunun başarılarıyla gurur duymak ister. Toplum içinde kendine güvenen, saygın bir meslek sahibi olduğunu görmek bir anne babanın en büyük mutluluk kaynağıdır. Bunları istemek de bir anne babanın en doğal hakkıdır. “Peki onların hangi özelliklerini biliyoruz?” Hemen cevap verebiliriz sanırım. Çocuklarının ders çalışmayı sevmediğini, çok inatçı olduğunu, çok fedakarlık yapmalarına rağmen bunu anlamadıklarını  söyleyerek onlardan dert yanabiliriz. Çocuğumuzun  olumsuz özellikleri nelerse onları birer birer hemen sayabiliriz; fakat onun olumlu davranışlarından genellikle söz ederken uzun düşünürüz.

Çocuğumuza karşı davranışlarımızın altında hep iyi niyet vardır. Ona karşı davranışlarımız ve ona söylediğimiz sözler onun mutluluğu içindir. Bazen öyle olur ki “Ben her şeyi onun iyiliği için yaptım.” deriz; fakat ona karşı yaptığımız davranışlarınve ona söylediğimiz sözlerin onu ne kadar acıttığını, onun içinde nasıl da derin yaralar açtığının farkında olmayız. Hatta bazı anne babalar, kendi davranışlarının ve sözlerinin çocuklarının bilinçaltında yaptığı tahribatla onların ruhlarında nasıl bir tahribat yaptıklarını düşünmezler.Öyle bir zaman gelir ki bunların farkınavarırlar; fakat o zaman da iş işten geçmiş olur. “Keşke öyle davranmasaydım, öyle demeseydim.” demeden önce düşünerek hareket etmek, bir anne baba için ve onların çocukları için çok önemlidir. Hayatımızı keşkelerle doldurup, yaşanacak güzel günleri karartmak hangi birimize huzur verir. Zaman projeksiyon makinesi değildir. Onuistediğimiz zaman geriye veya ileriye alamayız. Şunu asla unutmayalım: Hayat sahnesinde yaşadıklarımızın tekrarı asla olmayacaktır. Hayat sahnesinde yaşadığımız en güzel mutluluklar,ailemizle yaşadığımız mutluluklardır.

Biz anne babalar çocuklarımızın hep bizim kontrolümüzün altında olmalarını isteriz. Bizim kurallarımıza uymalarını, söylediklerimizi söylemelerini, yapılmasını istediklerimizin dışına çıkmamalarını isteriz. Hatta çoğu anne baba, çocuklarının hangi mesleği seçeceğine ve kiminle evleneceğine kadar hep kendilerinin düşünmesigerektiğine inanırlar. Tüm bunların hepsi aslında anne babanın iyi niyetindendir; fakat çoğu anne baba çocuklarının kişiliği üzerinde nasıl bir olumsuz etki bırakacaklarının farkında olmazlar.

Peki bir anne baba olarak, çocuklarımızın bizim istediğimiz gibi olmalarını isterken onun dünyasına girip, gerçekten onu anlayabildik mi? Anne baba olarak çocuğumuzun hangi yemeği sevdiğini, hangi futbol takımını tuttuğunu, hangisanatçıyı sevdiğini bilebiliriz. Peki onun gelişim özellikleriyle ilgili sorunlarını, hayattan beklentilerini ilgilerini, yeteneklerini, özlemlerini, hayallerini, hedeflerini, korkularını gerçekten bilebiliyor muyuz?

Çocuğumuzun ilgilerini ihtiyaçlarını bilmek, onu dinleyip iyi anlamak, onun da farklı bir birey olduğunun farkında olmak ve davranışlarımızı da ona göre ayarlamak onun sağlıklı gelişimine katkı sağlayacaktır. İstediğimiz gibi değil, istediği gibi biri olmasına rehberlik etmemiz başarısını arttıracaktır.