GEÇMİŞ YILLARDAN BİR MAHALLE

Ucu bacağı olmayan bir tarla gibiydi, günümüzdeki Nişantaşı Mahallesi.

Her biri 50-60 metreyi geçmeyen dar sokaklarında toru topu 5-6 tane ev vardı. Sokaklardan birisi demiryoluna çıkıyordu. Çatısı olmayan o kerpiç evlerden biriside bizimdi. Mahallenin ıssızlığı sakinlerini korkuturdu. Bu sebeple evlerin arkadan sürgülü kanatlı kapıları yalnız geceleri değil gündüzleri de kapalı tutulurdu.

Aile büyüklüğünün gözetiminde oynamak için sokağa çıktığımız az  zamanlarda açılırdı kapılar.   

Bizim ev şimdilerdeki Nene Hatun Parkının tam ortalarındaydı, hatırlayabildiğim kadarıyla.

Nalçacı Caddesi yoktu.

Şehrin en ünlü caddesi olan İstanbul Caddesi, Musalla Mezarlığının öbür tarafındaydı.

Daha sonra mezarlığın o tarafta kalan kısımları yıkılarak bugünkü yol açıldı. Nalçacı Caddesi de mezarlık kaldırılarak mı açıldı, onu hatırlayamıyorum.

Nişantaşı, şehrin en yeni ve 5-6 evi olan bir mahallesiydi.

Nişantaşı’nda yaşamak, o yıllarda çok sayıda mahallede olduğu gibi mahrumiyetti. Fakat burası daha farklıydı. Başka mahallelerde olan bakkal, burada yoktu.

Elektrik yoktu.

Su yoktu.

Yol yoktu.

Evlerde gaz lambaları vardı.

Su, tulumbalarla kuyudan alınırdı.

Tarlalar, laleydi.

Meyve ağaçları, kayısıydı.

Sonra başka evler yapıldı, başka komşularımız oldu.

Aradan çok uzun yıllar geçti.

Şehirdeki gelişmeleri ne zaman düşünürsem, ilkokul öncesi çocukluğumun Nişantaşı Mahallesi gözümde canlanır.

Sonra şehrin geçmişi canlanır.

Şehrin o yakasındaki gelişmeler, şehrin ne kadar geliştiğini gösterir bana.

Şehir çok büyüdü.

Yeni yerleşim alanları açıldı ilk önce.

Erenköy,

Aydınlık Evler,

1000 Konutlar,

Dumlupınar,

Bosna-Hersek,

500 Evler,

Yazır,

Sancak,

Ve adını bilmediğimiz daha niceleri.

Şimdilerde bu bölgede yapılan çok katlı modern konutlarda, yüz binlerce insan yaşıyor.

Öte yandan bölgede on binlerce işyeri açıldı.

Farklı iş kollarındaki çarşılar, fabrikalar, AVM’ler şehre ve ülkeye büyük paralar kazandırıyor.

Okullar ve üniversitelerde  şehrin  o kısmının havasını değiştirdi ve sükse yaptırdı.

Sağlık alanında yapılan devrim nitelindeki yatırımlarla bölge, şehrin diğer bölgelerine fark attı.

Şehrin sonu Nişantaşı’ydı.

Nişantaşı, şimdi şehrin ortası oldu.

Şehrin bu yakası 30 kilometre kadar ileriye gitti.

Sadece fiziki olarak değil aslında her alanda gitti.

Mahalleleriyle, modern binalarıyla, işyerleriyle, sanayi kuruluşlarıyla, kurum ve kuruluşlarıyla gitti.

Farklı kültürleriyle, farklı siyasal tercihleriyle ileriye gitti.

Geçmiş yılların en uç ve yoksul mahallesi her bakımdan farklı olan bir bölge yarattı.

Nişantaşı, yalnız kendi bölgesinin değil şehrin tamamında modernleşmenin yolunu açtı.