Hangisini beslersem o kazanır

Nasıl bakarsanız öyle görürsünüz, nasıl düşünürseniz öyle yaşarsınız.

Bir düşünür, ‘Düşündüğünüz gibi yaşamazsanız, yaşadığınız gibi düşünürsünüz’ der.

Olaylardan mutlaka ders çıkarmamız gerek. Olayların farkında olmadan yanlışlarımızı sürdürebiliyoruz. Ders almak yerine ders vermeye çalışıyoruz.

Bugün bir öykü daha paylaşayım sizinle;

Yaşlı Kızılderili reisi ve torunu kulübelerinin önünde oturmuşlar, az ötede birbirleriyle boğuşup duran iki kurt köpeğini izliyorlardı.

Köpeklerden biri beyaz, öteki siyahtı.

On iki yaşındaki çocuk kendisini bildiğinden bu yana o köpekler dedesinin kulübesi önünde boğuşup duruyorlardı.

Dedesinin sürekli gözü önünde tuttuğu, yanından ayırmadığı iki kurt köpeğiydi bunlar.

Çocuk kulübeyi korumak için bir köpeğin yeterli olduğunu düşünüyor, dedesinin neden ikinci köpeğe gereksinim duyduğunu ve renklerinin neden illa da siyah ve beyaz olduğunu anlamak istiyordu artık.

Torununun bu yöndeki sorusunu, yaşlı reis bilgece bir gülümsemeyle yanıtladı:

"Onlar benim için iki simgedir yavrum." dedi; "Biri iyiliğin, öteki kötülüğün simgesidir. Aynen bu köpekler gibi, iyilik ve kötülük de içimizde sürekli bir savaş içindedir. Onları seyrettikçe ben hep bunu düşünürüm. Onun için sürekli yanımda tutarım onları."

Çocuk sözün burasına bir nokta koydu;

"Onların arasında bir savaş varsa, kazananı, kaybedeni de olmalı" dedi; yeniden sordu: "Dede, sence hangisi kazanıyor bu savaşı?"

Reis, şu yanıtı verdi:

"Ben, hangisini daha çok beslersem, savaşı o kazanır."

Her insanın içinde iki tane Bitmek bilmeyen korkunç bir savaş vardır. Biri, Korkuyu, öfkeyi, kıskançlığı, üzüntüyü, pişmanlığı, aç gözlülüğü, kibri, kendine acımayı, suçluluğu, küskünlüğü, yalanları ve üstünlük taslamayı temsil eder

Diğeri ise huzuru sevgiyi umudu cömertliği tevazu sahi olmayı yardımseverliği temsil eder.

Fıtri olarak iyiliğin de kötülüğün de çekirdeğini taşıyoruz. Hangisini beslersek onu aktif hale getirmemiz mümkün olur.

Peki  biz hangisi büyütüp besliyoruz?