HEDEFİ OLAN TOPLUM MUYUZ
22 Temmuz 2024, Pazartesi 00:36Bir toplumda ilerleme ve kalkınma karşılık gözetilen çıkar menfaat ilişkilerine göre değil milletin ve
toplumun hayrına, geleceğine yönelik düşünce temelleri üzerine atılan adımlarla sağlam hale gelir ve
ilerler. Çıkar ilişkileri her zaman menfaat temelli olduğu için odak noktasını buna göre tanzim edenler
kim daha çok kişisel çıkarını hedef almışsa o zaman rüzgârın esiş tarafına göre de yön değiştirmesi
olur bu durum insani ve toplumsal ilişkilerde çok tehlikelidir. Biz isterseniz şöyle diyelim. Toplumsal
ortak paydaşı gerçekleştirebilme konusunda sağlanılan ortak uyum. İşte bu atılan adımlar sağlam
emin ve güvenilir bir şekilde yoluna devam eder. Karşılaşılan güç ve belaları kolay atlatır.
Tabi bunu sağlamanın yolu nerden geçer? Elbette eğitimden diyeceğiz. Peki, bu eğitim sistemi bu hali
ile bunu sağlayabilir mi? Hayır çünkü bu eğitim sisteminde kişisel çıkarları egoyu ön plana çıkaran ve
tatbik eden bir zihniyet mevcuttur. Toplumsal gerçek değerleri yansıtan türden ve insanı gönlünden
inşa eden bir yapılanma söz konusu değildir. Binaenaleyh yapılanlar hep satıhta ve yüzeysel yamalar
şeklinde cereyan etiğinden en ufak bir dalgalanma da insanlar kimliklerini yitiriveriyorlar ve o an
aldıkları ne varsa hepsi suyun üstündeki köpük gibi akıp gidiyor.
Biz akıl almaz bir şekilde şekilciliğe yönelerek hedefimizi belirlediğimiz batılıların penceresinden hep
içeriği iç yapıyı analiz edip yapıyı sistemi öğreneceğimiz yerde kolaycılığa kaçarak taklit yolu
benzemeyi ve iç dünyamızdan iç kavgamızdan tefekkürden benliğimizi oluşturan hasletlerimizden
sıyrılmayı hedefe koyduk.Dedik ki batılı Avrupalı nasıl ilerlediyse bizde onlar gibi olmalıyız ve nihai
hedefimize ancak böyle varabiliriz.Bu faraziye ile devrim adı altında kökten gelen ne varsa tüm
düşmanlıklarımızı onların üzerine yönelterek geçmişimizi hem inkar hem de nezdimizde mahkum edip
en büyük cezayı farkına varmadan kendimize kestiğimizi anlayamadık. Biz her şeyi bıçak gibi keserek
kazıyarak çizerek onlardan kurtuluruz sandık. Tam bir kör nokta hâsıl oldu üzerimizde. Bakıyorduk bir
yerlere ama o baktığımız neydi? Neresiydi? Bize uyarmıy dı? Uymaz mıydı? Yanlışımız var mıydı?
Doğrusu neydi? Hiç bunları kendimize sormadık sadece yaptık ettik kaldırdık attık fırlattık ve
kurtulduk dedik. Peki, sonrası ne oldu? Biz kendimizle uğraşırken kültür emperyalizminin en alası
batıdan gelmeye ve uygulanmaya başladı. Neden çünkü bunları uygulayabilecek kadrolarda onlardan
tahsis edilmişti. Gerçeği çok sonra öğrendik Anadolu garipleri olarak. Biz öz yurdumuzda garip
kimsesiz konumuna itilirken Yahudi Rum ermeni vs gruplara taviz üstüne verilen tavizlerle Türk
kimliğine varıncaya kadar verilmiş bir de yetmezmiş gibi yönetim kadrosunun elitleri olarak itibar
görmüşlerdi. Hani onlar diyorlardı ya Osman Yüksel Serdengeçti nezdinde bizlere şöyle hitap
ediyorlardı.”Ulan öküz Anadolulu. Senin görevin vergi vermek askerlik yapmak ve tarlada çalışmak. Bu
memlekete ne gelecekse biz getiririz” Demişlerdi. İşte bu zihniyet hala yetkin, hala diri ve yanardağ
gibi faaliyette. İçin için kaynıyor kaynatıyor fitne salıyor iftira atıyor uyutmaya çalışıyor değer
düşmanlığı yapıyor saldırıyor vs. aklına ne gelirse her kulvarda düşmanlığını sürdürüyor.
Biz bir kere işimizi neye göre karar verip yönlendireceğimizi kestiremedik. Çok yönlü bir bakış açısının
hükmü altında ne yapacağız bilemiyoruz. Bir insanın işi mesleği ticareti dostluğu arkadaşlığı kardeşliği
vatan millet sevgisi ömür hayatı çizgisi, inancı yaşam biçimi o insanın inşa ettiği kafasındaki hem
ahlaki hem de insani yaşam biçimini belirleyen ögedir. Kendimize ne soralım hele dur bakayım. Biz
neyiz? Nerden geldik? Nereye gidiyoruz? Yaptıklarımızın hesabını vereceğimizi biliyor ve ona göre mi
davranış geliştiriyoruz?Yoksa kuru kalabalıklara uyup geminin rotasını o yöne mi kırıyoruz. İşte burada
temel soru ve bakış açısı aynı zamanda kimlik ve duruşumuzun da eseri olacaktır.
Velhasıl bizde henüz rayına oturmayan aradan geçen yüzyıla rağmen hala ne yaptığımızı bilmeyen bir
anlayış ve geçmişimizden kopukluk hatta düşmanlık var. Gerçek bir milli ideal çizgimiz yok. Mevcut
iktidara gelenlerin bakış açısı ve görüşünün zorla dikte ettirilip uygulandığı bir yapı hiyerarşisi hâkim
vaziyette bulunmaktadır. Mesela şu anda bir değişiklik yaşansa iktidar da yeni gelecek olan hemen
kendi alternatiflerini devreye alıp başta kendi adamları olmak üzere iktidara taşımaya başlayacak.
Hâlbuki devletler de asıl olan milli hedeflerdir. Bu hedefler toplumun ortak gaye ve paydaşlığını
oluşturur. Yönü stratejisi ehemmiyeti bellidir. Vaz geçerliliği olmaması gerekir. Hangi siyasi teşekkül
gelirse gelsin bu milli değerlerden taviz verilmeden bu ortak ülkü ve yapının korunması ilerletilmesi ve
devamı gerekir. Devlet kültürü ve devlet aklı bunu gerektirir.
Bizde maalesef hasta olan hastalıklı olan yön budur işte. Bir toplum ve bir insanın milli kimlik ve
idealinin oluşması için gerekli olan hassasiyet gerektiren umdeler ilkeler hep ikinci plana atılıp
görmezden gelinmiş ya da kaale alınmayarak tu kaka ilan edilmiştir.
Yön, istikamet, hedef, bakış açısı, ufuk, basiret, teşkilat, toplumun mimarı, aile, cemiyet, cemaat,
akide, hedef, gaye, ortak anlayış ve değerler, milli kültür, jeopolitik ve stratejik bakış, kalkınma,
ilerleme, dava ve sürdürülebilirlik, kardeşlik, dayanışma, milli birlik beraberlik, düşüncelere saygı,
kimlik oluşumu, hoşgörü, adalet ve kalkınma, toplumun eğitim süreci ve geleceğimizi şekillendirme,
öz kaynakları iyi kullanma ve insana gerçek değerini verme. İşte bu konular ve kavramlar henüz bizde
rayına oturmuş ve hakkaniyetle kuşanılmış değer verilmiş uygulanabilir yapılmış değildir. Bocalama
bundandır.
Yorum Yazın
E-posta hesabınız sitede yayımlanmayacaktır. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişdir.