“İÇİNE SOR”

Biz doğduğumuzda kendimizi sever ve kabul ederiz. Hangi yanımızın iyi, hangi yanımızın kötü olduğunu yargılamayız. An da yaşar ve kendimizi özgürce ifade ederiz. Biz büyürken, çevremizdeki insanlar bize nasıl davranacağımızı söylerler. Hangi davranışlarımızın kabul gördüğünü, hangilerinin reddedildiğini öğreniriz. Çevremizdeki insanlara güvenmeyi ya da onlara güvenmemeyi öğreniriz. Tüm bunlar bizi AN da yaşamaktan uzaklaştırır ve kendimizi özgürce ifade etmemizi engeller.

Rahmetli babam Seyit Küçükbezirci bir konu hakkında karar aşamasında iken bana “İÇİNE SOR “derdi. İlk kez duyduğumda anlayamamıştım. Tedirgindim.  İçimde olan kime soracaktım? Araştırmaya düşünmeye başladım…

Birçoğumuz kendi içimize bakmaya korkarız ve korku bize o kadar kalın duvarlar ördürür ki artık gerçekte kim olduğumuzu hatırlamayız. Belki çok cesuruz belki çok merhametliyiz belki… Biz içimizdeki bir duyguyu bastırdığımızda, onun zıt kutbunu da bastırmış oluruz. Eğer korkumuzu bastırırsak cesaretimizi azaltırız. …..

İçimizdeki ses – duygu- ile yüz yüze geldiğimizde ilk yapacağımız şey başımızı çevirip ona bakmayı reddetmek ikincisi ise onunla bizi rahat bırakması için pazarlık etmektir. Belki birçoğumuz sırf bunu yapma çabasıyla büyük miktarlarda zaman ve para harcamıştır da.

“Bende yanlış bir şey var “”Ben hak etmiyorum” Birçoğumuz bu mesajlara inanırız. Biz kendimizden korkarız. Bastırmış olduğumuz her düşünceden ve duygudan korkarız. Korkumuz o kadar derindir ki, onunla başa çıkabilmemizin tek yolu onu gizlemektir. Böylece kendimizi aynada gördüğümüz kişi olduğumuza inanırız. Başarısız ilişkilerle, kariyerlerle, ve hayallerle geçen yıllardan sonra bile, bu rahatsız edici iç mesajlarımızı bastırmaya devam ederiz. Kendimize iyi olduğumuzu ve her şeyin giderek daha iyi olacağını söyleriz.  Yarattığımız iç hikâyeleri canlı tutmak için gözlerimize at gözlükleri, kulaklarımıza da tıkaçlar takarız: Ben hak etmiyorum. Ben yapamam….. Bunlar içimizde var olan ve bizim sahip olduğumuz yanlarımızdır aslında. Bize öğretmek, yol göstermek için mevcutturlar. Tüm hatalarınız, kendinizle ilgili hoşlanmadığınız her şey kararsızlıklarınız vs. sizin en değerli niteliklerinizdir. Aslında içimizde var olan güç ve değerler yine içimizde saklı hazinelerimizdir. Bu hazineler bir biçimde ortaya çıkmaya, dikkatimizi çekmeye çalışırlar, ama biz onları geri bastırmaya çalışırız. Suyun altındaki deniz topları gibi bu yanlarımız biz baskıyı kaldırdığımız anda iri deniz topları tekrar pat diye yüzeye çıkarlar. Eğer onu göremezseniz, ailenizdeki insanlara ya da birlikte çalıştığınız insanlara sorun. Onlar bunu size göstereceklerdir. Ve yaşamınız dönüşüme uğrayacaktır. Olmadığınız biri gibi görünmek zorunda kalmayacaksınız. Arzuladığınız yaşamı yaratma özgürlüğüne sahip olabilirsiniz. Goethe, "Eğer onu düşünüp tasarlayabiliyorsak ve onun gerçekleşeceğine inanabilirsek, o zaman onu elde edebiliriz," demiştir. İşin zor bölümü korkularımızı aşmaktır.

Şimdi içinize sormak ve onu dinlemekte zorlanıyorsanız, buraya dikkat!

*Sessiz bir ortamda kalarak iç sesinizin gelmesi için alan yaratın:

Zihninizi sakinleştirmek ve iç sesinizin sesini açabilmek için kendinizle baş başa kalın. Yürüyüş yapabilirsiniz, egzersiz yapabilirsiniz dua edebilirsiniz….

*Duygularınıza dikkat edin:

İç sesiniz duygular olarak kendini gösterebilir. Duygularınızı dinleyin size gerçekte ne anlatmak istiyor, dinleyin. Gelen duyguyu bastırmaya çalışmayın. Anlamlandırın.

*Bedeninize dikkat edin:

İç sesiniz öksürük, baş ağrısı veya sürekli yorgunluk ile sizi uyarıyor olabilir.

*İç sesiniz ile ilişki kurmaya çalışın:

Geçmişte yaşadığınız ve iç sesinizi dinleyip önemli bir karar verdiğiniz o anı düşünün.

*Durun ve nefes alın:

Burnunuzdan nefes alırken dörde kadar sayın yedi saniye tutun ve 8 saniyede ağzınızdan nefesinizi verin. Bu teknik ile iç sesinizle daha kolay iletişim kurabilirsiniz.

*Ailenizden birisi ya da bir tanıdığınızdan yardım alın:

Artık biliyoruz ki iç sesimiz bizi bizim için en iyi olana götürecektir.

SİZ DE İÇİNİZE SORUN……