KADIN OLMAK

Yaşamak nefes almaktan mı ibaretti? Her nefes alan kadın , aslında yaşıyor muydu? Gözleri yaşlar içindeyken, vücudu darp izleri ile doluyken , içine attığı sayısız acıyı dile getirmekten korkarken , çaresizken ,  huzursuzken ...  de yaşıyabiliyor muydu? Evet yaşıyordu. Sanırım herkes için sorun çıkartan da buydu “ KADINLARIN YAŞAMASI”

Anlatmakta güçlük çekiyorudum anlatamıyordum satırlarımı silip tekrar ve tekrar yazmaya çalışıyordum . Kağıt ellerimde parçalanıyordu tıpkı kadınlarımızın bedenlerinin parçalandığı gibi. Bahane basitti :  “ sinirlendim dövdüm, açık giyinmişti kim olsa taciz ederdi, karım değil mi istediğimi yaparım, benden başkasına nasıl gönlünü kaptırabilir, erkek çocuğu doğurmadı,  kadın o tabiki de temizliği kendisi yapacak, bu saate kadar nerdeydin, akşam akşam dışarda ne işi var ...  “ Kafamın içi insan olmayan fakat insan dediğimiz cahillerin sözleri ile doluydu,  kulaklarımı kesmek istiyordum sayısız bahane ölümlere sebep olmamalıydı hiçbir kadın ve çocuk eziyet görmemeliydi bu hastalıklı düşünce tarzı yanlıştı . Ama en çok yanlış olan ölmeyi hak eden bu vahşi insanların başı boş ortalıkta dolaşmasıydı.  Yaşamayı sadece nefes almak zannedenlere çok yazıktı öyle ki tam anlamıyla yaşamayı en çok kadınlar ve çocuklar hak ediyordu. Gökyüzünde tek başına parıldayan yıldızlara benzetiyorum kadınlarımızı ışıl ışıl ve umutlu. Her şeye rağmen gülümseyen yüzleri, bize büyük ders veriyordu . Her kadının ağzında birer maske vardı o maske , altında yatan kötü durumlar için örtü görevi görüyordu böylece kimse fark etmiyordu olanları. En azından erkekler öyle sanıyordu. Kadın , kadının halinden anlardı en kalın maskenin altında yatanı bile görürdü. Her birisi kaderini kabullenmişti tek günahları kadın olarak dünyaya gelmekti. İntikam istemiyecek kadar duru bir kişiliğe sahiptiler sadece onlara edilen bu gereksiz eziyeti kabul etmiyor ve eşitlik istiyorlardı. Kadın ve erkeğin bir ayrımı olmamalıydı. Hastalıklı zihinlerin yönettiği hastalıklı bedenlere bir çare bulunmalıydı . Geleceğimizin her geçen gün güzelleşmesi , yaptığımız hatalardan ders almamız gerekirken biz nedense hep dikenli yollarda yürümeyi tercih ediyorduk, bu dikenler sadece kadınlarımıza batıyor olmalı ki diğerleri halinden oldukça memnundu . Ama artık susumak ve sessiz kalmak yoktu bu dünyada herkes yaptıklarının günün birinde  erken yada geç ölüm,  bu dünyadan onları ayırmadan bulacağını farkına varmalıydılar . Artık tek isteğim buydu : kadın olmak bize verilmiş en büyük nimetti ve dilerim ki bütün kadınlar günün birinde vâr olduklarına sevinecek ve şükredeceklerdi, azap çektirenler ise kahrolacaktı .  Ve telefonuma gelen o güzel bildirim de dileğimin gerçek olacağına dair az da olsa beni ümitlendirmişti “ hiçbir kadın cenneti bulmak için , bir erkeğin  cehennemine katlanmak zorunda değildir. “ Cennet kadınlarımızın, kızlarımızın ayaklarının altındaydı cehhenem de yanmaya gerek yoktu.

Önder Mustafa Kemal Atatürk’ün bir sözüyle de vedalaşmak isterim sizlerle “ Ey kahraman Türk kadını! Sen yerde sürünmeye değil, omuzlar üzerinde göklere yükselmeye layıksın.” Umalım ki tüm kadınlarımız göklere yükselsin yeniden umalım ki kadın olmak her devirde gururla söylemeye devam edeceğimiz bir alışkanlık haline gelsin. Son kez umalım ki tüm kadınlarımız kadın olduğu için yaşamaya devam etsin.